Χαράς ευαγγέλιον σήμερα με την πρόταση μομφής, ευκαιρία για ένα μικρο excursus στη φορολογία εισοδήματος της Γερμανίας:

Όποιος έχει καθαρό εισόδημα / κέρδος άνω των 54.950 ευρώ τον χρόνο, πληρώνει φόρο ίσο με το 42%. Αν εδώ είμαστε στα 29% , εκεί είναι στα 42%. Πρόκειται για τον ανώτατο κλιμακωτό συντελεστή φόρου που ισχύει εκεί τα τελευταία χρόνια. Πολύ παλιά, τη δεκαετία του 70', ο ανώτατος συντελεστής έφτανε τα 55 % του εισοδήματος.

Μεγαλύτερος συντελεστής λοιπόν δεν υπάρχει ...... μέχρι το σημείο που το καθαρό εισόδημα φτάσει τις 260.000 ευρώ.

Τότε, ο πάνω ανώτατος συντελεστής προσαυξάνεται κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας το 45 %. Ο τελευταίος φόρος ονομάζεται στη Γερμανία Reichensteuer, φόρος πλουσίων.

Συνεπώς για τα γερμανικά δεδομένα, πλούσιος θεωρείται όποιος βγάζει σε ένα χρόνο πάνω από 260.000 ευρώ.

Λεκτέο ότι, ακόμα και για τα πολύ ψηλά εισοδήματα, που υπόκεινται στους ανώτατους συντελεστές 42%, 45 %, υπάρχει το αφορολόγητο όριο, που ισχύει για όλους τους φορολογούμενους ανεξαιρέτως, όπως μισθωτοί, ελ επαγγελμ, συνταξιούχοι, και ανέρχεται σήμερα στις 9.000 ευρώ.

Από το παραπάνω ποσό και πάνω μόνο επιτρέπεται στη Γερμανία η φορολόγηση, καθώς όπως έκρινε κάποτε το ομοσπονδιακό συνταγματικό τους Δικαστήριο, ένα αφορολόγητο όριο πρέπει να υπάρχει πάντα και για όλους, το οποίο δεν πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο φορολογικής βάσης, αφού από εκεί και κάτω ξεκινάει το λεγόμενο Existenzminimum, το ελάχιστο δηλ. ποσό διαβίωσης, η προστασία της οποίας επιτάσσεται από την κορωνίδα των συνταγματικών δικαιωμάτων, αυτό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.