Αλήθεια ίσον λογική. Αλήθεια είναι αυτό που δεν ξεχνιέται. Τόσο απλή και τόσο όμορφη σαν σου φανερωθεί. Την έχεις και την καμαρώνεις. Έρχεται να σε αγαλλιάσει, έρχεται για να σε χαροποιήσει, έρχεται για να σε αποζημιώσει για τον κόπο που έκανες να την βρεις. Προσφέρεται ως κεκτημένο σου για να τη γευτείς! Θέλει όμως πολύ ψάξιμο η πουτάνα. Έκτός κι αν σου έρθει από μόνη της. Έτσι, επειδή είναι καπριτσόζα και, που και που, συστήνεται από μόνη της σε κάποιον που της γυάλισε το μάτι. Είναι σα μια κουβέρτα ζεστή και μαλακή, που θα σκεπάσει το κουρνιασμένο από τον κόπο σώμα και το κουρασμένο από τη σκέψη νου σου. Θα σε κάνει να νιώσεις πλήρης και γεμάτος και θα σου ψιθυρίσει στο αυτί «να, αυτή είναι η εξήγηση». Μετά θα φύγει . Θα χαθεί ξαφνικά απο κοντά σου. Όπως ξαφνικά ήρθε να σε βρεί. Και συ θα αρχίσεις να την ψάχνεις σε νέα μονοπάτια, σε νέους λαβυρινθους του νου.
Δεν θα σε θωρακίσει για το επόμενο ταξίδι. Δεν θα σου αφήσει συντεταγμένες που να την βρεις. Με πυξίδα το ασυνείδητο πάθος σου γι αυτήν και χάρτη μόνο τη λογική. Μόνο με τη λογική βρίσκεις την αλήθεια. Αλλιώς δεν την βρίσκεις με τίποτα λέμε. Όσα ευχέλαια και δεήσεις και να κάνεις. Η λογική είναι μια , και ο μόνος ασφαλής συνοδοιπόρος του ταξιδιού σου. Δεν υπάρχει προσωπική λογική, δικιά μου, δικιά σου, του άλλου. Υπάρχει μόνο μια που ισχύει για όλους. Ο Χέγκελ την αποκαλουσε παγκόσμιο πνέυμα. Είναι κοινό κτήμα όλων των ανθρώπων. Είναι ένας ανεξίτιλος παγκόσμιος χάρτης. Ένα GPS που προυπήρχε του ανθρώπου, που υπάρχει από τότε που υπάρχει άνθρωπος. Όποιος μιλάει για προσωπική λογική, δεν έχει ο ίδιος καμιά λογική. Τράβα λοιπόν και πάνε να την βρεις την αλήθεια. Ο δρόμος δεν θα ναι εύκολος. Γεμάτος φίδια και τέρατα θα ναι. Θα τον διαβείς μέσα από ατραπούς και δύσβατα μονοπάτια. Τσουκνίδες θα σε πληγώνουν τα πόδια όταν θα περπατάς. Θα ‘ ναι θηρία έτοιμα να χιμήξουν και να σε κατασπαράξουν. Υπό μορφή ανθρωποειδών θα εμφανιστούν μπροστά σου. Ελλιποβαρών κατά το νου, κομπλεξικών κατά τον ψυχισμό, δογματικών και ιδεοληπτικών κατά τη συνήθεια θα ναι. Γι' αυτούς η ύπαρξη και η ουσία είναι ένα και το αυτό, ή μάλλον, η ουσία κολλάει σαν βδέλλα πάνω στην μορφή τους απο γεννισιμιού τους. Κάνουν μία έτσι με το χέρι, και ξεσκίζουν πχ. τον Σαρτρ ή τον Καμύ λες και είναι ενοχλητικές μύγες που ταράσσουν την ηρεμία της μίζερης ύπαρξης τους. Δεν γνωρίζουν από άνθρωπο. Γνωρίζουν μόνο από φυλές. Και απο κοινές συνήθειες (έθιμα). Ετσι τα βρήκαν μπροστά τους, έτσι τα διαιωνίζουν αταβιστικά σαν τα σκυλιά τoυ Παβλόφ. Και ουαί κι αλίμονο, όποιος χορεύει εκτός ρυθμού. Θα ναι αυτοί στο δρόμο σου που δεν μπορούν να κρατήσουν τον υπαρξιακό τους ίλιγγο για πάρτι τους, που τον μεταφέρουν σαν μεταπράτες της κακιάς ώρας, σαν μπακάληδες σε ανατολίτικο παζάρι, για να πωλήσουν τη δυστυχία τους και να ελαφρύνουν έτσι για λίγο τη μαυρισμένη ψυχή τους. Θα ναι αυτοί που πάσχουν απο συναισθηματική ακράτεια και διαθέτουν λίγη λογική. Σκόπελοι αυτοί όλοι στο δρόμο σου θα ναι, έτοιμοι να σε φάνε επειδή δεν είναι οι ίδιοι εις θέσιν να ομορφαίνουν τίποτα. Ούτε τον κόσμο τους, ούτε τους συνανθρώπους τους. Άρα δεν θέλουν ούτε εσύ να δημιουργήσεις και να ομορφαίνεις. Και δεν θέλουν να ακουσουν για λογική. Τη θεωρούν εμπόδιο για την διαιώνιση της δυστυχισμένης ύπαρξή τους. Επειδή δεν τους αφήνει λέει να αράξουν ήσυχα μέσα στη μαυρίλα τους.
Όλους αυτούς θα αντικρίζεις αλλά μην τους φοβηθείς. Και μην αφήσεις να σε κάνουν όπως τα μούτρα τους. Προχώρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν κωλώσεις, την έκατσες. "Η δυστυχία μου είναι ο άλλος" έλεγε ο Σάρτρ και σίγουρα αυτούς είχε κατα νου. Θα γίνεις σαν κι αυτούς. Αν προχωρήσεις όμως, ξέρεις ότι θα αγαλλιάσεις όταν σου αποκαλυφθεί για μια στιγμή η αλήθεια με το πονηρό βλέμα της και θα σου προσφέρει τη γνώσης της. Θα βάλει το θεό μέσα σου. Θα σε ενθουσιάσει δηλαδή. Μήπως τελικά η αλήθεια είναι ο ίδιος ο θεός όπως λέει και η βίβλος (« εν αρχή είναι ο λόγος»); Αν ναι, όλοι σχεδόν οι χριστιανοί , ως εχθροί κάθε λογικής και άρα της αλήθειας, απέχουν έτη φωτός από το θεό. Αν όχι, τι είναι αυτή η γλύκα που νιώθεις όταν την αντικρίζεις; Από πού έρχεται; Είναι απλώς μια έκκριση ορμονών του σώματος; Είναι η αυτοϊκανοποίηση ότι έκανες ένα βήματακι για να ξελασπώσεις από τον οχετό όπου συναγελάζονται οι μονοδιάστατοι μαζάνθρωποι του Μαρκούζε; ή μήπως τελικά ειναι αυτο που αποκαλούσε ο Χεγκελ στη "φαινομενολογία του πνευματος", η εκφανση του παγκόσμιου πνευματος σ αυτον που μπορεσε να αντικρύσει τη λογική εστω και για ενα κλασμα του δευτερολεπτου;
Λεει ο Χεγκελ οτι, ο,τι συμβαινει στην παγκόσμια ιστορία απο τη γέννηση του συμπαντος μεχρι ετούτη την ωρα που γραφω αυτο το αρθρο, δεν ειναι τιποτε αλλα παρα η εκφανση του παγκόσμιου πνευματος που ειναι η λογική. Και ο κόσμος κινείται πάντα σε μια διαλεκτική σχεση οπου το αξιωμα "θεση-αντιθεση -σύνθεση" δεν ειναι παρα το προτσες με το οποιο φανερωνεται το πνευμα, δηλ. η λογική, δηλ. ο Θεός. Μπορεί πχ ενα στιγμιότυπο της αντιθεσης, πχ. το τριτο Ραιχ , να ειναι το μεγιστο κακο αν παρατηρηθεί μόνο του, είναι όμως καλό αν τεθεί σε μια διαλεκτική σχέση με το παγκόσμιο πνεύμα. Την ίδια σκέψη κάνει και με την "Αγια Τριάδα" στην Καινή Διαθήκη. Όπου ο Θεός ειναι η θέση (το άορατο , απόλυτο , παγκόσμιο πνεύμα), και ο Χριστός (ως αντικείμενο νοούμενο που εμφαίνεται ως ύλη στον κόσμο) ειναι η "αντίθεση" του. Ενώ λοιπόν δεν ειναι το ίδιο, ωστόσο ο ένας συνυπάρχει στον άλλο, τον περιλαμβανει, και τον εξυψώνει. Τη στιγμή που ο Χριστός (ως ύλη νοούμενος εν τω κόσμω) αντικρύζει και ανγνωρίζει το Θεό δηλ. το πνευμα, που ειναι ο ίδιος αφου τον περιέχει αν και είναι μόνο η έκφανσή του, τότε η 'υλη αντικρύζει τρόπον τινά το πνέυμα (Άγιο Πνευμα). Είναι η στιγμη που η φύση αναγνωρίζει τον εαυτό της ως έκφανση του πνευματος και ταυτίζεται μ αυτο.Ειναι η στιγμή της αλήθειας! Ισως αυτός να ειναι και λόγος της χαράς μας οταν κατακτούμαι για ενα λεπτο την αλήθεια. Ισως να αντικρύζουμε εκείνη τη στιγμη το παγκόσμιο πνευμα. Να είμαστε σε αρμοσνία μαζί του.
Τα πάντα λοιπον έχουν τη λογική τους δηλ. την αλήθεια τους. Θα την βρω τη λύση! Ακόμα και σ αυτά που λέμε ότι δεν υπάρχει λογική. Είναι αυτά που εννοούσε ο Αριστοτέλης όταν μιλούσε για τα μεταφυσικά. Δηλαδή αυτά, που δεν μπορούσε να τα εξηγήσει ακόμα όσο ζούσε. Σήμερα αν ζούσε , θα ήταν άλλα τα μεταφυσικά του. Σαφώς λιγότερα! Όσο υπάρχει ανθρωπότητα, μικραίνει το πεδίο των μεταφυσικών. Καιίσως σε ενα πολύ μακρινό μελλον , ο ανθρωπος να κινέιται μονο στο χώρο τς φιλοσοφίας, της τέχνης . Για να βρίσκεται οσο το δυνατόν πιο κοντα στην αλήθεια. Στη λογική. Στο παγκόσμιο πνευμα. Η αλήθεια είναι η μεγαλύτερη μαγεία που θα μπορούσε να υπάρξει για τον άνθρωπο!
Δεν θα σε θωρακίσει για το επόμενο ταξίδι. Δεν θα σου αφήσει συντεταγμένες που να την βρεις. Με πυξίδα το ασυνείδητο πάθος σου γι αυτήν και χάρτη μόνο τη λογική. Μόνο με τη λογική βρίσκεις την αλήθεια. Αλλιώς δεν την βρίσκεις με τίποτα λέμε. Όσα ευχέλαια και δεήσεις και να κάνεις. Η λογική είναι μια , και ο μόνος ασφαλής συνοδοιπόρος του ταξιδιού σου. Δεν υπάρχει προσωπική λογική, δικιά μου, δικιά σου, του άλλου. Υπάρχει μόνο μια που ισχύει για όλους. Ο Χέγκελ την αποκαλουσε παγκόσμιο πνέυμα. Είναι κοινό κτήμα όλων των ανθρώπων. Είναι ένας ανεξίτιλος παγκόσμιος χάρτης. Ένα GPS που προυπήρχε του ανθρώπου, που υπάρχει από τότε που υπάρχει άνθρωπος. Όποιος μιλάει για προσωπική λογική, δεν έχει ο ίδιος καμιά λογική. Τράβα λοιπόν και πάνε να την βρεις την αλήθεια. Ο δρόμος δεν θα ναι εύκολος. Γεμάτος φίδια και τέρατα θα ναι. Θα τον διαβείς μέσα από ατραπούς και δύσβατα μονοπάτια. Τσουκνίδες θα σε πληγώνουν τα πόδια όταν θα περπατάς. Θα ‘ ναι θηρία έτοιμα να χιμήξουν και να σε κατασπαράξουν. Υπό μορφή ανθρωποειδών θα εμφανιστούν μπροστά σου. Ελλιποβαρών κατά το νου, κομπλεξικών κατά τον ψυχισμό, δογματικών και ιδεοληπτικών κατά τη συνήθεια θα ναι. Γι' αυτούς η ύπαρξη και η ουσία είναι ένα και το αυτό, ή μάλλον, η ουσία κολλάει σαν βδέλλα πάνω στην μορφή τους απο γεννισιμιού τους. Κάνουν μία έτσι με το χέρι, και ξεσκίζουν πχ. τον Σαρτρ ή τον Καμύ λες και είναι ενοχλητικές μύγες που ταράσσουν την ηρεμία της μίζερης ύπαρξης τους. Δεν γνωρίζουν από άνθρωπο. Γνωρίζουν μόνο από φυλές. Και απο κοινές συνήθειες (έθιμα). Ετσι τα βρήκαν μπροστά τους, έτσι τα διαιωνίζουν αταβιστικά σαν τα σκυλιά τoυ Παβλόφ. Και ουαί κι αλίμονο, όποιος χορεύει εκτός ρυθμού. Θα ναι αυτοί στο δρόμο σου που δεν μπορούν να κρατήσουν τον υπαρξιακό τους ίλιγγο για πάρτι τους, που τον μεταφέρουν σαν μεταπράτες της κακιάς ώρας, σαν μπακάληδες σε ανατολίτικο παζάρι, για να πωλήσουν τη δυστυχία τους και να ελαφρύνουν έτσι για λίγο τη μαυρισμένη ψυχή τους. Θα ναι αυτοί που πάσχουν απο συναισθηματική ακράτεια και διαθέτουν λίγη λογική. Σκόπελοι αυτοί όλοι στο δρόμο σου θα ναι, έτοιμοι να σε φάνε επειδή δεν είναι οι ίδιοι εις θέσιν να ομορφαίνουν τίποτα. Ούτε τον κόσμο τους, ούτε τους συνανθρώπους τους. Άρα δεν θέλουν ούτε εσύ να δημιουργήσεις και να ομορφαίνεις. Και δεν θέλουν να ακουσουν για λογική. Τη θεωρούν εμπόδιο για την διαιώνιση της δυστυχισμένης ύπαρξή τους. Επειδή δεν τους αφήνει λέει να αράξουν ήσυχα μέσα στη μαυρίλα τους.
Όλους αυτούς θα αντικρίζεις αλλά μην τους φοβηθείς. Και μην αφήσεις να σε κάνουν όπως τα μούτρα τους. Προχώρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν κωλώσεις, την έκατσες. "Η δυστυχία μου είναι ο άλλος" έλεγε ο Σάρτρ και σίγουρα αυτούς είχε κατα νου. Θα γίνεις σαν κι αυτούς. Αν προχωρήσεις όμως, ξέρεις ότι θα αγαλλιάσεις όταν σου αποκαλυφθεί για μια στιγμή η αλήθεια με το πονηρό βλέμα της και θα σου προσφέρει τη γνώσης της. Θα βάλει το θεό μέσα σου. Θα σε ενθουσιάσει δηλαδή. Μήπως τελικά η αλήθεια είναι ο ίδιος ο θεός όπως λέει και η βίβλος (« εν αρχή είναι ο λόγος»); Αν ναι, όλοι σχεδόν οι χριστιανοί , ως εχθροί κάθε λογικής και άρα της αλήθειας, απέχουν έτη φωτός από το θεό. Αν όχι, τι είναι αυτή η γλύκα που νιώθεις όταν την αντικρίζεις; Από πού έρχεται; Είναι απλώς μια έκκριση ορμονών του σώματος; Είναι η αυτοϊκανοποίηση ότι έκανες ένα βήματακι για να ξελασπώσεις από τον οχετό όπου συναγελάζονται οι μονοδιάστατοι μαζάνθρωποι του Μαρκούζε; ή μήπως τελικά ειναι αυτο που αποκαλούσε ο Χεγκελ στη "φαινομενολογία του πνευματος", η εκφανση του παγκόσμιου πνευματος σ αυτον που μπορεσε να αντικρύσει τη λογική εστω και για ενα κλασμα του δευτερολεπτου;
Λεει ο Χεγκελ οτι, ο,τι συμβαινει στην παγκόσμια ιστορία απο τη γέννηση του συμπαντος μεχρι ετούτη την ωρα που γραφω αυτο το αρθρο, δεν ειναι τιποτε αλλα παρα η εκφανση του παγκόσμιου πνευματος που ειναι η λογική. Και ο κόσμος κινείται πάντα σε μια διαλεκτική σχεση οπου το αξιωμα "θεση-αντιθεση -σύνθεση" δεν ειναι παρα το προτσες με το οποιο φανερωνεται το πνευμα, δηλ. η λογική, δηλ. ο Θεός. Μπορεί πχ ενα στιγμιότυπο της αντιθεσης, πχ. το τριτο Ραιχ , να ειναι το μεγιστο κακο αν παρατηρηθεί μόνο του, είναι όμως καλό αν τεθεί σε μια διαλεκτική σχέση με το παγκόσμιο πνεύμα. Την ίδια σκέψη κάνει και με την "Αγια Τριάδα" στην Καινή Διαθήκη. Όπου ο Θεός ειναι η θέση (το άορατο , απόλυτο , παγκόσμιο πνεύμα), και ο Χριστός (ως αντικείμενο νοούμενο που εμφαίνεται ως ύλη στον κόσμο) ειναι η "αντίθεση" του. Ενώ λοιπόν δεν ειναι το ίδιο, ωστόσο ο ένας συνυπάρχει στον άλλο, τον περιλαμβανει, και τον εξυψώνει. Τη στιγμή που ο Χριστός (ως ύλη νοούμενος εν τω κόσμω) αντικρύζει και ανγνωρίζει το Θεό δηλ. το πνευμα, που ειναι ο ίδιος αφου τον περιέχει αν και είναι μόνο η έκφανσή του, τότε η 'υλη αντικρύζει τρόπον τινά το πνέυμα (Άγιο Πνευμα). Είναι η στιγμη που η φύση αναγνωρίζει τον εαυτό της ως έκφανση του πνευματος και ταυτίζεται μ αυτο.Ειναι η στιγμή της αλήθειας! Ισως αυτός να ειναι και λόγος της χαράς μας οταν κατακτούμαι για ενα λεπτο την αλήθεια. Ισως να αντικρύζουμε εκείνη τη στιγμη το παγκόσμιο πνευμα. Να είμαστε σε αρμοσνία μαζί του.
Τα πάντα λοιπον έχουν τη λογική τους δηλ. την αλήθεια τους. Θα την βρω τη λύση! Ακόμα και σ αυτά που λέμε ότι δεν υπάρχει λογική. Είναι αυτά που εννοούσε ο Αριστοτέλης όταν μιλούσε για τα μεταφυσικά. Δηλαδή αυτά, που δεν μπορούσε να τα εξηγήσει ακόμα όσο ζούσε. Σήμερα αν ζούσε , θα ήταν άλλα τα μεταφυσικά του. Σαφώς λιγότερα! Όσο υπάρχει ανθρωπότητα, μικραίνει το πεδίο των μεταφυσικών. Καιίσως σε ενα πολύ μακρινό μελλον , ο ανθρωπος να κινέιται μονο στο χώρο τς φιλοσοφίας, της τέχνης . Για να βρίσκεται οσο το δυνατόν πιο κοντα στην αλήθεια. Στη λογική. Στο παγκόσμιο πνευμα. Η αλήθεια είναι η μεγαλύτερη μαγεία που θα μπορούσε να υπάρξει για τον άνθρωπο!
