Τα τοτεμ (μας)!

Ο τοτεμισμός δεν είναι μόνο μια μορφή θρησκείας που έχει σχέση με τη λατρεία των προγόνων, όπως είναι ο σιντοϊσμός των Ιαπώνων, αλλά και ένας τρόπος για να διατηρείται η κοινωνική συνοχή. Η νεοελληνική προγονολατρεία, μπορεί να είναι αναχρονισμός, μπορεί να είναι τοτεμισμός ή σιντοϊσμός, έχει όμως τη σημασία της. Αν έλειπε τούτος ο αταβισμός, νεοελληνική κοινωνία ίσως να μην υπήρχε με τη σημερινή μορφή. Μας συνέχουν τα σύμβολα όπως τα τοτέμ τους ερυθρόδερμους. ¨Όντας ανίκανοι να κάνουμε αφαιρέσεις οποιουδήποτε είδους ώστε να φτάσουμε σε μια μετωνυμική κατανόηση του συμβόλου, το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι ιερό καθεαυτό.
 

Έτσι η ελληνική σημαία, η γλώσσα, η ορθοδοξία έγιναν τοτέμ. Και τα τοτέμ πάρα πολύ εύκολα γίνονται ταμπού. Όλα έχουν την καταγωγή τους στο λανθάνον φόβο μην τυχόν και αλλοιωθούμε ως έθνος.
Η ιστορική αιτιολόγηση είναι απλή: Σε περιοχές που βρέθηκαν αιώνες ολόκληρους υπό τουρκική κατοχή, (και ακόμα πιο πριν αποτέλεσαν κομμάτι ενός μεγαλύτερου συνόλου, βλ. βυζαντινή Αυτοκρατορία), δεν μπόρεσε να δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί αβίαστα η κοινωνική συνοχή που να στηρίζεται σε συνεκτικά στοιχεία πέραν αυτών της θρησκείας. Η γλώσσα δεν ήταν συνεκτικό στοιχείο αφού τα ελληνικά , αρβανίτικα, αλβανικά, τουρκικά μιλιόνταν τότε ανάκατα απ όλους. Γκιαούρηδες ήταν μόνο όμως οι χριστιανοί υπήκοοι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έτσι και σε μας εδώ, η ορθοδοξία λειτούργησε και λειτουργεί ακόμη και σήμερα ως ένα τοτέμ-ταμπού.
Την στιγμή που άλλοι λαοί έπλεκαν ελεύθερα τον κοινωνικό ιστό που τους συνέχει, δημιουργώντας με το διάβα των ετών συλλογικές συνήθειες και δοξασίες (έθιμα) σε μας επιβλήθηκε με το ζόρι, έξωθεν και υπό χρονική πίεση η ανάγκη συσπείρωσης. Εξ’ ου και οι σημερινές υστερίες . Λειτουργούν ακόμη ως αταβιστικά κατάλοιπα άλλης εποχής. Υστερίες που απλώνονται όχι μόνο σε θέματα εκκλησίας αλλά και σε θέματα ιστορίας.