Αναθεώρηση Συντάγματος

Το σύνταγμα δεν είναι οι δέκα εντολές του Μωυσή. Ούτε είναι ο κώδικας Ουρ Ναμμού ή Χαμουραμπί.

Είναι ο καταστατικός χάρτης μιας χώρας, όπως είθισται να λέγεται, ένας άξονας πάνω στον οποίον οργανώνεται, πορεύεται και δρα η πολιτεία ρυθμίζοντας τη σχέση της με τον εαυτό της αλλά και τον λαό, ενας μπουσουλας δηλαδή , τοσο στην καθετη δομικη του διαρθρωση, τη σχεση δηλαδη κρατους με λαο, οσο και οριζοντιως, τριτενεργωντας, στις σχεσεις μεταξυ των ανθρωπων.

Επίσης είναι και ένα αξιακό πλαίσιο εντός του οποίου θα αποτυπωθούν υπό τη μορφή νόμων και λοιπών νομοθετημάτων οι κοινωνικές ισορροπίες σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Ένα σύνταγμα του 1930 αποκλείεται να συμβολίζει τς ίδιες αξίες με ένα σύνταγμα του 2030. Δεν γίνεται.

Καλή λοιπόν η απεύθυνση στον ανώτατο νόμο της πολιτείας κάθε λίγο και λιγάκι από τους βυζαντινολογους και μανδαρινους τυπολατρες συνταγματολογούντες, αλλα ας μην το βλέπουμε και σαν τον μωσαϊκό νόμο με μυστικιστικη προδιαθεση και τοτεμικη σταση.

Το σύνταγμα είναι μια ανθρώπινη κατασκευή που μπορεί να αλλάζει και πρέπει να αλλάζει όταν "ωριμάζουν οι οικονομικές, πολιτισμικές, κοινωνικές, επιστημονικές" συνθήκες εξέλιξης μιας κοινωνίας.

Το συνταγμα αλλαζει με δυο διαδοχικές Βουλες. 

Και μαλιστα η μια Βουλη, προτεινουσα ή αναθεωρητικη, δεν χρειαζεται καν να εχει αυξημενη πλειοψηφια των 3/5 των βουλευτών δηλαδη 180, αλλα αρκεί η απόλυτη επί του όλου αριθμού βουλευτών, δηλ. αρκούν οι μισοι συν ένας βουλευτες , ΄τουτέστιν 151 .

Στην επόμενη σύγκληση της Βουλής , που θα συγκροτηθεί σε σώμα μετά τις νεες εκλογές, θα πρέπει να "εγκριθεί" η προταθείσα αναθεώρηση του Συντάγματος με ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών.