tag:blogger.com,1999:blog-21046630573918548602024-03-21T17:43:27.353-07:00greek-rechtsanwaltRechtsanwalt (der) :δικηγόρος Γερμανίας. Καθώς περιμένει στη στάση λεωφορείου ή τη σειρά του από το πινάκιο της δικασίμου, αναλίσκεται σε μνημονιακές, υπαρξιακές και όχι μόνο σκέψεις. Αυτές τις μοιράζεται εν συνεχεία εδώ με τους λίγους πλην τίμιους αναγνώστες του.
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.comBlogger40125tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-42005357690698713182018-11-23T12:42:00.002-08:002018-11-23T12:44:03.965-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg55EBzADN7rqSijnbzc0kQUUQxf7dFrPMQLL2CedY1NxgIlYbCBtzfMWxBH0Ti29D93DYYSTuOZwGYfZIbWYjAt7-GhhNm315FDB4r1KCLfj2g5xNNVWS0HsCdcGWfyZJ7aFhX9GzmtJo/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="139" data-original-width="362" height="152" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg55EBzADN7rqSijnbzc0kQUUQxf7dFrPMQLL2CedY1NxgIlYbCBtzfMWxBH0Ti29D93DYYSTuOZwGYfZIbWYjAt7-GhhNm315FDB4r1KCLfj2g5xNNVWS0HsCdcGWfyZJ7aFhX9GzmtJo/s400/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582.png" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="_1dwg _1w_m _q7o" style="padding: 12px 12px 0px;">
<div>
<div class="_5pbx userContent _3ds9 _3576" data-ad-preview="message" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_go6" style="border-bottom: none; line-height: 1.38; margin-top: 6px; padding-bottom: 12px;">
<div class="text_exposed_root text_exposed" id="id_5bf86228f2ae21b40108902" style="display: inline;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<div style="margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τελωνειακες παραβασεις που επισύρουν ποινικες και διοικητικές ευθυνες. Ποτε η επιβολη πολλαπλών τελών λογω παραβασης της τελωνειακής νομοθεσιας αντικειται στην αρχη ne bis in idem του αρθ. 4 VII ΠΠ της ΕΣΔΑ.</span></div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Συνοπτικά:</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο δραστης αθωωνεται απο το ποινικο δικαστηριο οπου ειχε κατηγορηθει για λαθρεμπορία, για παραβαση της τελωνειακης νομοθεσίας. Παραλληλα το Δοικητικο Δικαστηριο, στο οποιο ειχε προσφυγει κατα της πραξης επιβολης Πολλαπλων Προστιμων για την ιδια πραξη, απορριπτει<span class="text_exposed_show" style="display: inline;"> την προσφυγη και επιβαλλει προσθετα τελη για την ιδια παραβατικη συμπεριφορα.</span></div>
<br />
<div class="text_exposed_show" style="display: inline;">
<div style="margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
Συμφωνα με τη νμλγ. του ΕΔΔΑ, η αρχη "ne bis in idem" οπως διατυπωνεται στο αρθ. 4 του 7ου ΠΠ της ΕΣΔΑ παραβιαζεται υπό τις εξης 4 προυποθεσεις:<br /></div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
α) οι διαφορετικές διαδικασίες πρέπει να στρέφονται κατά του ιδίου προσώπου και να αφορούν την ίδια κατ’ ουσίαν παραβατική συμπεριφορά.<br /></div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
β) η μία από τις διαδικασίες πρέπει να έχει περατωθεί με αμετάκλητη απόφαση.<br /></div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
γ) οι διαδικασίες επιβολής κυρώσεων ΔΕΝ συνδέονται στενά μεταξύ τους. Εχει κριθει οτι οι διαφορετικες διαδικασιες συνδεονται στενα μεταξυ τους - κι αρα δεν παραβιαζεται η ως ανω αρχη, επιτρεπεται η διπλη επιβολη ποινης:</div>
<div style="text-align: justify;">
αα) αν οι διαδικασίες επιδιώκουν "συμπληρωματικούς σκοπούς" και, επομένως, αφορούν διαφορετικές όψεις/πτυχές της αυτης σχετικής παραβατικής συμπεριφοράς</div>
<div style="text-align: justify;">
ββ) αν η διπλή διαδικασία είναι προβλέψιμη συνέπεια για τον παραβάτη και</div>
<div style="text-align: justify;">
γγ) αν αποφεύγεται, κατά το δυνατό, στο 2ο δικαστήριο η επανάληψη τόσο της συλλογής όσο και της εκτιμήσεως των αποδείξεων</div>
<div style="text-align: justify;">
δδ) εάν η κύρωση που επιβάλλεται στη διαδικασία που περατώνεται αμετάκλητα λαμβάνεται υπ’ όψη στην διαδικασία που τελειώνει δεύτερη, ώστε να αποτρέπεται η επιβολή στον καθου υπέρμετρου βάρους.<br /></div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
δ) οι διαφορετικες διαδικασίες πρέπει να είναι “ποινικές” κατά την αυτόνομη έννοια της ΕΣΔΑ . Για να εξετασει τον ποιινκο χαρακτηρα της διαδικασια το ΕΔΔΑ εφαρμοσε τα γνωστα τρια "κριτηρια Engel": </div>
<div style="text-align: justify;">
αα) Λαμβανεται υποψη ως σημειο αναφορας ο χαρακτηρισμός της παραβατικης πραξης κατα τον εθνικο νομοθετη. </div>
<div style="text-align: justify;">
ββ) Στο πλαίσιο του δευτέρου κριτηρίου Engel, το ΕΔΔΑ ελέγχει, κατ’ αρχήν, τον κύκλο των προσώπων προς τον οποίο απευθύνεται ένας κανόνας που προβλέπει κυρώσεις για συγκεκριμένη συμπεριφορά. Όταν ο κανόνας απευθύνεται στο σύνολο των πολιτών και όχι σε συγκεκριμένη ομάδα προσώπων που τελούν υπό ειδικό καθεστώς, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στο πειθαρχικό δίκαιο, αυτό αποτελεί ένδειξη του ποινικού χαρακτήρα της κύρωσης και </div>
<div style="text-align: justify;">
γγ) βαρυτητα της κυρωσης. Ετσι το ΕΣΔΑ εκρινε οτι το υπερμετρο προστιμο των πολλαπλων τελων λογω βαρυτητας, εχει ποινικο χαρακτηρα.</div>
<br />
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
Επιγραμματικά, τα υπερογκα, ελληνικης εμπνευσης και μαφιόζικης εφαρομγης, πολλαπλά τέλη καταρρίπτονται στο δικαστηριο υπό τις ως ανω προυποθεσεις που έθεσε το ΕΔΔΑ, αρκει ο δικαστης του ΤΔΔ να ειναι ενημερωμενος σχετικώς.</div>
</div>
</span></span></div>
</div>
<div class="_3x-2" data-ft="{"tn":"H"}">
<div data-ft="{"tn":"H"}">
</div>
</div>
<div>
</div>
</div>
</div>
<div>
<form action="https://www.facebook.com/ajax/ufi/modify.php" class="commentable_item" data-ft="{"tn":"]"}" id="u_fetchstream_30_1q" method="post" rel="async" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<div class="_sa_ _gsd _fgm _5vsi _192z _1sz4 _1i6z" style="color: #90949c; margin-top: 0px; padding-bottom: 4px; position: relative;">
<div class="_37uu">
<div>
<div class="_57w">
<div class="_3399 _1f6t _4_dr _20h5" style="border-bottom: 1px solid rgb(229, 229, 229); clear: both; line-height: 20px; margin: -2px 12px 0px; padding: 0px 0px 10px;">
<div class="_524d">
<div class="_ipn clearfix _-5d" style="color: #606770; zoom: 1;">
<div class="_ipo" style="background: rgb(255, 255, 255); float: right; max-width: 250px; text-align: right;">
</div>
<div class="_1vaq">
<div class="_ipp">
<div class="_3t53 _4ar- _ipn" style="white-space: nowrap;">
<span aria-label="Δείτε ποιοι αντέδρασαν" class="_3t54" role="toolbar" style="background-color: white; float: left; margin-right: 2px;" tabindex="0"><a ajaxify="/ufi/reaction/profile/dialog/?ft_ent_identifier=2038234002865837&reaction_type=1&av=1641125680" aria-label="Μου αρέσει!: 1" class="_3emk _401_" data-testid="ufi_bling_token_1" href="https://www.facebook.com/ufi/reaction/profile/browser/?ft_ent_identifier=2038234002865837&av=1641125680" rel="dialog" role="button" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 10px; cursor: pointer; display: inline-block; line-height: 16px; margin: 0px 0px 0px -2px; outline: none; padding: 2px; position: relative; text-decoration-line: none; vertical-align: bottom; z-index: 3;" tabindex="-1"><span class="_9zc _2p7a _4-op _3uet _4e-m" style="display: inline-block; height: 16px; position: relative; vertical-align: top; width: 16px;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><i class="_3j7l _2p78 _9-- _hly" style="background-image: url("/rsrc.php/v3/yy/r/woVr6DSj3mv.png"); background-position: 0px -804px; background-repeat: no-repeat; background-size: 20px 1368px; display: block; height: 16px; left: 7.99209px; margin-left: -7.99209px; margin-top: -7.99209px; position: absolute; text-align: justify; top: 7.99209px; transform: none; width: 16px;"></i></span></span></a></span><a class="_2x4v" href="https://www.facebook.com/ufi/reaction/profile/browser/?ft_ent_identifier=2038234002865837&av=1641125680" rel="ignore" role="button" style="background-color: white; cursor: pointer; display: block; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; max-height: 20px; overflow: hidden; text-decoration-line: none;"></a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</form>
</div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-39515846677740889412018-10-12T22:00:00.000-07:002018-10-12T22:00:24.635-07:00Πολεμικές επανορθώσεις- κατοχικό δάνειο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="about:invalid#zClosurez" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="ÎÏοÏÎλεÏμα εικÏÎ½Î±Ï Î³Î¹Î± nazis acropolis" border="0" height="190" src="" width="400" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px;">
<br /><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επί του πιεσηρίου:</div>
<br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
1) Πολεμικές αποζημιώσεις , ενεργητικά νομιμοποιείται το ελληνικό κράτος να ζητήσει από τη Γερμανία. Μέχρι τώρα δεν έχει ασκήσει καμία ελληνική κυβέρνηση αγωγή κατά της ΟΔΓ για αυτές τις αποζημιώσεις/ επανορθώσεις. Η Γερμανία προβάλλει το επιχείρημα ότι οι σχετικές αξιώσεις για επανόρθωση έχουν καταπέσει με τη Συνθήκη του 1960 μεταξύ των δυο χωρών που προέβλεπε άφεση χρέους. Η Ελλάδα το αρνείται. Είναι ο φόβος της Γερμανίας αυτό το σκέλος, να διεκδικηθεί δ<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;">ηλαδή το κονδύλι των επανορθώσεων δικαστικά δια τον φόβο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα κράτη. Η Ελλάδα έχει έναν άσσο στο μανίκι / όπλο κανονικό , που δεν το έχει ποτέ απασφαλίσει μέχρι σήμερα στο όνομα των καλών διμερών σχέσεων.</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">2) Αποζημιώσεις για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Δικαιούχοι σε αυτό το κομμάτι είναι μόνο τα θύματα/φυσικά πρόσωπα που υπέστησαν τη ναζιστική φρίκη. Έχει βγει απόφαση θετική υπέρ των θυμάτων του Διστόμου από τον ΑΠ και απο το ιταλικό ακυρωτικό στο οποίο ασκησαν προσθετη παρεμβαση υπερ ιταλών πολιτών -θυμάτων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Η εκτέλεση ομως τελικά ανακόπηκε από το ΔΔΧάγης , κατόπιν προσφυγής της ΟΔΓ (λόγω παραβίασης της αρχής της ετεροδικίας, που λέει οτι τα ξένα δικαστηρια πρέπει να σεβονται την κυριαρχία ξένου κράτους, αναλογη ρυθμιση και στον δικο μας ΚΠολΔ αρθ. 923).</span><span style="font-family: inherit;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Παρέπεμψε τελικά το Δικαστήριο την επίλυση στην διπλωματική οδό.</span></div>
<br />
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">3) Δάνειο. Νομιμοποιείται να το διεκδικήσει το ελληνικό κράτος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Το κατοχικό δάνειο συνήφθη αναγκαστικά από τη ναζιστική Γερμανία με την Ελλάδα. Το ίδιο το καθεστώς των ναζί αποπλήρωσε ήδη 2,5 δόσεις του δανείου όσο βρισκόταν στην Ελλάδα. Επομένως όσον αφορά αυτό το κονδύλι, η νομική κατάσταση είναι ξεκάθαρη οτι η αξίωση αποπληρωμής του δανείου υφίσταται και κανένας δεν το αρνείται στην πραγματικότητα. Ουτε οι ίδιοι οι Γερμανοί. Μοναδικός σκόπελος εδώ, το ύψος των τόκων που απαιτεί η Ελλάδα. Η Γερμανία θέλει διαπραγμάτευση για το ποσό των υπέρογκων τόκων του δανείου.</span></div>
</div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-54372474844229476522018-06-14T08:07:00.003-07:002018-06-14T08:07:47.230-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: large;"><br /></span><span style="font-family: Helvetica, Arial, sans-serif;"><img alt="ÎÏοÏÎλεÏμα εικÏÎ½Î±Ï Î³Î¹Î± Grundfreibetrag" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT-RJVlapb2bKf8xovtCJZac219fFX9SGqE0tVm0w5U5AEUC5bO" /></span><span style="font-size: large;"><br /><br /><br /><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Χαράς ευαγγέλιον σήμερα με την πρόταση μομφής, ευκαιρία για ένα μικρο excursus στη φορολογία εισοδήματος της Γερμανίας:</span></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Όποιος έχει καθαρό εισόδημα / κέρδος άνω των 54.950 ευρώ τον χρόνο, πληρώνει φόρο ίσο με το 42%. Αν εδώ είμαστε στα 29% , εκεί είναι στα 42%. Πρόκειται για τον ανώτατο κλιμακωτό συντελεστή φόρου που ισχύει εκεί τα τελευταία χρόνια. Πολύ παλιά, τη δεκαετία του 70', ο ανώτατος συντελεστής έφτανε τα 55 % του εισοδήματος.</span></span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div style="text-align: justify;">
Μεγαλύτερος συντελεστής λοιπόν δεν υπάρχ<span class="text_exposed_show" style="display: inline;">ει ...... μέχρι το σημείο που το καθαρό εισόδημα φτάσει τις 260.000 ευρώ.</span></div>
<span class="text_exposed_show" style="display: inline;"><div style="text-align: justify;">
Τότε, ο πάνω ανώτατος συντελεστής προσαυξάνεται κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας το 45 %. Ο τελευταίος φόρος ονομάζεται στη Γερμανία Reichensteuer, φόρος πλουσίων.</div>
</span></span><br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"><div style="margin-bottom: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Συνεπώς για τα γερμανικά δεδομένα, πλούσιος θεωρείται όποιος βγάζει σε ένα χρόνο πάνω από 260.000 ευρώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Λεκτέο ότι, ακόμα και για τα πολύ ψηλά εισοδήματα, που υπόκεινται στους ανώτατους συντελεστές 42%, 45 %, υπάρχει το αφορολόγητο όριο, που ισχύει για όλους τους φορολογούμενους ανεξαιρέτως, όπως μισθωτοί, ελ επαγγελμ, συνταξιούχοι, και ανέρχεται σήμερα στις 9.000 ευρώ.</div>
<br />
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
Από το παραπάνω ποσό και πάνω μόνο επιτρέπεται στη Γερμανία η φορολόγηση, καθώς όπως έκρινε κάποτε το ομοσπονδιακό συνταγματικό τους Δικαστήριο, ένα αφορολόγητο όριο πρέπει να υπάρχει πάντα και για όλους, το οποίο δεν πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο φορολογικής βάσης, αφού από εκεί και κάτω ξεκινάει το λεγόμενο Existenzminimum, το ελάχιστο δηλ. ποσό διαβίωσης, η προστασία της οποίας επιτάσσεται από την κορωνίδα των συνταγματικών δικαιωμάτων, αυτό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.</div>
</span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-90880873419751135182018-03-28T04:34:00.005-07:002018-03-28T04:34:53.436-07:00Αναθεώρηση Συντάγματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; margin-bottom: 6px;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjo4jjQRWlIJG2KLPf5l_eqmDWKGlogkdKrJS_IfKr-_HXv-mcJw8RwPchw5nSQ_9o4jM5xwCMhRL9S-odJVWyPaAypdMGSe4XsvOFeqSSFfl_kS8IBtuHxADKitl4o7pail6QEg10hCs/s1600/Syntagma-Square-Constitution-Square-42034.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="526" data-original-width="936" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjo4jjQRWlIJG2KLPf5l_eqmDWKGlogkdKrJS_IfKr-_HXv-mcJw8RwPchw5nSQ_9o4jM5xwCMhRL9S-odJVWyPaAypdMGSe4XsvOFeqSSFfl_kS8IBtuHxADKitl4o7pail6QEg10hCs/s400/Syntagma-Square-Constitution-Square-42034.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /><br /><br />Το σύνταγμα δεν είναι οι δέκα εντολές του Μωυσή. Ούτε είναι ο κώδικας Ουρ Ναμμού ή Χαμουραμπί.</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="text-align: justify;">
Είναι ο καταστατικός χάρτης μιας χώρας, όπως είθισται να λέγεται, ένας άξονας πάνω στον οποίον οργανώνεται, πορεύεται και δρα η πολιτεία ρυθμίζοντας τη σχέση της με τον εαυτό της αλλά και τον λαό, ενας μπουσουλας δηλαδή , τοσο στην καθετη δομικη του διαρθρωση, τη σχεση δηλαδη κρατους με λαο, οσο και οριζοντιως, τριτενεργωντας, στις σχεσεις μεταξυ των ανθρωπων.<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Επίσης είναι και ένα α<span class="text_exposed_show" style="display: inline;">ξιακό πλαίσιο εντός του οποίου θα αποτυπωθούν υπό τη μορφή νόμων και λοιπών νομοθετημάτων οι κοινωνικές ισορροπίες σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα. Ένα σύνταγμα του 1930 αποκλείεται να συμβολίζει τς ίδιες αξίες με ένα σύνταγμα του 2030. Δεν γίνεται.</span></div>
</span><br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
Καλή λοιπόν η απεύθυνση στον ανώτατο νόμο της πολιτείας κάθε λίγο και λιγάκι από τους βυζαντινολογους και μανδαρινους τυπολατρες συνταγματολογούντες, αλλα ας μην το βλέπουμε και σαν τον μωσαϊκό νόμο με μυστικιστικη προδιαθεση και τοτεμικη σταση.</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
Το σύνταγμα είναι μια ανθρώπινη κατασκευή που μπορεί να αλλάζει και πρέπει να αλλάζει όταν "ωριμάζουν οι οικονομικές, πολιτισμικές, κοινωνικές, επιστημονικές" συνθήκες εξέλιξης μιας κοινωνίας.</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Το συνταγμα αλλαζει με δυο διαδοχικές Βουλες. </div>
<div style="text-align: justify;">
Και μαλιστα η μια Βουλη, προτεινουσα ή αναθεωρητικη, δεν χρειαζεται καν να εχει αυξημενη πλειοψηφια των 3/5 των βουλευτών δηλαδη 180, αλλα αρκεί η απόλυτη επί του όλου αριθμού βουλευτών, δηλ. αρκούν οι μισοι συν ένας βουλευτες , ΄τουτέστιν 151 .</div>
<div style="text-align: justify;">
Στην επόμενη σύγκληση της Βουλής , που θα συγκροτηθεί σε σώμα μετά τις νεες εκλογές, θα πρέπει να "εγκριθεί" η προταθείσα αναθεώρηση του Συντάγματος με ενισχυμένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών.</div>
</span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-37803026584813491042018-02-10T10:05:00.001-08:002018-02-10T10:06:15.839-08:00Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTS5Ah9JG3zUFHGqqgtipAk9Xz0BFJ1fEHIdNmjPbUpVIlTyAdFPggqrbRhiyJDs0xFgE_5oIkN3K9Yc6KBxEpzNK8AL4D8UZHFEBgLJgdhBogoicqnJ6tceBDlDXSy27Ef2BmRzjHGJM/s1600/2JaKq8VqCj1n6HxNKvVsJ6bH.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="669" data-original-width="1000" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTS5Ah9JG3zUFHGqqgtipAk9Xz0BFJ1fEHIdNmjPbUpVIlTyAdFPggqrbRhiyJDs0xFgE_5oIkN3K9Yc6KBxEpzNK8AL4D8UZHFEBgLJgdhBogoicqnJ6tceBDlDXSy27Ef2BmRzjHGJM/s400/2JaKq8VqCj1n6HxNKvVsJ6bH.jpeg" width="400" /></a></div>
<b><br /></b><br />
<div style="text-align: justify;">
<b><b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης</span></b></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο άρθρο 13 της συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) αναφέρονται ποια είναι τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. </span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αυτά είναι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ευρωπαϊκό συμβούλιο , το συμβούλιο της ευρωπαϊκής ένωσης, το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης , η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα και το ευρωπαϊκό ελεγκτικό συνέδριο .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ευρωπαϊκό συμβούλιο</span></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το ευρωπαϊκό συμβούλιο αναφέρεται στο άρθρο 15 της ευρωπαϊκής συνθήκης. Συγκροτείται από α) τους αρχηγούς των κρατών-μελών ,β) από τον πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής και γ) από τον πρόεδρο του ευρωπαϊκού συμβουλίου. Ασχολείται με ζητήματα γενικής στρατηγικής της ΕΕ και πολιτικές κατευθύνσεις της που θα λάβει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή</span></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή , αρθ. 17 ΣΕΕ, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ο θεματοφύλακας των ευρωπαϊκών συνθηκών. Αναλαμβάνει το εκτελεστικό κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ομοιάζει δηλαδή με κυβέρνηση, και φροντίζει και παρακολουθεί για την ομοιόμορφη εφαρμογή του ευρωπαϊκού δικαίου σε όλα τα κράτη μέλη της Ένωσης. Αποτελείται από 28 κομισάριους, τους λεγόμενους επιτρόπους, κάθε ένας εντεταλμένος από την κυβέρνηση κράτους-μέλους, αρμόδιος για έναν συγκεκριμένο θεματικό τομέα. Επίσης διαθέτει το προνόμιο της νομοθετικής πρωτοβουλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και συντάσσει τον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αποτελεί μαζί με το συμβούλιο των υπουργών της ΕΕ, το ευρωπαϊκό συμβούλιο, τα δύο νομοθετικά σώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αντίθεση όμως με το συμβούλιο, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο είναι το μόνο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης του οποίου τα μέλη εκλέγονται απευθείας από τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από το 2014 και εντεύθεν το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο διαθέτει 750 βουλευτές, του οποίου τα μέλη σχηματίζουν μεταξύ τους κοινοβουλευτικές ομάδες. Οι πιο γνωστές είναι αυτή των χριστιανοδημοκρατών, των σοσιαλιστών, των πρασίνων, των φιλελευθέρων.</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σε αντίθεση με τα ισχύοντα στα συντάγματα των κρατών μελών, όπου η εκάστοτε Βουλή ελέγχει τις δράσεις της κυβέρνησης, το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν έχει άμεση επίδραση στο έργο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, καθώς εκλεγεί μόνο τον πρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής κι όχι τα λοιπά μέλη της επιτροπής, τους κομισάριους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης </span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ονομάζεται και σκέτα "το συμβούλιο" ή συμβούλιο των υπουργών, είναι το δεύτερο νομοθετικό σώμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκροτείται από τους υπουργούς των κρατών- μελών , ανάλογα με τον τομέα του προς ψήφιση νόμου, και ουσιαστικά εκπροσωπεί τα κράτη- μέλη σε επίπεδο ευρωπαϊκής νομοθέτησης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η διαδικασία νομοθέτησης , στην κανονική διαδικασία είναι η εξής:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η επιτροπή, που όπως είπαμε διαθέτει τη νομοθετική πρωτοβουλία, εισάγει τα προς ψήφιση νομοσχέδια στο κοινοβούλιο. Αυτό είτε απορρίπτει το νομοσχέδιο, είτε το υπερψηφίζει με απλή πλειοψηφία. Εν συνεχεία διαβιβάζεται στο συμβούλιο των υπουργών (ευρωπαϊκό συμβούλιο) , το οποίο είτε το υπερψηφίζει μέσω των υπουργών με διπλή πλειοψηφία (βλ. παρακάτω), είτε το αναπέμπει με τροποποιητική πρόταση. Σε αυτήν την περίπτωση το τροποποιηθέν νομοσχέδιο , αν υπερψηφιστεί πάλι από το κοινοβούλιο, ξαναστέλνεται από αυτό στο συμβούλιο των υπουργών για να ψηφιστεί κι εκεί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για την πλειοψηφία που απαιτείται στο συμβούλιο των υπουργών για τη αποδοχή/υπερψήφιση του νομοσχεδίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μέχρο το 2014 κάθε κράτος μέλος , ανεξαρτήτως πληθυσμού, εκπροσωπούνταν απο 1 υπουργό και είχε μια ψήφο. Ετσι τόσο η Γερμανία με 82 εκατμμύρια πληθυσμό, όσο και η Μάλτα με 1/2 εκατμμύριο πληθυσμό, είχαν στο συμβούλιο απο 1 ψηφο. Πλέον απο το 2014 και μετά, κάθε κράτος εκακολουθεί να εκπροσωπείται απο έναν υπουργό, πλην για την υπερψήφισει απαιτείται πλέον διπλή πλειοψηφία εντος του συμβουλίο: </span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι για να ψηφιστεί ένας νόμος θα πρέπει πλέον να συμφωνήσουν τουλάχιστον 15 μέλη κράτη-μέλη, άλλως το 55% των υπουργών στο συμβούλιο, και τα 15 αυτά κράτη - μέλη να εκπροσωπούν τουλάχιστον το 65% των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σκοπός αυτής της αλλαγής ήταν να αντισταθμιστεί η δυσαναλογία της μίας ψήφου για κάθε κράτος σε σχέση με τον αριθμό του πληθυσμού που εκπροσωπεί ο εκάστοτε υπουργός και αποτραπεί έτσι ο συνασπισμός μικρών κρατών έναντι των μεγάλων, αφού για να σχηματιστούν 65% του πληθυσμού θα πρέπει να συμμετέχει τουλάχιστον ένα από τα μεγαλύτερα πληθυσμιακά κράτη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το ανώτατο δικαστικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καταστατικός του στόχος είναι να διασφαλίζει την τήρηση των Ευρωπαϊκών συνθηκών κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου από τα μέλη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Επιλαμβάνεται υποθέσεων κατόπιν αγωγής της ευρωπαϊκής επιτροπής κατά ενός κράτους μέλους λόγω παραβίασης των συνθηκών, αλλά πιο συχνά ασχολείται με προδικαστικά ερωτήματα που έχουν παραπεμφθεί σε αυτό από τα δικαστήρια των κρατών- μελών . </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο σημείο αυτό δέον επισημανθεί:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η προδικαστική ερώτηση πρέπει να στοχεύει πάντα στην ερμηνεία ενωσιακού δικαίου και όχι στην ερμηνεία εθνικού δικαίου. Το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι αρμόδιο να ερμηνεύει εθνικό δίκαιο και ως εκ τούτου η ερώτηση πρέπει να διατυπώνεται στο εάν το ενωσιακό δίκαιο συγκρούεται με διάταξη εθνικού δικαίου και όχι αντίστροφα. (πχ. "Μπορεί η ελευθερία κίνησης κεφαλαίου ως μια εκ των θεμελιωδών αρχών της ευρωπαϊκής συνθήκης να ερμηνευτεί με τρόπο που δεν θα προσκρούει / δεν θα αντιβαίνει στο χ εθνικό νομοθέτημα;")</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 267 της συνθήκης λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), τα εθνικά δικαστήρια έχουν τη διακριτική ευχέρεια να απευθύνουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ερώτημα για ερμηνεία ενωσιακού δικαίου, είναι όμως υποχρεωμένα να παραπέμψουν, αν κατά της επιγενόμενης απόφασης δεν χωρούν εθνικά ένδικα μέσα σύμφωνα με το ισχύον εθνικό δικονομικό σύστημα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τέλος,</span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">η <b>Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα</b> είναι αρμόδιο όργανο για την κοινή νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης , για τη ρύθμιση επιτοκίων δανεισμού κλπ. και το</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Ευρωπαϊκό ελεγκτικό συνέδριο</b> επιβλέπει τους προϋπολογισμούς των ευρωπαϊκών οργάνων.</span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-42010620727759709612018-01-27T06:46:00.000-08:002018-01-27T09:03:22.478-08:00To νομοθετικό σώμα στις ΗΠΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEdfofbz0SonEW0Wzr8I6dQsSPgm3Mo4mGGt-zSyuh83Ud070HNxD3D9mzL79GwFAjAaom_HZJk-kdGbzBaoW4xcfX2_Cky1G6nmA86C-7UVtjemEfSXDhCocqzIbx8eJJ0XSJkLGUGrk/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="167" data-original-width="301" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEdfofbz0SonEW0Wzr8I6dQsSPgm3Mo4mGGt-zSyuh83Ud070HNxD3D9mzL79GwFAjAaom_HZJk-kdGbzBaoW4xcfX2_Cky1G6nmA86C-7UVtjemEfSXDhCocqzIbx8eJJ0XSJkLGUGrk/s400/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%25BB%25CE%25AE%25CF%2588%25CE%25B7%25CF%2582%25CF%2586.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Το Κογκρέσο , το νομοθετικό σώμα των ΗΠΑ, συγκροτείται από δυο αντιπροσωπευτικά σώματα: τη Βουλή των αντιπροσώπων και τη Γερουσία.</span><br />
<span style="font-size: large;">Στόχος των ιδρυτών του Συντάγματος ήταν ο περιορισμός της δύναμης κάθε θεσμικής εξουσίας και η διαμόρφωση μιας "checks and balances" ισορροπίας μεταξύ τους. Εντός της ίδιας μάλιστα εκτελεστικής εξουσίας, αυτός ο στόχος θα επιτυγχάνετο με τη δημιουργία δυο Βουλών: Την άνω και την κάτω Βουλή. Με αυτόν τον τρόπο θέλησαν να εξισορροπήσουν τη διαφορετική ανάλογα με τον πληθυσμό ισχύ μεταξύ μικρών και μεγάλων πολιτειών. Έτσι, ενώ στη Βουλή των αντιπροσώπων οι θέσεις καταλαμβάνονται ανάλογα με τον πληθυσμό των εκάστοτε πολιτειών, στη Γερουσία κάθε πολιτεία εκπροσωπείται ανεξάρτητα από τον πληθυσμό της με 2 Γερουσιαστές. "In order to control the legislative authority, you must divide it"(James Madison).</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η Βουλή των αντιπροσώπων έχει 435 θέσεις και η Γερουσία 100 θέσεις, συνολικά δηλαδή 535. Στον αριθμό αυτό, προστίθενται και 3 θέσεις Βουλευτών απο τη περιφέρεια της Κολούμπια (District of Columbia).</span><br />
<span style="font-size: large;">H διαδικασία νομοθέτησης είναι βασικά ίδια με αυτήν που υπάρχει στις χώρες της Ευρώπης, αν και διαφέρει σημαντικά στο ότι κάθε νομοσχέδιο που εισάγεται αρχικά είτε στην άνω Βουλή (Γερουσία), είτε στην κάτω Βουλή (Αντιπροσώπων), θα πρέπει να διέλθει και να τύχει της έγκρισης και της άλλης Βουλής.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αναλυτικά:</span><br />
<span style="font-size: large;">Με το που προτείνεται ένα νομοσχέδιο από Βουλευτή/Πρόεδρο, ο εκπρόσωπος της κάτω Βουλής ή ο πρόεδρος της Γερουσίας το παραπέμπει σε ειδική επιτροπή του σώματος προς επεξεργασία, εξέταση, υιοθέτηση ή απόρριψη. Οι επιτροπές απαρτίζονται απο μέλη της εκάστοτε Βουλής, αναλογικά με την αντιστοιχεία που κατέχουν στην ολομέλεια . Σε περίπτωση που υπερψηφιστεί το νομοσχέδιο εντός της επιτροπής, τότε παραπέμπεται για ψήφιση στην ολομέλεια της εκάστοτε Βουλής: Αν το νομοσχέδιο εισήχθη το πρώτον στην κάτω Βουλή θα συζητηθεί στη δική της ολομέλεια, αν ξεκίνησε απο τη Γερουσία, θα συζητηθεί στη δική της ολομέλεια της.</span><br />
<span style="font-size: large;">Αν υπερψηφιστεί εν συνεχεία και στην ολομέλεια (με απλή πλειοψηφία , δηλ. είτε 218 αν ξεκίνησε από τη Βουλή των αντιπροσώπων ή 51 αν ξεκίνησε από τη Γερουσία), τότε ξεκινά η όλη διαδικασία και στην άλλη Βουλή: Θα περάσει από την δική της επιτροπή, θα ψηφιστεί, και μετά θα περάσει στην ολομέλειά της για να υπερψηφιστεί κι εκεί.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Αν τελικά περάσει το νομοσχέδιο και από τα δυο αντιπροσωπευτικά σώματα (με απλή πλειοψηφία), υποβάλλεται στον 'Πρόεδρο της χώρας για επικύρωση. Αυτός είτε το υπογράφει/επικυρώνει , κάνοντας το νομοσχέδιο νόμο της χώρας, είτε υποβάλλει βέτο.</span><br />
<span style="font-size: large;">Το σύνταγμα προβλέπει να ανατραπεί το βέτο το Προέδρου , αν και οι δυο Βουλές καταψηφίσουν το βέτο το Προέδρου με 2/3 ψήφους για έκαστο σώμα, πράγμα που έγινε πολύ λίγες φορές ως τώρα στην ιστορία της χώρας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Η όλη διαδικασία νομοθέτησης φαίνεται εκ πρώτης όψης περίπλοκη και δύσκολη υπόθεση και αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός των ιδρυτών του Συντάγματος: Να προστατέψει τους πολίτες της χώρας από ένα υπερπληθωρισμό νόμων. </span></div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-37178129104336703302018-01-26T05:40:00.002-08:002018-01-26T05:42:56.711-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtIwL102wKwrEvZverckRVyS9-rcMge_0xl-8rAR-4EZCJum-mAYkd_l1cI6pbx_AyxtSLv_iVwrR5omLKoQl5y26AXjWAfYD36kljLgttRppgCwTXGAiO9gFxJSUkd_6jRrrYHpl0M_4/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="175" data-original-width="289" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtIwL102wKwrEvZverckRVyS9-rcMge_0xl-8rAR-4EZCJum-mAYkd_l1cI6pbx_AyxtSLv_iVwrR5omLKoQl5y26AXjWAfYD36kljLgttRppgCwTXGAiO9gFxJSUkd_6jRrrYHpl0M_4/s400/images.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αποφάσεις του ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, του Supreme Court.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Παρακάτω παρατίθενται κάποιες από τις σημαντικότερες αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου των ΗΠΑ που άλλαξαν όχι μόνο τα θεμέλια της κοινωνίας τους, τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης και των λοιπών δυο εξουσιών της χώρας, αλλά που είχαν και επίδραση στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης επηρεάζοντας πρωτίστως τα Συντάγματα τους.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>1) Marbury vs. Madison, 1803</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η απόφαση αυτή θεωρείται ως θεμέλιος λίθος του ίδιου του Δικαστηρίου, καθώς καθορίζει τον κυρίαρχο ρόλο του: „Να ακυρώνει νόμους ως αντισυνταγματικούς“.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Για την ιστορία:</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο William Marbury είχε διοριστεί δικαστής από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ John Adams. (Στις ΗΠΑ οι δικαστές του ανωτάτου δικαστηρίου διορίζονται εφ΄όρου ζωής από τον εκάστοτε Πρόεδρο. Οι Chief justices, όπως αποκαλούνται, είναι συνολικά 9 τον αριθμό). Πριν αναλάβει λοιπόν τα καθήκοντά του ο Δικαστής, εκλέχθηκε νέος πρόεδρος των ΗΠΑ ο δημοκρατικός και αντιφεντεραλιστής Thomas Jefferson, αντίπαλος του John Adams. Ο Υπουργός εξωτερικών του Jefferson, James Madison, (μετέπειτα κι αυτός Πρόεδρος και ένας εκ των θεμελιωτών του σημερινού αμερικανικού συντάγματος), αρνήθηκε να παραδώσει το έγγραφο διορισμού στον δικαστή Marbury, λόγω της έντονης αντιπαλότητας του Jefferson με τον προκάτοχό του Adams. Αργότερα οι παρατάξεις των φεντεραλιστών- αντιφεντεραλιστών θα ονομαστούν Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί αντίστοιχα και η αντιπαλότητα κρατά ως σήμερα. </span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
Ο εν ενεργεία Δικαστής John Marshall του Δικαστηρίου έκρινε στη υπόθεση που άνοιξε ο νεοδιορσθείς δικαστής κατά του Υπουργού Εξωτερικών αιτολογόντας, ότι "ο σκοπός του εν λόγω Δικαστηρίου είναι α) να ερμηνεύει τους νόμους και β) να τους κηρύσσει, σε περίπτωση που αντιβαίνουν αυτοί το Σύνταγμα της χώρας, ως αντισυνταγματικούς". </div>
<div style="text-align: justify;">
Με την απόφαση αυτή καθιερώθηκε de facto η εξουσία του Δικαστηρίου να ελέγχει και να περιορίζει τις εξουσίες των άλλων δυο εξουσιών , της εκτελεστικής και νομοθετικής σε μια „checks and balances“ δυναμική.</div>
</span><br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>2. Plessy vs. Ferguson, 1890</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η δικαστική διαμάχη εξελίσσεται τώρα σε μια εποχή με έντονα και εμφανή ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Όλη η νότια περιοχή της χώρας είναι αναφανδόν ρατσιστική, αφού υπάρχει θεσπισμένος φυλετικός διαχωρισμός στην πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Homer Plessy είναι κάτοικος της Λουϊζιάνα και κατά 1/8 αφροαμερικανός. Είναι όμως λευκός από βιολογική πλευρά. Στα δημόσια μέσα συγκοινωνίας της εποχής, υπήρχε χωροταξικός διαχωρισμός μεταξύ μαύρων και λευκών. Οι λευκοί κάθονταν στα πρώτα βαγόνια, στις πρώτες θέσεις, ενώ οι μαύροι πάντα πίσω, σε βαγόνια-αποθήκες. (Πολλά χρόνια αργότερα θα δούμε να διεκδικεί μια μαύρη γυναίκα τα κοινωνικά δικαιώματά της επίσης σε θέση μέσου συγκοινωνίας: Η Ρόζα Πάρκς, που άνοιξε ουσιαστικά τον δρόμο των κοινωνικών διεκδικήσεων στην Αμερική). Προκειμένου λοιπόν να προκαλέσει έναν δικαστικό αγώνα , o Homer Plessy έκλεισε θέση σε βαγόνι τρένου πρώτης κατηγορίας, ειδοποιώντας ταυτόχρονα τον υπάλληλο ότι είναι μαύρος. Σκοπός του ήταν να προβοκάρει τη σύλληψή του , όπερ κι έγινε. To δικαστήριο τον καταδίκασε λόγω παράβασης του νόμου περί φυλετικού διαχωρισμού.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Εν συνεχεία, ο Plessy μήνυσε τον Δικαστή επικαλούμενος ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα του σε ίση μεταχείριση υπό τον νόμο, όπως είχε θεσπιστεί με την 14η τροπολογία του Συντάγματος (14th Amendment).</span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
To Supreme Court έκρινε ότι ο φυλετικός διαχωρισμός σε δημόσια μέσα μεταφοράς είναι νόμιμος, εφόσον υπάρχει εγγύηση περί ίσης μεταχείρισης „equal protection under the law“. (τουτέστιν: „ ίδια δικαιώματα με τους λευκούς , αρκεί να μην είστε μαζί με τους λευκούς“) . Σήμερα ισχύει ο γενικός αυτός κανόνας ως "ισότητα μεταξύ όμοιων". Τότε λοιπόν το Δικαστήριο έκρινε ότι οι μαύροι ΔΕΝ ήταν όμοιοι με τους λευκούς.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εξ αφορμής αυτής της απόφασης, υπήρξε στη συνέχεια καταιγίδα νόμων στον νότο της χώρας με έντονο το στοιχείο του φυλετικού διαχωρισμού. Ήταν οι λεγόμενοι "Jim Crows laws" που διαχώριζαν τους μαύρους από τους λευκούς νόμιμα ενώπιον κάθε είδους δημόσιας υπηρεσίας.</div>
</span><br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>3. Brown vs. Board of Education, 1954</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">60 χρόνια μετά την παραπάνω απόφαση , το Δικαστήριο κλήθηκε να αποφανθεί τώρα σε υπόθεση με ίδια χαρακτηριστικά, αυτή τη φορά όμως αφορούσε ένα αφροαμερικάνικο κοριτσάκι, μαθήτρια του δημοτικού. Η μαθήτρια είχε αποβληθεί από το δημοτικό σχολείο λόγω χρώματος και επειδή δεν υπήρχαν αντίστοιχες τάξεις για έγχρωμα παιδάκια εκεί.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το Δικαστήριο έκρινε ότι η αποβολή στοιχειοθετεί παράβαση της 14ης τροπολογίας („equal protection under the law“), και ότι η αρχή που είχε εισάγει το ίδιο το Δικαστήριο στην απόφαση του „Plessy vs Ferguson“ („seperate but equal“) δεν ήτο πλέον δυνατό να σταθεί στη δημόσια εκπαίδευση, κρίνοντας πλέον αντισυνταγματικό τον διαχωρισμό λόγω χρώματος.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>4. Jerry Gault, 1966</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Στην υπόθεση αυτή ένας ανήλικος κατηγορήθηκε για διατάραξη οικογενειακής ειρήνης (έκανε εκφοβιστικά τηλεφωνήματα σε γειτόνους). Δικάστηκε και καταδικάστηκε χωρίς καν να ειδοποιηθούν οι γονείς του , αφού κάτι τέτοιο δεν προβλέπονταν από τον ποινικό νόμο της πολιτείας. Φυσικά και δεν είχε προστρέξει κανένας δικηγόρος υπεράσπισης, αφού η διαδικασία εκδίκασης της υπόθεσης έγινε ουσιαστικά εν κρυπτώ. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι και οι ανήλικοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες δικονομικές δυνατότητες όπως οι ενήλικοι, ήτοι δικαίωμα σε δίκαιη δίκη (14η τροποποίηση), δικαίωμα σε δικηγόρο (6η τροποποίηση) και δικαίωμα στη μη αυτοενοχοποίηση /δικαίωμα σιωπής (5η τροποποίηση).</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>5. Tinker vs. Des Moins, 1969</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δυο φοιτητές πανεπιστημίου φόρεσαν μαύρο περιβραχιόνιο κατά τη διάρκεια διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο, για να διαμαρτυρηθούν κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Αποβλήθηκαν από την επιτροπή και προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το Δικαστήριο έκρινε ότι η αποβολή των φοιτητών από τη σχολή για τον λόγο οτι φορούσαν μαύρο περιβραχιόνιο, παραβίασε το δικαίωμα έκφρασής τους, όπως αυτό προστατεύεται από 1η τροποποίηση του Συντάγματος. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σημασία έχει η απόφαση, καθώς με αυτήν κρίθηκε το πρώτον ότι το δικαίωμα έκφρασης δεν περιστέλλεται σε ειδικούς χώρους, όπως τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και ότι το δικαίωμα έκφραση δεν περιέχει μόνο το λεκτικό στοιχείο (ομιλία), αλλά εξικνείται σε κάθε άλλο μέσο έκφρασης, όπως ντύσιμο (πχ. παθητικές στολές είναι αντισυνταγματικές).</span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
Αργότερα σε άλλη του απόφαση θα κρίνει, ότι ακόμα και το κάψιμο της αμερικανικής σημαίας ως ένδειξη διαμαρτυρίας, προστατεύεται από αυτό το δικαίωμα έκφρασης, 1st Amendment.</div>
</span><br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>6. Gideon vs. Wainright, 1963</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Εδώ το Δικαστήριο ασχολήθηκε και πάλι με την έκταση των δικαιωμάτων του κατηγορούμενου. Ο Gideon ήταν ένας άπορος μικροεγκληματίας. Είχε κλέψει από ένα μπαρ της περιοχής ένα μικροποσό χρημάτων. Στη δίκη αιτήθηκε να του διοριστεί συνήγορος υπεράσπισης, αφού δεν είχε τα οικονομικά μέσα να προσλάβει δικό του δικηγόρο. Το ποινικό δικαστήριο της πολιτείας της Florida αρνήθηκε, αφού κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν για τα δικαστήρια των πολιτειών (μόνο ενώπιον των ομοσπονδιακών δικαστηρίων υπήρχε ρητή ρύθμιση). </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σε ένα γράμμα που απέστειλε μετά την καταδίκη του στο Supreme Court, ο Gideon παραπονέθηκε για την απόρριψη του αιτήματός του και το Δικαστήριο αναιρώντας την καταδίκη έκρινε, ότι "όλοι ανεξαιρέτως" που δικάζονται, δικαιούνται συνήγορο υπεράσπισης, ακόμα και όταν δεν έχουν τα οικονομικά μέσα. Οι πολιτείες θα πρέπει να νομοθετήσουν σχετικώς, έτσι το ανώτατο Δικαστήριο.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>7. Miranda vs. Arizona, 1966</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">H πιο διάσημη ίσως απόφαση του Δικαστηρίου αναφορικά με τα δικαιώματα του κατηγορουμένου, λόγω της συχνής προβολής του δικαιώματος αυτού σε ταινίες, είναι αυτή. Αν και έτυχε μεγάλης αποδοκιμασίας από την αμερικανική κοινή γνώμη όταν δημοσιεύτηκε, ότι δήθεν προστατεύει εγκληματίες, ωστόσο η απόφαση αυτή αφορούσε στην πραγματικότητα τον περιορισμό της ισχύος της Αστυνομίας.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Ernesto Miranda, άνθρωπος ιατρικά αποδεδειγμένα χαμηλής νοητικής στάθμης, καταδικάστηκε από το πολιτειακό δικαστήριο της Arizona για κακούργημα , αλλά ο δικηγόρος του απέδειξε ενώπιον του Supreme Court ότι ο πελάτης του δεν γνώριζε καν ότι είχε δικαίωμα σε δικηγόρο υπεράσπισης ή ότι δικαιούνταν να σιωπήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της προδικαστικής διαδικασίας, όπως προβλέπονταν ήδη ρητά στο Σύνταγμα (5η και 6η τροπολογία).</span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα όργανα καταστολής έχουν υποχρέωση να ταυτοποιούνται, καθώς και να ενημερώνουν "ρητά" τον υπόδικο για το δικαίωμα σιωπής/ δικαίωμα του σε δικηγόρο κατά τη σύλληψη .</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><b>8. District of Columbia, 2008</b></span></div>
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">H περιφέρεια της Columbia (δεν είναι πολιτεία) πέρασε νόμο που απαγόρευε την οπλοφορία στην περιφέρειά της. Ο Dick Heller, αστυνομικός στο επάγγελμα, ισχυρίστηκε ότι χρειαζόταν το όπλο και εκτός υπηρεσίας, στο σπίτι του, για αυτοπροστασία. </span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το Δικαστήριο έκρινε ότι η 2η τροπολογία (2nd Amendment) ισχύει ακόμα και σε ειδικές περιφέρειες και εδάφη, όχι μόνο σε πολιτείες, και διασφαλίζει το δικαίωμα στην αυτοάμυνα/αυτοπροστασία.</span></div>
<span style="font-size: large;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ήταν η πρώτη και μοναδική ως τώρα φορά, που το Δικαστήριο ασχολήθηκε και έκρινε υπέρ της οπλοφορίας.</span></div>
<span style="font-size: large;">
<div style="text-align: justify;">
Σχολιαστές αναφέρουν ότι στην εν λόγω απόφαση έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι 5 από τους συνολικά 9 δικαστές είχαν διοριστεί από ρεπουμπλικάνους Προέδρους, ενώ οι 4 δικαστές, που ήταν κατά της οπλοφορίας, είχαν διοριστεί από δημοκρατικούς Προέδρους. Η απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία 5-4.</div>
</span></div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-26742261302147373972017-12-22T22:12:00.003-08:002017-12-22T22:12:44.695-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Βαράνε οι τυμπανιστές, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται, το σασπένς σε πλήρη εξέλιξη, τι θα μας φέρει το 2018, ο αέρας ζέχνει ακόμα μνημονιακή αποφορά, τα στοιβαγμένα με εξαθλιωμένους νεοπτωχους δικηγόρους βαγόνια είναι εγκλωβισμένα από καιρό στα κρεματόρια του οικονομικού Αουσβιτς. Η περαιτέρω αποψίλωση, εκκαθάριση του δικηγορικού σώματος συνεχίζει ως εκπολιτισμένη Sonderbehandlung, αλίμονο, πώς θα μπορούσε αλλιώς, έχουμε και ΣτΕ, έχουμε και ευρωπαϊκά δικαστήρια.</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο σύνδικος πτώχευσ<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;">ης δεν προλαβαίνει να καταγράφει τις αναγγελόμενες απαιτήσεις του υπάρχω που ψιθυρίζονται στα κρυφά , ανάμεσα στις φαναφαρόνικες αγορεύσεις στο ακροατήριο των αντικατοπτρισμών. Και αυτές όμως θα εξαϋλωθούν. Σύντομα. Όχι σε απώτερο χρόνο.</span></span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif;">
<span style="font-size: large;"><div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
Πρώτα βέβαια, ο επιθανάτιος ρόγχος θα ηχεί υπό μορφή απειλών, εκδιωγμών στα μουδιασμένα σώματα των καφκικών υπηρετών της βιασμένης Θέμιδας καθώς προσπαθεί να καλλωπιστεί μπροστά στο είδωλο της τεθλασμένης πραγματικότητας που άφησε πίσω της η λαίλαπα. Μέσα στα συντρίμμια της. Όλα νομοτύπως ασφαλώς, μα η επωδός της μνημονιακής συγχορδίας εξακολουθεί να ηχεί μονότονα στα σπαραλιασμένα όνειρα, όποιος δεν πληρώνει εισφορές, παροχές, συνδρομές, εκδιώχνεται ασκαρδαμυκτί.</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
Νέο έτος λοιπόν, και στις προθέσεις του δυστοπικού καλενταρίου καταγράφεται η δεύτερη μαζική έξοδο των δικηγόρων . Οχι παιξε -γέλασε. Από δικηγόρος, έμμισθος, απο εκεί υπάλληλος, μετά λέφτερος.</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
Δεν σώζεται η κατάσταση με τίποτα, από κανέναν δικηγορικό σύλλογο , ολομέλεια και όπως αλλιώς τα λένε αυτά τα κλαμπ, δεν κατάλαβα εξάλλου ποτέ τι κάνουν εκεί μέσα, καμία αγωνιστική δράση δεν λαμβάνεται υπόψη παρά μόνο αυτή που σκοπεύει τον αυτοσαρκασμό. Το σπίτι σαλεύει συθέμελα, κανείς δεν μπορεί να ανατρέψει την πορεία προς αυτό που επιτάσσει η ανάγκη. Το Zeitgeist. Αδιαπραγμάτευτο.</div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Τι να κάνουμε λοιπόν;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Τίποτα. Το μόνο που μπορεί να κάνει ούτως ή άλλως κανείς μπροστά στο αναπόδραστο, είναι μόνο αυτό: Να βάλει Βαλκυρία του Ριχάρδου, να πιάσει καλή θέση στο θεωρείο και να απολαύσει την ομορφιά της συντριβής. Του ιδίου και αυτής των άλλων.</span></div>
<br />
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: justify;">
Καλή θέαση.</div>
</span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-79673805188171772462017-10-16T07:53:00.004-07:002017-10-16T08:50:59.378-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<a href="https://spd-erkelenz.de/wp-content/uploads/gerechtigkeit.jpg" imageanchor="1"><img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για Gerechtigkeit" border="0" height="212" src="https://spd-erkelenz.de/wp-content/uploads/gerechtigkeit.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><b>Είναι η νομική επιστήμη, επιστήμη;</b></span></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η κλασσική απάντηση του δικηγόρου είναι:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Εξαρτάται. Παρακάτω θα επιχειρηθεί να καταδειχτεί από τι ακριβώς εξαρτάται. Δεν θα απαντήσουμε δηλαδή με ένα ναι ή όχι, αλλά σκοπός είναι δώσει στον αναγνώστη τα υλικά εκείνα που θα του επιτρέψουν να σχηματίσει μόνος του άποψη επί του θέματος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Καταρχάς το αν η νομική επιστήμη είναι επιστήμη, καθορίζεται κατεξοχήν από τον ορισμό της έννοιας «επιστήμη». Οι απαρχές της σύγχρονης κατανόησης της έννοιας «επιστήμη» αναζητούνται στην αρχαιότητα και μάλιστα στη κλασσική περίοδο της ελληνικής Φιλοσοφίας. Συνεπώς πρέπει να ξεκινήσει η έρευνα μας από εκεί. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">I. Η επιστήμη στην αρχαιότητα</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1. Δόξα (άποψη) και γνώση (επιστήμη)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στους πλατωνικούς διαλόγους αναφέρεται η γνώση ως η δίκαιη, πραγματική πεποίθηση ή τεκμηριωμένη άποψη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στην αρχαία φιλοσοφία διέκριναν μεταξύ της δόξας (άποψης) και επιστήμης (γνώσης). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι, γνώση, κατά την έννοια της προσωπικής πεποίθησης, δεν αποτελούσε η άποψη , αν η τελευταία δεν επαληθευόταν, δεν τεκμηριωνόταν με τη λογική. Ενώ πραγματική γνώση υπήρχε αν ο ισχυρισμός τεκμηριωνόταν με τη λογική: Όποιος έλεγε την αλήθεια μόνο κατά σύμπτωση, δεν κατείχε πραγματική γνώση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από τα παραπάνω προκύπτει ο διαχωρισμός: Απόψεις πάσης φύσεως, όπως και η πίστη καθαυτή, δεν αποτελεί γνώση. Γνώση πρέπει να είναι α) αληθινή και β) να τεκμηριώνεται ορθολογικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Εφαρμόζοντας το παραπάνω αξίωμα στη νομική (θα δούμε παρακάτω τι είναι), προκύπτει ήδη ο πρώτος διαχωρισμός: Ηθικές και νομικές αποφάσεις δεν μπορούν να είναι «αληθινές». Μιλάμε πάντα για δίκαιες αποφάσεις, όχι όμως για «αληθινές» ή «ψευδείς» δικαστικές αποφάσεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. Η αρχαία ταξινόμηση της επιστήμης: Φυσική – Ηθική – Λογική </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η αρχαία φιλοσοφία ταξινομεί το πεδίο της επιστήμης σε τρία επιμέρους πεδία: στη Φυσική, την Ηθική και τη Λογική .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Φυσική ασχολείται με την παρατήρηση και επεξήγηση των φυσικών φαινομένων. Η Ηθική με το «αγαθό» και το «κακό» και δη σε σχέση με την πόλις, δηλαδή την κοινωνία. Η Λογική πραγματεύεται τους κανόνες της ορθής σκέψης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Με άλλα λόγια: Η φυσική ασχολείται με τα «υπάρχοντα» φυσικά φαινόμενα , με το «είναι». Κάτι που προφανώς δεν συμβαίνει στο πεδίο της Ηθικής: Η Ηθική δεν δίνει απάντηση στο «πώς» συμπεριφέρονται πραγματικά οι άνθρωποι, αλλά όπως θα «έπρεπε» να συμπεριφέρονται. Το αυτό ισχύει και για τη λογική: Δεν χαρακτηρίζει τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, αλλά το πώς θα έπρεπε να σκέπτονται. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από το παραπάνω τριαδικό σύστημα προκύπτει το εξής τρίπολο: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ΕΙΝΑΙ – ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ – ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η Ηθική και η Λογική είναι επιστήμες που πραγματεύονται το «πώς θα έπρεπε να είναι» κάτι, ενώ η Φυσική ασχολείται με το «είναι», με άλλα λόγια, η Ηθική και η Λογική είναι κανονιστικές επιστήμες, ενώ η Φυσική είναι «θετική» επιστήμη, δηλαδή επιστήμη που περιγράφει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αν θέλαμε να ταξινομούσαμε την Νομική στο παραπάνω σχήμα , τότε θα έπρεπε να την καταχωρήσουμε αναγκαστικά στην Ηθική: Η Νομική είναι υποπερίπτωση της εφαρμοζόμενης Ηθικής , που πραγματεύεται την προσωπική ηθική, το γενικά ισχύον αγαθό στην πολιτική και την οικονομία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3. Θεωρία – Πράξη - Ποίηση</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Πέραν της παραπάνω τριχοτόμησης των επιστημών , η αρχαία φιλοσοφία γνωρίζει και μια άλλη διάκριση πάνω στον γνωστικό ορίζοντα: Χρησιμοποιήθηκε από τον Αριστοτέλη και έχει τη σημασία της, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι γενικές σπουδές από τον Μεσαίωνα ως τη νεότερη εποχή , είχαν τα γραπτά του Αριστοτέλη ως μπούσουλα στα βασικά μαθήματα τους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, υπάρχουν τριών ειδών γνώσεις και διακρίνονται από το εάν υπηρετούν κάποιον εξωτερικό σκοπό ή είναι απλώς αυτοαναφορικές, δηλαδή εμπεριέχουν οι ίδιες τον σκοπό τους. Ο Αριστοτέλης χαρακτηρίζει αυτά τα τρία είδη γνώσεων ως </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">ΘΕΩΡΙΑ – ΠΡΑΞΗ – ΠΟΙΗΣΗ </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπάρχει δηλαδή θεωρητική, πρακτική και ποιητική γνώση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η θεωρητική γνώση είναι η ανώτερη μορφή γνώσης, και αρμόζει στους σοφούς. Η θεωρητική γνώση λογίζεται ως η τελείως αποκομμένη από κάποιον εξωτερικό σκοπό παρατήρηση της φύσης και τους κανόνες που τη διέπουν. Είναι αποκομμένη από κάποιον εξωτερικό σκοπό/ στόχο. Η θεωρητική γνώση εμπεριέχει τον σκοπό της (γνώση για τη γνώση) και δεν υπηρετεί τίποτε άλλο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όταν ανακάλυψε πχ. ο Άινσταιν τη γενική θεωρία , δεν κυνηγούσε κάποιον σκοπό, δεν είχε πρακτική εφαρμογή η ανακάλυψή του, το έκανε απλώς για τη χαρά της γνώσης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το αντίθετο ισχύει με τις πρακτικές γνώσεις (εφαρμοζόμενες) και την ποιητική γνώση, πάντα κατά τον Αριστοτέλη: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η ποίηση αποσκοπεί σε ένα «έργο», είτε είναι ποίημα, είτε ένα αρχιτεκτόνημα, είτε ένας πίνακας ζωγραφικής. Ποιητική γνώση είναι τεχνική γνώση. Αποσκοπεί πάντα σε κάτι. Το υπηρετεί εξαρχής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η πρακτική γνώση τέλος, κατά τον Αριστοτέλη, έχει να κάνει με τις συναλλαγές και δη με τη συναλλακτική ηθική του κάθε πολίτη. Η πρακτική γνώση είναι γνώση περί του κακού και κακού πάνω στις πράξεις μας, σε σχέση με τον συνάνθρωπό μας / σε σχέση με την Πόλις. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η πρακτική γνώση λοιπόν κατά τον Αριστοτέλη, δεν είναι τόσο ευγενής όπως η θεωρητική γνώση. Υπερτερεί όμως της τεχνικής/ ποιητικής γνώσης, καθότι – σε αντίθεση με αυτήν – είναι και αυτή, όπως η θεωρητική αν και σε ελάσσονα βαθμό, αυτοαναφορική. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από τα παραπάνω προκύπτει ότι κατά τον Αριστοτέλη η νομική επιστήμη καταχωρίζεται στο παραπάνω σχήμα στην ΠΡΑΞΗ, αφού ασχολείται με τις δίκαιες πράξεις/ συναλλαγές/ σχέσεις του ανθρώπου σε σχέση με την κοινωνία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">4. Αρχές</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όλη η γνώση βασίζεται στην εμπειρία κατά τον Αριστοτέλη. Εμπειρία είναι όμως η γνώση του καθενός ατομικά, και έτσι αποτελεί απλώς το πρώτο σκαλοπάτι της πραγματικής γνώσης. Ο έμπειρος γνωρίζει απλώς το «πώς», όχι όμως το «γιατί» . Ο σοφός γνωρίζει τόσο τις αιτίες όσο και τις αρχές πάνω στα οποία βασίζεται η εμπειρία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γνώρισμα της γνώσης , σε αντίθεση με την εμπειρία, είναι η ικανότητα να διδάσκεις τη γνώση. Η διδαχή της γνώσης προϋποθέτει τη γνώση των αιτιών και των αρχών της. Με άλλα λόγια: Η απλή συσσώρευση δεδομένων δεν αποτελεί ακόμα γνώση. (Στον κόσμο της πληροφόρησης του σήμερα, πόσοι είναι γνωστικοί και πόσοι απλώς ενημερωμένοι;) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Εφαρμοζόμενα στην επιστήμη: Η επιστήμη προϋποθέτει τη γνώση των αιτιών και την αναγωγή των στα αξιώματα που τη διέπουν. Δεν αρκεί η γνώση του «πώς» (εμπειρία), απαιτείται επιπλέον και η γνώση των βασικότερων νόμων/αιτιών δηλαδή του «γιατί». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">5. Επιστήμη και φρόνηση , Αναγκαιότητα και Ενδεχομενικότητα </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Συνέπεια του επιστημονικού ορισμού είναι και ο διαχωρισμός μεταξύ δυο θεματικών πεδίων της γνώσης , κατά τον Αριστοτέλη: Το ορθολογικό τμήμα του πνεύματος διαχωρίζεται σε δυο επιμέρους τμήματα που αποσκοπούν σε δυο διαφορετικές κατευθύνσεις:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το πραγματικό του ενός αντικειμένου ενασχόλησης, χαρακτηρίζεται από αναγκαιότητα, είναι έτσι όπως είναι, και δεν επιδέχεται αλλαγές. Και επειδή δεν αλλάζουν «αυτά που είναι», είναι αιώνια (αναγκαιότητα). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το πραγματικό του άλλου αντικειμένου μπορεί να τύχει αλλαγών, δηλαδή στο πεδίο αυτό οι συμπεριφορικοί κανόνες ενδέχεται να είναι έτσι ή αλλιώς (ενδεχομενικότητα) .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στην εποχή του ρασιοναλισμού γίνεται ήδη διαχωρισμός σε αλήθειες συμπεριφοράς και αλήθειες γεγονότων. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από τα παραπάνω συνάγεται το αριστοτελικό συμπέρασμα ότι επιστήμη είναι μόνο αυτό που ασχολείται με το «αναγκαίο» δηλαδή αιώνιο, σταθερό, αμετάβλητο. Επειδή οι συμπεριφορές δεν είναι κατά κανόνα αναγκαίες, αιώνιες, αμετάβλητες, δηλαδή επειδή οι συμπεριφορές ως εφαρμοζόμενη ηθική μεταβάλλονται ανά τις εποχές, για αυτό χαρακτηρίζονται από ενδεχομενικότητα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έτσι η Ηθική και μαζί της το «Δίκαιο» ως θυγατρική της παράμετρο, εκφεύγουν του ορισμού της επιστήμης κατά τον Φιλόσοφο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αντικείμενο της συμπεριφορικής επιστήμης είναι η φρόνηση (εξυπνάδα). Διότι τη φρόνηση τη χρειαζόμαστε στη σκέψη. Κανείς όμως δεν σκέπτεται για κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει και είναι δεδομένο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και σήμερα ακόμα, διδάσκεται στα Πανεπιστήμια η iu-risprudencia , που σημαίνει στα λατινικά «νομική φρόνηση», κάτι που δεν έχει σχέση κατά τον Αριστοτέλη (η φρόνηση) με την επιστήμη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Συμπερασματικά λοιπόν, κατά τον Αριστοτέλη επιστήμη είναι μόνο εκείνος ο τομέας της γνώσης που ασχολείται με το αιώνιο, το αμετάβλητο, το αναγκαίο. Και τι άλλο εκτός από τους νόμους της φύσης, τα μαθηματικά και τη λογική θα μπορούσε να είναι αυτή η ενασχόληση; Κατά τον Αριστοτέλη, μόνο τα παραπάνω πεδία θα λάμβαναν τον τίτλο της επιστήμης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">II. Η ΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αντικείμενο</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αντικείμενο της νομικής «επιστήμης» είναι το δίκαιο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Νομική είναι η διδασκαλία του δικαίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν εφεύρει ακόμα τη νομική επιστήμη, τη jurisprudence. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αυτό το κάναν μετέπειτα οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Αρμόδιοι δικαιοδοσίας, δηλαδή αρμόδιοι να εκδίδουν δικαστικές αποφάσεις ήταν οι Πραίτορες, αιρετοί αξιωματούχοι, που ήταν κατά βάσιν ερασιτέχνες νομικοί. Η απονομή δικαίου δεν αποτελούσε δηλαδή το κύριο αντικείμενο ενασχόλησής τους. Κατά την ανάληψη των αρμοδιοτήτων τους διακύρρηταν υπό ποιες προϋποθέσεις θα δέχονταν, δηλαδή θα γίνονται κατά τον χρόνο διακυβέρνησής τους, δεκτές οι αγωγές. Εδώ εδράζεται η απαρχή των «νομικών βάσεων» που χρησιμοποιούμαι ως και σήμερα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μέχρι το 250 μΧ. είχαν συλλεγεί από τους νομομαθείς αποφάσεις, εδίκτα και σχολιασμοί σε τόμους, που αποτέλεσαν εν συνεχεία εγχειρίδια διδασκαλίας. Και σήμερα ακόμα , ο πυρήνας ενασχόλησης με το δίκαιο είναι ίδιος με αυτόν των Gaius, Ulpian, Paulus: Η Νομική είναι μέχρι και σήμερα δικαϊκός δογματισμός. Η νομική είναι κατά βάση εφαρμοζόμενη «επιστήμη» : Καταστρώνει προτάσεις πώς θα πρέπει να κριθούν συγκεκριμένες υποθέσεις. Και στο πλαίσιο αυτό ρωτά, ποιοι νομικοί κανόνες θα εφαρμοστούν , πώς θα πρέπει αυτοί να ερμηνευτούν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αν υποτεθεί τώρα ότι οι νομικοί κανόνες δεν είναι παρά κανόνες πώς θα τύχουν μεταχείρισης πραγματικά περιστατικά, τότε δεν μπορεί εξ αυτού να συναχθεί και η συνέπεια ότι οι ίδιοι κανόνες θα καθορίζουν από μόνοι τους «πότε» και «πώς» θα εφαρμοστούν στην κάθε περίπτωση. Αυτό είναι πιο πολύ έργο και αποστολή της νομικής επιστήμης ως δογματικό εργαλείο διδασκαλίας του δικαίου: Δημιουργεί κανόνες για την εφαρμογή των κανόνων. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Θεματική της νομικής επιστήμης δεν είναι ο κανόνας καθεαυτόν, αλλά ο θετικός κανόνας, δηλαδή το θετό δίκαιο, αυτό που έχει νομοθετηθεί από κάποιον νομοθέτη: Στην αρχαία Ρώμη από τo Senat, αργότερα από τον Καίσαρα, σήμερα από τα κοινοβούλια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ξαναφέρουμε λοιπόν το ερώτημα που μας απασχολεί εξαρχής:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Είναι η νομική ως δικαϊκός δογματισμός, που ασχολείται με την εφαρμογή θετικού δικαίου, επιστήμη;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">III. Κριτική και στρατηγικές προσαρμογής της νομικής επιστήμης</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1. «Η αναξιότητα της νομικής ως επιστήμης» (von Kirchmann)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η πιο δημοφιλής επίθεση κατά του ισχυρισμού που θέλει τη νομική επιστήμη να συγκαταλέγεται στις επιστήμες, προήλθε από έναν Εισαγγελέα ονόματι Julius Hermann von Kirchmann το φθινόπωρο του 1847 κατά τη διάλεξη του σε ακροατήριο Νομικών στο Βερολίνο: «Όταν η επιστήμη ενθυλακώνει στο πεδίο εφαρμογής της το τυχαίο, τότε γίνεται και η ίδια μια τυχαιότητα: Τρεις λέξεις να αλλάξει ο νομοθέτης, και αλλάζουν ολόκληρες βιβλιοθήκες»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ο Kirchmann θέτει εδώ δυο παράγοντες ως δεδομένους: πρώτον ότι αντικείμενο της νομικής είναι το θετό δίκαιο και δεύτερον ότι κάτι το εφήμερο και τυχαίο, όπως είναι ένας κανόνας δικαίου, δεν μπορεί να είναι επιστήμη. Και αυτό γιατί κάθε κανόνας δικαίου μπορεί να έχει το δείνα ή το τάδε περιεχόμενο, να μεταβάλλεται, να καταργείται, να τροποποιείται. Είναι με άλλα λόγια τυχαίο. Από εδώ βλέπουμε ότι, αν κάτι τυχαίο δεν μπορεί να είναι επιστήμη , τότε το αντίθετό του, δηλαδή το «αναγκαίο», το «αιώνιο», μπορεί (όπως ισχυρίστηκε ο Αριστοτέλης δηλαδή). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. Το φυσικό δίκαιο ως αντίλογος</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Ανά τους αιώνες νομοδιδάσκαλοι και νομομαθείς προσπαθούσαν να καταρρίψουν τυχόν ενστάσεις που εδράζονταν πάνω στο εφήμερο και τυχαίο της νομικής, με το επιχείρημα ότι υπάρχει πέραν του θετού δικαίου και έναν δίκαιο που είναι αμετάβλητο, αιώνιο, αναγκαίο. Συνεπώς εφόσον η νομική ασχολείται και με το δίκαιο αυτό, που ονομάστηκε φυσικό δίκαιο, άρα συγκαταλέγεται στις επιστήμες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">a) Η απάντηση είναι καταφατική , prima facie: Από τότε που υπάρχουν νοητικά ερεθίσματα πάνω στο τι είναι δίκαιο, γίνεται αυτομάτως διάκριση μεταξύ του κανονιστικού και φυσικού δικαίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">»Όχι, αν η εξουσία των Τυράννων υπερβεί τα όρια και καταστεί ανυπόφορη, αδράζει προς τον ουρανό και κατεβάζει τους αιώνιους κανόνες του που επικρέμανται άχρονοι εκεί πάνω, άφθαρτοι όπως τα αστέρια ...«</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Schiller, Wilhelm Tell</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στην εποχή του ρασιοναλισμού και του διαφωτισμού, το φυσικό δίκαιο άνθισε κυριολεκτικά. Η εποχή του ρασιοναλισμού χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση της βεβαιότητας: Η ιδανική μέθοδος του είναι η γεωμετρία. Θεωρήθηκε μάλιστα ότι η γεωμετρική μέθοδος θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στο δίκαιο του Λόγου. Όπως δηλαδή στη Γεωμετρία μπορούν να εξαχθούν από τα «σωστά» αξιώματα λογικά συμπεράσματα, έτσι θα μπορούσε ο άνθρωπος με τη σωστή σκέψη να δημιουργήσει «σωστά» νομικά αξιώματα, τέτοια δηλαδή που είναι καθολικά, αιώνια, αμετάβλητα, αναγκαία. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η αξίωση καθολικότητας των νομικών αρχών καταρρίφθηκε από τα ιστορικά δεδομένα του 19ου αιώνα: Ο αιώνας αυτός ήταν ο αιώνας των μεγάλων κωδικοποιήσεων και του θετικού δικαίου όλα τα καθολικά αξιώματα </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">b) Ίσως όμως παρά ταύτα, να υπάρχει κάτι στο δίκαιο που να είναι πραγματικά αιώνιο και αναγκαίο; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Απάντηση δίνει ο Καντ στο «Εισαγωγή στη νομοδιδασκαλία». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στο έργο αυτό θέτει ως δεδομένο ότι πολλοί άνθρωποι πρέπει να συμβιώσουν σε έναν πεπερασμένο χώρο. Και δίκαιο ονομάζει ο Καντ εκείνη την κατάσταση , στην οποία η ελευθερία του ενός ανθρώπου συνάδει, συμφιλιώνεται με την ελευθερία του άλλου ανθρώπου. Έτσι προκύπτει μια αναγκαιότητα στο να υπάρξουν κανόνες που να επιτρέπουν αυτήν την κατάσταση, που να την κάνουν πραγματική. Το νομικό σύστημα του Καντ θέτει απαραίτητους κανόνες αυτής της συμβίωσης: Πρώτον η Αρχή της ίσης ελευθερίας όλων. Περαιτέρω, απαραίτητοι και αναγκαίοι είναι θεσμοί Κανόνας δικαίου, Πρόσωπο, Πράγμα, Νομή, Κυριότητα, Υπαιτιότητα και Σύμβαση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κατά τον Καντ, επιστήμη στο υπάρχον πλαίσιο μπορεί να είναι μόνο αυτή που μας δίνει απαντήσεις τι είναι καταρχήν το δίκαιο και τι το άδικο και τι διακρίνει τα δυο. Το τι είναι δίκαιο ανά περίπτωση, αυτό, κατά τον Καντ, δεν είναι θεματική κάποιας επιστήμης, αλλά αντικείμενο εξέτασης των δικαστηρίων, που θα εφαρμόσουν το θετικό δίκαιο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Γίνεται λοιπόν ένας διαχωρισμός μεταξύ της Νομοδιδασκαλίας (τι είναι δίκαιο και τι άδικο) και της Jurisprudenz, που θα κληθεί να εξηγήσει πάνω στη βάση του θετικού δικαίου τι εστί δίκαιο πάνω στη συγκεκριμένη περίπτωση. Κατά τον Καντ, η Jurisprudenz δεν είναι επιστήμη, γιατί απλώς εφαρμόζει κανόνες δικαίου πάνω σε συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά. Το σκέλος αυτός της εφαρμογής του δικαίου από τα δικαστήρια, ο Καντ – όπως και ο Αριστοτέλης – το συγκαταλέγει στη νομική «φρόνηση» δηλαδή όχι στις επιστήμες. Μόνο το πρώτο σκέλος, (τι εστί δίκαιο), ως νομική φιλοσοφία, θα μπορούσε να θεωρηθεί επιστήμη κατά τον Καντ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3. Νομική ως Λογική;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Μέχρι τον 21ο αιώνα οι νομικοί κόμπαζαν ότι η νομική επιστήμη είναι επιστήμη διότι η επαγωγή ενός πραγματικού ιστορικού κάτω από έναν κανόνα δικαίου είναι ένας παραγωγικός συλλογισμός (Deduktion) και για αυτό, τι θα μπορούσε να είναι πιο επιστημονικό από τη χρήση της ίδιας της Λογικής; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Δυστυχώς για αυτούς, ο επαγωγικός συλλογισμός (πραγματικό κάτω από τον κανόνα δικαίου) δεν είναι καθαρά λογικός συλλογισμός: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Το αν μια μπότα είναι επικίνδυνο εργαλείο κατά το άρθρο 309 ΠΚ, το αν η δωρεά σε ανήλικο είναι αμιγώς επωφελής για αυτό , δεν εξηγείται , δεν έχει σχέση με κανόνες της λογικής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">4. Νομική ως κοινωνική επιστήμη;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Τη δεκαετία του 70, επιχειρήθηκα να ταξινομηθεί η νομική ως κοινωνική επιστήμη , για να λάβει ένα κομμάτι από την επιστημονικότατα της τελευταίας: Η ιστορία του δικαίου, η κοινωνιολογία του δικαίου , το συγκριτικό δίκαιο , είναι όλα επιστήμες του «είναι». Περιγράφουν, παρατηρούν, επεξηγούν μια κατάσταση του είναι. Αλλά δεν μας λένε τίποτε για την κατάσταση που «θα έπρεπε να είναι». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι νομικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους για να πιθανολογήσουν πώς θα κρίνει ένα ζήτημα το ανώτατο δικαστήριο. Αλλά ο σκοπός της νομικής επιστήμης ως νομικός δογματισμός δεν είναι να λέει πώς «θα» αποφασίσει το δικαστήριο, αλλά το «πώς πρέπει» να αποφασίσει το δικαστήριο. Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι η κοινωνιολογία της νομικής είναι άνευ ενδιαφέροντος: Είναι πάντα κρίσιμο να γνωρίζει ο επιστήμονας την κοινωνική θέση και ιστορία του εκάστοτε δικαστή και το πώς επηρεάζουν οι κοινωνικές του καταβολές τη δικανική του κρίση. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όμως υπενθυμίζουμε ότι η νομική είναι ένας κλάδος της Ηθικής που εξετάζει «το πώς πρέπει να είναι» (μια απόφαση). Όχι την ίδια την απόφαση και τους (κοινωνιολογικούς) λόγους που την γέννησαν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">IV. Θετικές επστήμες – θεωρητικές επιστήμες </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η παραπάνω διάκριση των επιστημών προέκυψε από μια ιστορική αναγκαιότητα: Στα τέλη του 19ου αιώνα οι θετικές απαντήσεις σάρωναν κυριολεκτικά παντού και έδιναν απαντήσεις εκεί που άλλες επιστήμες είχαν μόνο ερωτήσεις. Από αυτήν την κατάσταση της συνεχόμενης απαξίωσης των μη θετικών επιστημών, δημιουργήθηκε από τους Γερμανούς Wilhelm Dilthey und Heinrich Rickert η διάκριση μεταξύ θετικών και θεωρητικών επιστημών. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Κατά τον Rickert ταξινομούνται αρχικά οι επιστήμες σε δυο κύριες κατηγορίες, αν τις διαχωρίσουμε με δυο κριτήρια: του «αντικειμένου» και της «μεθόδου».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">1.<span style="white-space: pre;"> </span>Αντικείμενο</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">-<span style="white-space: pre;"> </span>Φύση. Αντικείμενο των θετικών επιστημών είναι η Φύση, δηλαδή αυτού που δημιουργήθηκε από μόνο του, το αυτοφυές. Σε αυτή λοιπόν την κατηγορία, θα πρέπει να συγκαταλεγεί και το πνεύμα, καθώς το τελευταίο μπορεί να παρατηρηθεί, μετρηθεί από την Νευροεπιστήμη όπως κάθε φυσικό αντικείμενο παρατήρησης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">-<span style="white-space: pre;"> </span>Πολιτισμικό . Εξ αντιδιαστολής οτιδήποτε δεν είναι αυτοφυές αλλά έχει δημιουργηθεί από τον άνθρωπο προς εξυπηρέτηση κάποιου σκοπού, θα πρέπει κατά το παραπάνω δίπολο να συγκαταλέγεται στην έννοια του «πολιτισμικού».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπό αυτήν την ταξινόμηση, η νομική τοποθετείται αναμφίβολα στις «πολιτισμικές» επιστήμες. Διότι αντικείμενο της είναι τοι δίκαιο και αυτό είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">2. Μέθοδος:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Επεξήγηση - Κατανόηση</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Παρατηρώντας τις δυο αυτές κατηγορίες μέσα από το φορμαλιστικό πρίσμα της Μεθόδου, , τότε καταλήγουμε αναγκαστικά να θεωρήσουμε ότι η μεθοδική προσέγγιση εφαρμόζεται μόνο στις θετικές επιστήμες: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Από τη μια, οι θετικές επιστήμες είναι εμπειρικές επιστήμες. Μέσω της παρατήρησης αποσκοπούν στην επαγωγή νόμων, θεωριών, κανόνων δηλαδή γενικής εφαρμογής και εγκυρότητας. Τούτο δοθέντος, «νομολογούν» δια του παραγωγικού συλλογισμού ad hoc, ανά συγκεκριμένη δηλαδή περίπτωση και εξάγουν τα αποτελέσματα πειράματος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">-<span style="white-space: pre;"> </span>Ποια είναι όμως η μέθοδος των πολιτισμικών επιστημών; Υπάρχει καταρχήν ενιαία μέθοδος που να εφαρμόζεται σε όλες αυτές τις επιστήμες; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Οι επιστήμες αυτές εξετάζουν κοινωνικά/πολιτισμικά φαινόμενα, δηλαδή γεγονότα ή καλύτερα «πράξεις» ανθρώπων. Πώς εξηγείς όμως πράξεις ανθρώπων; Όχι δια των φυσικών νόμων. Οι πράξεις μπορούν να εξηγηθούν μέσω των σκοπών που υπηρετούν και των κινήτρων που τις επιτάσσουν. Όταν ρωτούμε γιατί ο Χ έδραζα κατά αυτόν τον τρόπο, τότε αναζητούμε ένα κίνητρο ή ένα σκοπό της πράξης. Μόνο τότε κατανοούμε την πράξη καθεαυτήν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Υπό την διαχωριστική της «επεξήγησης - κατανόησης» καταλήγουμε στην εξής ταξινόμηση: Οι θετικές επιστήμες προσπαθούν να «εξηγήσουν» φυσικά φαινόμενα, πολιτιστικές επιστήμες προσπαθούν να «κατανοήσουν» πολιτιστικά φαινόμενα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Και η νομική δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως πολιτιστική επιστήμη που προσπαθεί να «κατανοήσει» πολιτιστικά φαινόμενα. Όχι να εξηγήσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">3. Η αξία του δικαϊκού δογματισμού </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όπως παραθέσαμε στην αρχή αυτού του κειμένου, επιστήμη μπορεί να είναι μόνο ό,τι είναι 1) αληθινό, και 2) ορθολογικά τεκμηριωμένο. Έτσι, ένας ψευδής ισχυρισμός δεν μπορεί να είναι ποτέ επιστημονικός. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όμως η ιστορία της επιστήμης, όλων των επιστημών, δεν είναι μόνο μια αέναη παράθεση αληθινών ισχυρισμών αλλά παράλληλα ή ταυτόχρονα και μια ιστορία λαθών, ανακριβειών και πλανών. Ο ορισμός της επιστήμης δεν είναι ταυτόσημος με αυτόν της αλήθειας. Για αυτόν το ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο της Γερμανίας , προσπαθώντας να ορίσει το πεδίο προστασίας της «επιστήμης» το όρισε ως «η σοβαρή – κατά φόρμα και περιεχόμενο – συστηματική προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Αυτό δηλαδή που κάνει την επιστήμη τέτοια, δεν είναι οι ισχυρισμοί της αφ’ εαυτοί, αλλά η σχέση τους με την αλήθεια. Επιστήμη είναι μέθοδος αναζήτησης της αλήθειας. Και το αντίθετο της επιστημονικής μεθόδου δεν είναι η πλάνη, αλλά ο αναληθής ισχυρισμός, δηλαδή ο συνειδητά λανθασμένος ισχυρισμός. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Στην επιστήμη του δικαίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν αναζητεί κάποια αλήθεια, αναζητεί όμως ανά περίπτωση για την «σωστή» απόφαση. Ως μέρος της εφαρμοζόμενης ηθικής , η νομική σχετίζεται με την αξία της δικαιοσύνης. Και γνωρίζουμε ότι το γράμμα του νόμου, η νομολογία δεν συμπίπτουν εννοιολογικά πάντα με τη δικαιοσύνη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Όπως κατά τα παραπάνω περιγραφόμενα για την μεθοδική αναζήτησης της αλήθειας , έτσι και η νομική προβαίνει σε μεθοδική αναζήτηση της «»δίκαιης απόφασης». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">V. Επίλογος:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Καίρια σημεία λοιπόν για να μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη νομική επιστήμη είναι αυτά της «αξιακής σχέσης» (με τη δικαιοσύνη) και η μέθοδός που χρησιμοποιεί. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Η μέθοδος είναι ουσιαστικά ο τρόπος που ερμηνεύουμε, εφαρμόζουμε, αποφασίζουμε . Δεν είναι αυτοσκοπός, διότι το ζωντανό δίκαιο δεν βρίσκεται κρυμμένο στο γράμμα του νόμου αλλά γεννάται στη διάρκεια, στην απόδοση, στην απόφαση. Ο δικαϊκός δογματισμός είναι η πολιτισμική επιστήμη, που δεν ερευνά απλώς το αντικείμενο της, το δίκαιο, αλλά το γεννά. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">* *</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-23371065728901763362016-11-08T08:27:00.000-08:002018-01-27T05:38:28.260-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzXEHuI3hhwIFfnagqJ-tqjfXCSasAeAFASRorovh73Euc4j8_zM4G8NZjlLbd5DPHNFG2ukV-93FZWfZzD2-c9U05aVVTPWltNfu8QowOzJ3RQtEQVorP56ND_9Y9H1Sr-IhEFexDqHE/s1600/screenshot-www.benjamin-franklin-history.org+2016-11-08+18-25-23.jpg" imageanchor="1" style="line-height: normal; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><img border="0" height="420" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzXEHuI3hhwIFfnagqJ-tqjfXCSasAeAFASRorovh73Euc4j8_zM4G8NZjlLbd5DPHNFG2ukV-93FZWfZzD2-c9U05aVVTPWltNfu8QowOzJ3RQtEQVorP56ND_9Y9H1Sr-IhEFexDqHE/s640/screenshot-www.benjamin-franklin-history.org+2016-11-08+18-25-23.jpg" width="640" /></span></a></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Για πολλούς λόγους δεν υφίσταται Κυριακή των εκλογών στις ΗΠΑ: Εκεί ψηφίζουν πάντα μια Τρίτη και για να ακριβολογούμε, δεν ψηφίζουν καν τον Πρόεδρο απευθείας, αλλά μόνο τους εκλέκτορες. Γιατί;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Από την αρχή της νεοσυσταθείσας τότε δημοκρατίας στις ΗΠΑ υπήρχαν συζητήσεις για το ποια μέρα θα καθιερωθεί ως ημέρα των εκλογών. Στις πολιτείες οι πολίτες ασκούσαν τα εκλογικά τους δικαιώματα σε διαφορετικές μέρες, όχι μια συγκεκριμένη ημέρα, αλλά ποτέ την Κυριακή. Η Αμερική ήταν και είναι μέχρι σήμερα, μια ευσεβής και θρησκόληπτη χώρα, κατά το μεγαλύτερο μέρος της προτεσταντική.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Συνεπώς ήταν αδιανόητο να γίνονται εκλογές την Κυριακή, ημέρα θρησκευτικής αργίας, ανάπαυσης και προσευχής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αποφάσισαν λοιπόν το 1845 οι αντιπρόσωποι των πολιτειών να πραγματοποιούνται οι προεδρικές εκλογές την ημέρα Τρίτη, που θα ακολουθεί την πρώτη Δευτέρα του μηνός Νοεμβρίου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Με αυτόν τον τρόπο θα αποφευγόταν να συμπέσουν οι προεδρικές εκλογές με την πρώτη του Νοέμβρη, μέρα των Αγίων Πάντων που είναι αργία για τους καθολικούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έτσι και οι φετινές εκλογές πέφτουν ημερολογιακά στις 8 Νοεμβρίου όπου δεν ψηφίζεται ο /η Πρόεδρος αλλά καταρχάς μόνο οι εκλέκτορες των πολιτειών. Και αυτή η διαδικασία της έμμεσης εκλογής του Προέδρου έχει ιστορικές ρίζες: Μόνο όταν θα ψηφίσουν και οι εκλέκτορες έξι εβδομάδες αργότερα τον Πρόεδρο, μόνο τότε θα εκλεγεί επίσημα ο τελευταίος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Οι ιδρυτές του αμερικανικού συντάγματος κατά τον 18ο αιώνα ήταν μεν δημοκράτες εκ πεποιθήσεως, όχι όμως αφελείς. Είχαν ενδόμυχο φόβο απέναντι στους διάφορους δημαγωγούς που εμφανίζονταν κατά καιρούς λίγο πριν τις εκλογές. Ήταν ικανοί να χειραγωγήσουν κατά το δοκούν τους ψηφοφόρους της χώρας . </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έτσι δημιούργησαν τον θεσμό των εκλεκτόρων, που θα λειτουργούσε ως διηθητικό μέσο ανάμεσα στην επιλογή του λαού και στην τελική ανάδειξη του νέου Προέδρου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κάθε πολιτεία διαθέτει τόσους εκλέκτορες όσες είναι και οι θέσεις των βουλευτών της πολιτείας στο Κογκρέσο. Έτσι πχ. η Φλόριντα έχει 29 εκλέκτορες επειδή αντιπροσωπεύεται στο Κογκρέσο με 29 αντιπροσώπους, τουτέστιν 27 στη Βουλή των αντιπροσώπων και 2 στη Γερουσία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα αυτό που μετρά στις αμερικανικές εκλογές είναι η πλειοψηφία των εκλεκτόρων κι όχι η πλειοψηφούσα επιλογή των πολιτών, αναδείχτηκε ιστορικά προσφάτως, στις εκλογές του 2000, όπου ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Al Gore αν και συγκέντρωσε 500.000 περισσότερες ψήφους σε όλη τη χώρα από τον ανθυποψήφιο του George W. Bush, τελικά αναδείχτηκε ο δεύτερος Πρόεδρος , ο οποίος είχε τελικά τις περισσότερες ψήφους στο σώμα των εκλεκτόρων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Και αυτό γιατί σε επίπεδο εκλεκτορικού σώματος ισχύει η αρχή "The Winner takes it all". Αν πχ. σε μια πολιτεία οι κάτοικοί της ψήφισαν 6 για τον χ υποψήφιο και 4 για τον y υποψήφιο , και σε άλλες δυο πολιτείες η αναλογία ήταν 1 για τον χ και 9 για τον y υποψήφιο, και το ιδιο 1/9 στην δεύτερη πολιτεία, τότε νικητής είναι ο y, επειδή θα είχε κερδίσει σε 2 πολιτείες, κι ας είχε η πρώτη πολιτεία 1.000.000 ψηφοφόρους συνολικά και οι άλλες δυο μόνο 100.000 έκαστη. Στο παράδειγμα αυτό, ο χ υποψήφιος θα είχε</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">συγκεντρώσει συνολικά 620.000 ψήφους</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">(600.000+10.000+10.000) ενώ ο y με 500.000 ψήφους (400.000+ 90.000+ 90.000) θα γινόταν τελικά πρόεδρος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έξι εβδομάδες μετά λοιπόν, εκλέγουν και οι εκλέκτορες τον πρόεδρο. Η χρονική καθυστέρηση της εκλογής , εντός του Δεκεμβρίου, οφείλεται ιστορικά στο ότι τον 18ο αιώνα το ταξίδι με άμαξα από τα πιο απόμακρα μέρη της χώρας ως την πρωτεύουσα Washington, μπορούσε να διαρκέσει ως και έξι βδομάδες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Για να εκλεγεί Πρόεδρος κάποιος θα πρέπει να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία απο τους ψήφους των εκλεκτόρων, δηλαδή 270 ψήφους εκλεκτόρων. Γιατί 270;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Διότι όπως είπαμε, κάθε πολιτεία διαθέτει τόσους εκλέκτορες όσοι είναι και οι αντιπρόσωποι της στο Κογκρέσο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Υπάρχουν συνολικά 435 βουλευτικές έδρες στη Βουλή των αντιπροσώπων (ανάλογα με τον πληθυσμό έκαστης πολιτείας).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Υπάρχουν επίσης συνολικά 100 θέσεις Γερουσιαστών (κάθε πολιτεία στέλνει από 2 Γερουσιαστές).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Επίσης η περιφέρεια της Κολούμπια , αν και δεν είναι πολιτεία, συμμετέχει στην εκλογή του Προέδρου και συμμετέχει με 3 εκλέκτορες. Σύνολο λοιπόν, 538 εκλέκτορες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αρα η απόλυτη πλειοψηφία είναι 538/2+1 = 270 ψήφοι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Περί τις 20 Ιανουαρίου του επόμενου έτους αναλαμβάνει πλέον καθήκοντα Προέδρου ο νεοεκλεγμένος. Μέχρι τότε οφείλει να συγκροτήσει ένα επιτελείο – υπουργικό συμβούλιο- μαζί με το οποίο θα κυβερνήσει τη χώρα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η "Inauguration Ceremony" , που λαμβάνει χώρα τον Ιανουάριο είναι ένα τελετουργικό μεγάλης συμβολικής σημασίας: Ο απερχόμενος και ο νέος Πρόεδρος οδηγούνται μαζί στο Καπιτώλιο και γίνεται επιτόπου η εναλλαγή της σκυτάλης. Συμβολισμός εντιμότητας και κυρίως ειρηνικής μετάβασης της εξουσίας από τον παλιό στον νέο .</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ήδη ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ George Washington αποχώρησε αυτοβούλως μετά από δυο εκλογικές θητείες. Ήταν βαθιά πεπεισμένος ότι μετά από οκτώ χρόνια εξουσίας, η τελευταία αρχίζει αναπόφευκτα να διαφθείρει τον άνθρωπο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έκτοτε, κανείς Πρόεδρος δεν αποφάσισε να θέσει υποψηφιότητα για παραπάνω από δυο τετραετίες (με εξαίρεση τον Φράνλιν Ντ. Ρούζβελτ που εκλέχτηκε λόγω πολέμου και 4η θητεία, αλλά απεβίωσε στον 12ο χρόνο). Με τη 22η τροπολογία τελικά, υπό τον διάδοχο του Ρούζβελτ, Χάρρυ Τρούμαν, περιορίστηκε και συνταγματικά πλέον ο αριθμός των προεδρικών θητειών σε δυο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-22748573911997105242016-08-02T02:10:00.000-07:002016-08-02T03:00:47.585-07:00Ο μισάνθρωπος Σόπενχάουερ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0Gl9aBgNhF3i7iegUEsBJfcC2owVeu4T1p1ql3CCibMZqgUuPeH0gFzQegsDu26RDX33TwG4w-MWkxJMpK3yyaPcZtRl_kL-ey8obAwfrZLHHuFCZphEcjJNwI7urPlc9dPcQ0NHJXs/s1600/screenshot-cdn.sansimera.gr+2016-08-02+12-06-55.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN0Gl9aBgNhF3i7iegUEsBJfcC2owVeu4T1p1ql3CCibMZqgUuPeH0gFzQegsDu26RDX33TwG4w-MWkxJMpK3yyaPcZtRl_kL-ey8obAwfrZLHHuFCZphEcjJNwI7urPlc9dPcQ0NHJXs/s400/screenshot-cdn.sansimera.gr+2016-08-02+12-06-55.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span class="5yl5" style="line-height: 150%;"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο
μισάνθρωπος </span><span style="font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Σοπενχάουερ</span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">O
Άρθουρ Σοπενχάουερ ήταν ένας οutsider μεταξύ των φιλοσόφων. Θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί και ως ένα uni</span></span><span class="5yl5"><span lang="EN-US" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">k</span></span><span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">at.
Δεν ανήκε σε καμία γνωστή φιλοσοφική σχολή ενώ εναντιωνόταν στα τότε γνωστά
ρεύματα φιλοσοφικής σκέψης. Κυρίως δεν ήταν ένας οπτιμιστής, όπως οι
περισσότεροι ομότεχνοί του καιρού του, αλλά ένας βαθιά πεσιμιστής. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Τα
πάντα στον κόσμο τείνουν να αποδειχτούν μια φενάκη, έγραφε, και η ζωή
παρουσιάζεται ως μια απάτη</span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">,τόσο στα μεγάλα όσο και στα
καθημερινά, από την στιγμή που θα σου υποσχεθεί κάτι το αναιρεί για να σου
δείξει πόσο ευτελής ήταν η επιθυμία σου. Ο κόσμος μας είναι ο χειρότερα δυνατός
και καλύτερα να μην υπήρχε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Η
απαισιοδοξία του Σοπενχάουερ τον κάνει στην πορεία και άθεο. Δεν μπορεί να φανταστεί
να υπάρχει ένας θεός, που του προσάπτουν ιδιότητες όπως αγάπη,συμπόνοια,
παντοδυναμία ,που θα μπορούσε να φτιάξει έναν τέτοιο φριχτό κόσμο. «Ένας
τέτοιος Θεός δεν θα ήθελα να ήμουν, η σαθρότητα αυτού του κόσμου θα μου σπάραζε
την καρδιά». Η συμπάθεια του περιοριζόταν κυρίως στα ζώα και όχι στους
ανθρώπους, επέλεξε την μοναχικότητα από πεποίθηση και για λόγους
αυτοπροστασίας. Για αυτόν η κοινωνία ήταν σαν μια πύρινη σφαίρα που αν είσαι σε
απόσταση σε θερμαίνει και σε φωτίζει αλλά αν την πλησιάσεις πολύ σε καίει . Φυσικά
και παρέμεινε μια ζωή ανύμφευτος, «ο γάμος αποσκοπεί μόνο στο να μολύνεται ο
ένας από τον άλλον, να περιορίζονται τα δικαιώματα του και να διπλασιάζονται οι
υποχρεώσεις σου», μόνος σύντροφος της ζωής του, ένα κουτάβι. Το σκυλάκι σου
είναι πιστό ακόμη και στην φουρτούνα , ενώ ο άνθρωπος φεύγει με το πρώτο
αεράκι. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ο Σοπενχάουερ
υπέφερε από τον κόσμο και τους ανθρώπους. Ακριβώς αυτός ο πόνος τον μετέτρεψε
σε φιλόσοφο. Θαυμαστές του υπήρξαν διάσημοι συγγραφείς όπως Τόμας Μαν, Μάρσελ Προυστ,
Φραντς Κάφκα, Λέων Τολστόι. Ο τελευταίος τον εκθειάζει ως την μεγαλύτερη ιδιοφυΐα.
Ο πεσιμισμός του Σοπενχάουερ είχε τόσο φιλοσοφικές όσο και προσωπικές βάσεις. Ο
πατέρας του ένας συνολικά ευκατάστατος έμπορος υπέφερε από χρόνια κατάθλιψη την
οποία κληρονόμησε και ο ίδιος. Ήδη σε ηλικία των έξι ετών, υπέφερε από σύνδρομο
φοβίας, μια κατάσταση που θα τον συνόδευε για το υπόλοιπο της ζωής του.
Επιπρόσθετα οι γονείς τους διαπληκτίζονταν συνεχώς μεταξύ τους. Ο πατέρας του ήταν
βαρύς σε αντίθεση με την κατά πολλά χρόνια νεότερη μάνα του, που ήταν
κοινωνική, χαρούμενη, ανέμελη. Το δύστροπο αυτό οικογενειακό περιβάλλον θα τον
ωθήσει να κάνει πολλά ταξίδια, μόνο και μόνο για να λείπει κατά μεγάλα διαστήματα
από τον οικογενειακό ζυγό. Όταν πεθαίνει ο πατέρας του εγκαθίσταται με την
μητέρα του στην Βαϊμάρη η οποία ανοίγει ένα δικό της βιβλιοπωλείο. Την μπουτίκ
λογοτεχνίας επισκέπτονται μεταξύ άλλων ο Γκαίτε και πολλά άλλα ξακουστά ονόματα
σκεπτόμενων. Εκεί θα έρθει σε επαφή και με τις Ουπανισάδες, τα ινδουιστικά ιερά
κείμενα . Αργότερα θα πει ότι η μελέτη αυτών των γραφών, ήταν η μόνη παρηγοριά
στην ζωή του. Αυτό που τον στιγμάτισε σε αυτές τις γραφές ήταν ότι καθρέφτιζαν
τις προσωπικές του πεποιθήσεις για τη ζωή που ήταν μόνο πόνος και μαρτύριο. Στα
ινδουιστικά αυτά κείμενα αυτά θα βρει όμως και ένα είδος ανακούφισης αφού ο
πεσιμισμός και η δυστυχία του δεν είναι σύμφωνα με αυτά, αποτελέσματα
προσωπικής αποτυχίας, αλλά συμπτώματα ενός στρεβλού κόσμου. Οι κοσμοαντιλήψεις
της Άπω Ανατολής θα αποτελέσουν λίγο αργότερα έναν από τους πυλώνες της
προσωπικής του φιλοσοφίας μαζί με του Πλάτωνα και του Καντ. Όταν ενηλικιώνεται
κληρονομεί από τον πατέρα του την όχι ευκαταφρόνητη περιουσία του, πράγμα που
του επιτρέπει να αφοσιωθεί χωρίς υλικές ανησυχίες εξ ολοκλήρου στις σπουδές του
που θα ολοκληρωθούν με το διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Ιένας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Εγκαθίσταται
στην Δρέσδη όπου για τα επόμενα τέσσερα χρόνια θα αφοσιωθεί εκ ολοκλήρου στην
συγγραφή του κύριου επιστημονικού του έργου ‘’<span class="5yl5">Die Welt als Wille
und Vorstellung’’ («ο κόσμος ως βούληση
και ως παράσταση’»). Το έργο αυτό θα αποτελέσει σταθμό της φιλοσοφικής
γνωσιολογίας και ταυτόχρονα ένα μανιφέστο της άρνησης του κόσμου. Στο έργο αυτό
ο Σοπενχάουερ πραγματεύεται τρία θέματα: τον κόσμο ως παράσταση, τον κόσμο ως
βούληση και τον κόσμο ως τόπο μαρτυρίου.
<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στο
πρώτο κεφάλαιο ο Σοπενχάουερ στηρίζεται στην φιλοσοφία του Καντ. Κατά αυτόν, ο
κόσμος δεν είναι αυτός που μας φαίνεται αλλά αυτός που φανταζόμαστε μέσω των
αισθήσεών μας. Για παράδειγμα αν φορούσαμε πράσινα γυαλιά ο κόσμος μας θα ήταν
πράσινος, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι πράσινος. Ενώ όμως δεν έχουμε
πράσινα γυαλιά εντούτοις οι αισθήσεις μας και η λογική μας δεν αποτυπώνουν ένα
προς ένα τον κόσμο όπως είναι, αλλά προσθέτουν ή αφαιρούν (οι αισθήσεις μας)
και κάτι από μόνα τους. Για παράδειγμα προσλαμβάνουν τον κόσμο σε χώρο και
χρόνο ενώ κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο μέσω των αισθήσεών μας που μπορούν να το
δουν μόνο κατά αυτόν τον τρόπο. Συνεπώς ο κόσμος είναι μια εικόνα, ένα αποτύπωμα,
μια παράσταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κόσμος δεν είναι αληθινός, είναι
αληθινός αλλά είναι η δικιά μας αλήθεια. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Η
πρωτοτυπία του Σοπενχάουερ αποτυπώνεται στο δεύτερο μέρος αυτούς έργου. Στο
δεύτερο κεφάλαιο ρωτάει για τον λόγο, για τα αίτια της προσωπικής μας
φαντασίας, τι είναι, ρωτάει, ποια είναι η αιτία που γεννάει τη φαντασία μας; Στην
αναζήτηση αυτή ενδοστρέφει το βλέμμα του ‘’δες την αλήθεια μέσα σου’’, γράφει,
στο μέσα σου τέμνει ο ουρανός την γη. Και αυτό διότι εμείς οι ίδιοι είμαστε με
την σειρά μας μια φαντασία την οποία μπορούμε να ερευνήσουμε πιο εύκολα.
Εξωτερικά είμαστε ένα σώμα και συνεπώς μέρος του κόσμου που τον αντιλαμβανόμαστε
ως φαντασία ταυτόχρονα όμως μπορούμε να δούμε και τι υπάρχει μέσα μας, πίσω από
το εξωτερικό περίβλημα του σώματός μας. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">¨Όταν
βλέπω τον εαυτό μου να καλλιεργεί τον αγρό είναι σαν να βλέπω τα σύννεφα στον
ουρανό ή ένα τρένο που περνάει. Ωστόσο για τον εαυτό μου ξέρω ότι σκάβω το χώμα
για να σπείρω στην συνέχεια τον σπόρο. Δηλαδή η αιτία της φαντασίας μου -να
οργώσω τον αγρό- είναι η θέλησή μου,
συνεπώς στον εαυτό μου μπορώ όχι μόνο να αντιληφθώ με τις αισθήσεις μου τον εξωτερικό
κόσμο , το περίβλημα, αλλά και τι κρύβεται πίσω από αυτήν φαντασία, τι κρύβεται
πίσω από αυτή την παράσταση, μπορώ να διακρίνω την αιτία , το περιεχόμενο πίσω
από την εικόνα. Σε σχέση με το υλικό σώμα, το περιεχόμενο είναι η θέληση. Η
θέληση είναι το εσωτερικό στοιχείο του ανθρώπου , το σώμα του είναι οι κινήσεις,
η εξωτερική πραγμάτωση της θέλησης. Με άλλα λόγια ο άνθρωπος είναι βούληση και
παράσταση. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Την
σκέψη αυτήν ο Σοπενχάουερ την επεκτείνει τώρα και σε όλα τα άλλα πράγματα του
εξωτερικού κόσμου στη φύση. Όχι μόνο τα ζώα και τα φυτά αλλά και τα άψυχα όντα
είναι πραγμάτωση μιας εσωτερικής θέλησης , όλος ο κόσμος είναι βούληση και παράσταση.
Τη βούληση ο Σοπενχάουερ την ερμηνεύει πλατιά , αναφέρεται σε κάθε κίνηση, σε
κάθε παρουσίαση- έκφανση της φύσης. Στα ζώα παρουσιάζεται αυτή η βούληση πιο
ξεκάθαρα από ότι στον άνθρωπο, που είναι καλυμμένος με γνώση και η πραγματική
του φύση παρουσιάζεται μόνο σπασμωδικά. Στο φυτό δε, η βούληση είναι πιο ατόφια
παρουσιάζεται σαν απλή ορμή για ύπαρξη. Χωρίς λόγο και αιτία. Κατά τον Σοπενχάουερ
η βούληση, που είναι η αιτία της παράστασης του κόσμου, δεν είναι αυτό που
καταλαβαίνουμε σήμερα ως μια αντανάκλαση καθοδηγούμενη από λογική που στοχεύει
κάπου, αλλά είναι μια υπόκωφη, ορμέμφυτη ανάγκη ύπαρξης από μόνη της. Είναι η
θέληση για την θέληση, είναι η θέληση για την ζωή. Αυτή είναι η δύναμη που κινεί
όλη την φύση και τον άνθρωπο με την μόνη διαφορά ότι στον άνθρωπο η βούληση
έχει συνείδηση του εαυτού της και ο άνθρωπος δεν θέλει τίποτε άλλο διαφορετικό
από αυτό που θέλουν τα ζώα και τα φυτά, να ζήσει και να επιζήσει. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Από
αυτή την θεώρηση αλλάζει και η εικόνα που έχει ο Σοπενχάουερ για τον άνθρωπο, ο
άνθρωπος δεν κινείται βάση λογικής αλλά βάση ενστίκτων η πιο βαθιά αιτία που
μας χαρακτηρίζει είναι άλογη, ο άνθρωπος έχει λογική αλλά δεν είναι αυτή που
κυβερνάει την βούλησή του. Η βούληση απλώς μετέρχεται της λογικής για τους
σκοπούς της. Χαρακτηριστικότερη έκφανση αυτής της ορμέμφυτης δύναμης της
βούλησης είναι η ορμή για συνουσία που κυριαρχεί πάνω σε όλα τα έμβια όντα . Στον
άνθρωπο δεν είναι το μυαλό ή η καρδιά το κέντρο ύπαρξής του αλλά τα γεννητικά
του όργανα που αποτελούν τρόπο τινά τον αντίπαλο της σκέψης. Στα γεννητικά
όργανα διαφαίνεται η συγγένεια του ανθρώπου με τα λοιπά ζώα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Η
θέληση όμως είναι και η αιτία του πόνου, αυτό προκύπτει ήδη εξ ορισμού, η
θέληση θέλει συνεχώς κάτι που λείπει. Η θέληση είναι η πηγή της ανικανοποίησης
και δεν μπορεί ποτέ να κορεστεί αφού δεν γνωρίζει όρια. Κάθε εκπλήρωση της
θέλησης γεννά μια νέα θέληση με τη σειρά της. Όμως καθώς τα όρια εκπλήρωσης
είναι πεπερασμένα δημιουργείται συνεχώς ένα χάσμα μεταξύ θέλησης και εκπλήρωσης
που στοιχειοθετεί τον πόνο. Ο πόνος αυτός είναι διάσπαρτος στην φύση που
λειτουργεί βάση του κανόνα «ο θάνατός σου η ζωή
μου» . Ο άνθρωπος επιπλέον υποφέρει και από τους ίδιους τους ομογενούς
του. Οι άγριοι τρώγονται μεταξύ τους ,οι τιθασευμένοι απιστούν μεταξύ τους ,
κόσμος είναι μια κόλαση όπου οι άνθρωποι είναι σε αυτήν και τυραννημένες ψυχές
και δήμιοι ταυτόχρονα. Ο κόσμος είναι μια κόλαση και αιτία της δυστυχίας είναι
η βούληση που υπάρχει στην ίδια την φύση,. Συνέπεια αυτής της θεώρησης είναι η
καταφρόνηση της αισιοδοξίας της υπαρξιακής προσέγγισης που σταμπάρεται ως κάτι
το επιπόλαιο. <br />
<br />
Το έργο τελείωσε το 1818 ωστόσο δεν βρήκε την απήχηση που ευχόταν ο συγγραφέας
του. Είκοσι πέντε χρόνια μετά ο Σοπενχάουερ θα επανεκδώσει το έργο του
συμπεριλαμβάνοντας τώρα και ένα τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο . <br />
<br />
Εδώ ο Σοπενχάουερ προσπαθεί να δώσει απαντήσεις για το αν είναι δυνατόν να
αμβλυνθεί ή να παταχθεί ο πόνος του κόσμου. Δυο δρόμοι υπάρχουν κατά τον Σοπενχάουερ
σε αυτήν την προσπάθεια. Ο πρώτος είναι δια της τέχνης. <br />
<br />
Παρατηρώντας ένα όμορφο έργο τέχνης θαμπωνόμαστε και χαιρόμαστε με την ομορφιά
του και αυτό το αίσθημα δεν συνοδεύεται από καμία παρόρμηση όσο παρατηρούμε το
έργο τέχνης. Δεν έχουμε την ορμή να το κατακτήσουμε, να το οικειοποιηθούμε. Στην
ατένιση ενός έργου τέχνης απελευθερωνόμαστε από τα δεσμά της θέλησης και κατά
συνέπεια από τον πόνο που αυτή συνεπιφέρει. Για λίγες μόνο στιγμές αγγίζουμε
μια κατάσταση εσωτερικής ηρεμίας και αγαλλίασης.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><br />
Ενώ όμως αυτή η απελευθέρωση από τα δεσμά της βούλησης διαρκεί μόνο για λίγο -
όσο βρισκόμαστε μπροστά στο έργο τέχνης - θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και
έναν δεύτερο δρόμο για να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της βούλησης: Αυτόν της
ασκητικής. Μόνο σε αυτήν την κατάσταση δεν επιθυμούμε, άρα δεν υποφέρουμε. Εδώ φαίνεται
η αρχική επιρροή του Βουδισμού πάνω στην φιλοσοφική σκέψη του Σοπενχάουερ. <br />
<br />
Πέρα από την απελευθέρωση του ανθρώπου από τον πόνο σε προσωπικό επίπεδο, η κοσμοαντίληψη
του εισάγει και μια ηθική πρόταση: ο
άνθρωπος ανακαλύπτει ότι τόσο ο ίδιος όσο και όλη η φύση δεν είναι παρά η
φανέρωση της ίδιας της θέλησης. Όλα τα έμβια όντα είναι το αυτό, συνεπώς ο
πόνος του ενός , είναι συνάμα και πόνος του άλλου , αφού και τα δύο είναι
παράγωγα της ίδιας αιτίας. Ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι η διαφορετικότητα του από τον άλλον είναι απλώς
μια παράσταση, μια απατηλή εικόνα, ενώ η θέληση ως αιτία της εικόνας είναι
κοινή για όλη την φύση . Η φύση μοιράζεται μια κοινή αιτία επομένως ο πόνος του
ενός είναι πόνος του άλλου αφού η φύση είναι ενιαία. <br />
Το να μην φας μια μέρα καθόλου διότι έδωσες στον άπορο διπλανό σου είναι μια
πράξη συμπόνοιας και ανθρωπιάς. <o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span class="5yl5"><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Στο
τέλος της ζωής του ο Σοπενχάουερ κληροδότησε όλη την περιουσία του σε φιλοζωικά
ιδρύματα αλλά και σε φιλανθρωπικά , παρότι ο ίδιος βαθιά μισάνθρωπος<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>. Ή μήπως όχι; </span></span><span style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-74788451013673163942016-03-10T22:55:00.001-08:002017-01-14T01:29:36.530-08:00Ο Άνθρωπος είναι πολιτικό ζώον.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6EuCe7RFQYWgzM8Y1yf8e7EC5XBXMOhikPEXvzsXcicCUim3adLm4YyRuyyPaFbmff1czK3Tg_7WfCMrZD4-80M9d0QSXx4IE0lYaKBnVjb5CixXy_o-f5OguYEdjSvqSpUDrWOWoMq4/s1600/screenshot-www.google.gr+2016-04-08+09-01-37.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: x-small;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6EuCe7RFQYWgzM8Y1yf8e7EC5XBXMOhikPEXvzsXcicCUim3adLm4YyRuyyPaFbmff1czK3Tg_7WfCMrZD4-80M9d0QSXx4IE0lYaKBnVjb5CixXy_o-f5OguYEdjSvqSpUDrWOWoMq4/s400/screenshot-www.google.gr+2016-04-08+09-01-37.jpg" width="270" /></span></a></div>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-size: x-small;"><br /></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Μια μικρή επεξήγηση για τη ρήση του
Αριστοτέλη "φύσει μέν <span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">ἐ</span>στιν <span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">ἄ</span>νθρωπος ζ<span style="font-family: "tahoma" , "sans-serif"; mso-ascii-font-family: Arial; mso-bidi-font-family: Arial;">ῷ</span>ον
πολιτικόν" , τουτέστιν ο άνθρωπος είναι
από τη φύση του πολιτικό ον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Τί εννοεί , λοιπόν, ο παμμέγιστος;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Ο Αριστοτέλης
πίστευε ότι σκοπός της πολιτικής είναι η αρετή, η διαπαιδαγώγηση των πολιτών, η
αναζήτηση δια αυτής της ευζωίας. Μόνο με τη συμμετοχή στην πολιτική
επιτυγχάνεται η ευζωία. Όχι εκτός. Γιατί; Διότι είναι στη φύση μας, λέει ο
Αριστοτέλης. Μόνο αν συμμετέχουμε στην πολιτική, πραγματοποιούμε πλήρως τη φύση
μας ως ανθρώπινα όντα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Και αυτό διότι η
φύση δεν κάνει τίποτα τυχαία, εις μάτην, και τα ανθρώπινα όντα, σε αντίθεση με
τα άλλα ζώα, είναι προικισμένα με την ικανότητα της γλώσσας. Άλλα ζώα μπορούν
να παράγουν ήχους και οι ήχοι μπορούν να φανερώνουν πόνο ή ηδονή. Αλλά μόνο η
ανθρώπινη γλώσσα δηλώνει τί είναι δίκαιο και τί άδικο καθώς και να διακρίνει το
σωστό από το λάθος. Η γλώσσα είναι το μέσο με το οποίο διακρίνουμε το αγαθό από
το κακό, και διαβουλευόμαστε για το πρώτο. Και η διαβούλευση επιτυγχάνεται μόνο
στην πόλη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Μόνο στην πόλη
μπορούμε να ασκήσουμε τη γλωσσική μας ικανότητα , να διαβουλευτούμε με τους
άλλους σχετικά με τη δικαιοσύνη και την αδικία, και τη φύση της ευζωίας.
"Η πόλη υπάρχει φύσει και είναι λειτουργικά πρότερη του ατόμου". Όταν
λέει πρότερη, εννοεί λειτουργικά, όχι χρονολογικά. Τα άτομα, οι οικογένειες, οι
φυλές υπήρχαν πριν από τις πόλεις, αλλά μόνο στην πόλη μπορούμε να πραγματώσουμε
τη φύση μας, μόνο εκεί ολοκληρωνόμαστε, γινόμαστε αυτάρκεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Και γιατί αυτός
ο στόχος επιδίωξης της αρετής δια της διαβούλευσης επιτυγχάνεται μόνο στα όρια
της πόλης και όχι π.χ. μέσα στην οικογένεια, στη φυλή;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Διότι , κατά τον
Αριστοτέλη, μόνο στην πόλη αποκτούμε τριβή, συνήθεια στην γλωσσική εξάσκηση με
την οποία αναζητείται ως ζητούμενο η αρετή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: large;">Όπως για να παίξει κάποιος καλά τον αυλό,
χρειάζεται να εξασκηθεί στο όργανό αυτό και δεν αρκεί να μελετήσει βιβλία ή
να ακούσει τον ήχο από αλλού, το αυτό ισχύει και με την αρετή. Μόνο με τη
συνεχή άσκηση , την τριβή, εξελίσσεται η πράξη σε συνήθεια. Και αυτή η διαρκής
τριβή, η συνήθεια, αποκτάται μόνο εντός της πόλης όπου μπορούμε να εκπληρώσουμε τη φύση μας: Την επιδίωξη της αρετής δηλαδή της ευζωίας.<br /><br />Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο Αριστοτέλης κατανοούσε τη δίκαιη κοινωνία, σε αντίθεση με τον Καντ (ελευθερία) και τους ωφελιμιστές (Τζέρεμι Μπένθαμ), ως μια κοινωνία όπου πρωτεύοντα ρόλο έπαιζε η αρετή και η συνεχής επιδίωξή της από τον καθένα.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; text-align: center;">
</div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
</div>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-89966544590163383482015-11-23T22:57:00.000-08:002015-11-23T22:59:27.526-08:00Freddie Mercury<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/UiBHsD_mJ94/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/UiBHsD_mJ94?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="background-color: white; color: #141823; line-height: 15.456px; margin-bottom: 6px; text-align: justify;">
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 150%;">Ήταν το έτος 1987 όταν οι γιατροί διέγνωσαν
οτι έπασχε από την έως τότε άγνωστη ασθένεια, αυτήν της επίκτητης
ανοσοανεπάρκειας που θα γίνει σε λίγο γνωστή σ'ολον τον κόσμο με το ακρωνύμιο
AIDS.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 150%;">Το μουσικό κομμάτι που ακολουθεί
ηχογραφήθηκε το 90’, ένα χρόνο δηλαδή πριν το θάνατο του και τρία χρόνια από
τότε που είχε μάθει για την ανίατη ασθένεια του. Ετσι ήξερε όταν τραγουδούσε,
οτι ο στίχος αφορούσε κυρίως τον ίδιο. Η παράσταση θα συνεχιζόταν και χωρίς
αυτόν. Τώρα που ο χρόνος μετρούσε πλέον τις ημέρες του αντίστροφα στο
αποκορύφωμα της δόξας του. Ο ίδιος δεν κοινοποίησε ποτέ την ασθένεια του
δημοσίως αν και την υποψιαζόταν πολύ πριν τη διαγνώσουν οι γιατροί. Την έκανε
γνωστή μόλις ένα 24ωρο πριν αποβιώσει στις 24.11.1991. Με το χαμό του θα έσβηνε
ουσιαστικά και ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά συγκροτήματα στην ιστορία του ροκ.
Κατά πολλούς, το καλύτερο που υπήρξε ποτε.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 150%;">Το συγκρότημα Queen μεσουράνησε στις
δεκαετίες 70’ και 80’ πουλώντας εκατομμύρια album σ ‘όλον τον κόσμο,
συγκεντρώνοντας σε κάθε συναυλία λαοθάλασσες. Πάνω από 100.000 φανατικοί οπαδοί
συναθροίζονταν κάθε φορά για να ακούσουν τον Φρέντι και την παρέα του. Ήταν το
πρώτο συγκρότημα που έδωσε συναυλία στο ανατολικό μπλοκ, στη Βουδαπέστη
συγκεκριμένα το 1986 τρελαίνοντας κυριολεκτικά τους διψασμένους από ελευθερία
ανατολικοευρωπαίους. Η συναυλία που έδωσαν πιο μπροστά στις αρχές της δεκαετίας
του 80' στην Αργεντινή , καταγράφηκε ως η συναυλία με τον περισσότερο κόσμο που
ειχε συγκεντρωθεί ποτε έως τότε στην ιστορία των συναυλιών. Η περιοδεία "
Magic Tour" στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, ιδιαίτερα η συναυλία που δόθηκε
στο Στάδιο Γουέμπλεϋ το 1986, μαζεύοντας πάνω από 300.000 κόσμου σε ένα
ασφυκτικά κατάμεστο γήπεδο. Η συγκεκριμένη περιοδεία έμελλε να είναι και η
τελευταία τους. Στη μουσική παρακαταθήκη του συγκροτήματος συγκαταλέγονται
μουσικά κομμάτια –διαμάντια που φαίνεται να αδιαφορούν για το πέρασμα του
χρόνου και εξακολουθούν να ξεσηκώνουν και να συνεπαίρνουν τα πλήθη ακόμα και
σήμερα. Κάθε παράσταση του συγκροτήματος ήταν εκτός από μουσική και θέατρο.
Πολύ θέατρο. Το εικαστικό μέρος έπαιζε πάντα εναν πρωτευοντα ρόλο στις
παραστάσεις τους.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 150%;">Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής της παρέας εκείνης,
ο Φρέντι Μέρκιουρι, θεωρείται παγκοσμίως από τις κορυφαίες προσωπικότητες της
μουσικής σκηνής και ξεχωρίζει εκτός από τη φωνητική του δυνότητα, που
καταλαμβάνει καταμετρημένες δυο ολόκληρες οκτάδες στη μουσική σκάλα, και για
την καλλιτεχνική του τόλμη και έμπνευση. Πάντα των άκρων ποτέ των μέσων, ένας
αβανγκάρντ της αυτοπαρουσίασης. Ένας εκκεντρικός περφόρμερ του εαυτού του που
έδινε το 100 % σε κάθε σκηνή, και το κοινό του το ανταπέδιδε πάντα στο ακέραιο.
"I'm just a musical prostitute, my dear" συνίθιζε να λέει
χαμογελώντας θέλοντας να δείξει ότι για την τέχνη τα κάνει όλα και δεν τον
ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Αγαπημένος από εκατομμύρια θαυμαστών ένιωθε την
ανάγκη να αγαπηθεί και κυρίως αγαπήσει. Δεν τα κατάφερε ποτέ όμως καλά σ αυτόν
τον τομέα. Από τη μία το αεικίνητο πνεύμα του και το πυρακτωμένο μυαλό του, απ
την άλλη η ομοφυλοφιλία του, τον κράτησαν εντέλει δέσμιο σε μια εσωτερική
μοναξιά αν και πάντα περιβεβλημένος από ερωτικούς συντρόφους σ'ολη του τη ζωή.
Μάλλον δεν ήταν για κανέναν άνθρωπο εύκολο , να συμπορευτεί μαζί του.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 150%;">Ο Freddie Mercury ήταν η προσωποποίση της
ανάγκης για ελευθερία. Αντίθετος σε δεσμά που κρατάνε τον άνθρωπο εγκλωβισμένο
είτε αυτά είναι επιβεβλημένα είτε πηγάζουν εκ των έσω, επεδίωκε σ'όλη του τη
ζωή αυτό το υπέρτατο ιδανικό: Την βιωματική εμπειρία της απόλυτης ελευθερίας.
Ελευθερίας του πνεύματος, μα κυρίως ελευθερίας του σώματος. Ελευθερία από τις
κοινωνικές επιταγές, ελευθερία από τις παραδόσεις, ελευθερία από αξιακούς
κώδικες. Aγαπούσε τη ζωή πέρα και πάνω απο συμβιβασμούς και ήθελε να ξεζουμίσει
κάθε σταγόνα της. Αυτό ακριβώς ήταν εντέλει και το μοιραίο του.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 150%;">Στους φίλους του έλεγε πάντα χαριτολογώντας:<br />
"I won't be a rock star. I will be a legend". Φαίνεται ότι μάλλον τα
κατάφερε.<br />
Πέθανε σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια . Τhe show still goes on.</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 18pt; line-height: 150%;">Φρέντι Μέρκιουρι (05.09.1946-24.11.1991)</span><span style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<br /></div>
</div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-38634273200962636962015-05-24T02:16:00.005-07:002015-05-24T02:16:48.520-07:00Περί μοιχείας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το να χωρίζεις για μοιχεία είναι παιδαριώδες και ανόητο. Υπάρχουν
χίλιοι άλλοι λόγοι να χωρίσεις, όχι για αυτόν το λόγο. Το σώμα είναι
ιδιοκτησία του φορέα του, όχι του/της συζύγου. Και το κάνει ότι θέλει,
το διαθέτει σε όποιον γουστάρει, όποτε γουστάρει, και λογαρισμό δεν έχει
να δώσει απολύτως σε κανέναν. Αν ο άλλος το εκλαμβάνει ως προσβολή στο
πρόσωπό του, είναι διότι ασκεί δικαίωμα ιδιοκτησίας στο δικό σας σώμα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Η ιστορία της μοιχείας, απο τη θεσμοθέτηση της ως παραβατικ<span class="text_exposed_show">ής
συμπεριφοράς παλιότερα, όσο και από τις θρησκευτικές της καταβολές στην
Αγία Γραφή και αλλού ακόμα παλιότερα, ήταν και είναι απολύτως
συνυφασμένη με το κληρονομικό δίκαιο και αποσκοπεί μόνο στη διαφύλαξη
και στη περιορισμένη μοιρασιά της ιδιοκτησίας του αντρός μετά το θάνατό
του.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"><br /> Η ιδιοκτησία του ως κληρονομιά έπρεπε να καταλείπεται σε
συγκεκριμένους απογόνους του, κατά προτίμση προερχόμενους από νόμιμο
γάμο, και όχι σε εξώγαμα μπάσταρδα, που ενδεχομένος να εμφανίζονταν
ξαφνικά απο το πουθενά ως κληρονόμοι του.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="text_exposed_show" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">
Προκειμένου λοιπόν να αποφευχθούν οι έριδες και οι σφαγές μεταξύ των
τέκνων για την κληρονομιά του μπαμπάκα, και να μην επιβεβαιώνουμε εις
τους αιώνες εν τοις πράγμασι κάθε λίγο και λιγάκι αυτο που αργότερα ο
Χόμπς θα μας χαρακτηρίσει ως homo homini lupus, για να μην σφαζόμαστε
λοιπόν, έπρεπε να κρθεί το πήδημα με σύντροφο ξένο από τον επίσημο, ως
αμαρτία , ως απαγόρευση αργότερα στον ΠΚ. </span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> Ευτυχώς πλέον η
μοιχεία έχει καταργηθεί απο τον κατάλογο των ποινικώς κολάσιμων πράξεων
σχεδόν όλων των πολιτισμένων χωρών του δυτικού κόσμου.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /> Ο λόγος είναι
απλός. Eδώ και 100 χρόνια περίπου, οι γυναίκες επιτρέπεται να
εργάζονται, άρα να έχουν δική τους περιουσία που θα μπορούν να
κληροδοτήσουν με τη σειρά τους στους δικούς τους απογόνους. Εχασε ο
άντρας το μονοπώλιο της κληροδοσίας.<br /> Κάποτε βέβαια θα καταρηθεί, σε
ένα περαιτέρω στάδιο εκπολιτισμού των κοινωνιών, το ξενοπήδημα και ως
αμαρτία απο τα θρησκευτικά κείμενα.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> Κάντε Σεξ με όποιον θέλετε,
έιτε παντρεμένες είτε ελέυθερες, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς τύψεις. Από τη
στιγμή που η γυναίκα χειραφετήθηκε, κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά,
εξάλειψε και το αμάρτημα της μοιχείας.</span><br />
<span style="font-size: large;"> ΥΓ (Να κάτι τέτοια
παροτρύνω σε όλες και όλους, ακόμα και στην για 40 χρονια παντρεμένη
μάνα μου, και παθαίνει απανωτά εγκεφαλικά η καημένη)</span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-15553393029326782322015-02-20T23:36:00.002-08:002015-02-20T23:39:22.637-08:00Αποζημιώσεις και κατοχικό δάνειο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrN6kOoxnQIea8pXEvF6hyphenhyphen5FERtL9tEMRUIgzcu572Ry4GoKDvNuI6iUIPuMAlyd-4jqP3Utk8KO13MxyyiRfJaojRhHSqb4TLhx-POheJqeFEEVnOH3UZpO3YKIUU1DT3msjyMvOvFkY/s1600/index77.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrN6kOoxnQIea8pXEvF6hyphenhyphen5FERtL9tEMRUIgzcu572Ry4GoKDvNuI6iUIPuMAlyd-4jqP3Utk8KO13MxyyiRfJaojRhHSqb4TLhx-POheJqeFEEVnOH3UZpO3YKIUU1DT3msjyMvOvFkY/s1600/index77.jpg" height="298" width="400" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">Μεταφράζω
ελεύθερα χτεσινό άρθρο της γερμανικής εφημερίδας TAZ που θεωρείται από
τις πλέον σοβαρές εφημερίδες στη Γερμανία, όσον αφορά τις κατοχικές
αποζημιώσεις της Ελλάδας και το κατοχικό δάνειο, θέμα που πραγματεύονται
αυτόν τον καιρό πολλές άλλες γερμανικές εφημερίδες. </span></span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"> «Η
γερμανική κοινή γνώμη δέχεται αυτές τις ημέρες , κυρίως από εφημερίδες
όπως η Bild, που ανήκει στον γνωστό εκδοτικό οίκο Σπρίνγκερ, στρεβλές
αλήθειες όσον αφορά τα χρήματα που θέλει ο Τσίπρας να διεκδικήσει από τη
Γερμανία και που αφορούν τις πολεμικές αποζημιώσεις.<br /> Θα πρέπει να
διαχωρίσουμε τις αποζημιώσεις από το κατοχικό δάνειο και να δούμε με
νηφάλιο μάτι , ποιές απαιτήσεις είναι εν τέλει δικαστικώς επιδιώξιμες
και ποιες όχι.<br /> Καταρχάς υπάρχουν αγωγές αποζημιώσεων από φυσικά
πρόσωπα, που υπέστησαν την θηριωδία της ναζιστικής επέλασης από τον
Απρίλιο 1941 έως Οκτώβριο του 1944. Συγκεκριμένα οι επιζήσαντες του
ναζιστικού τρόμου στο Δίστομο επέτυχαν απόφαση από ανώτατο ελληνικό
δικαστήριο, σύμφωνα με την οποία δικαιούνται χρηματική αποζημίωση. Το
αντίστοιχο γερμανικό ανώτατο δικαστήριο όμως απέρριψε το ίδιο αίτημα των
παθόντων. Την ίδια αποτυχία είχαν τα θύματα και σε διεθνές επίπεδο,
αφού το Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε τον Ιανουάριο 2012 βάσει της
αρχής της «κρατικής ασυλίας», σύμφωνα με την οποία απορρίπτονται κατ’
αρχήν οι αγωγές φυσικών προσώπων κατά το κράτος της Γερμανίας.<br /> Το
επιχείρημα που προέβαλαν τα θύματα του Διστόμου, ότι η παραπάνω αρχή δεν
πρέπει να ισχύει στις περιπτώσεις βαριών εγκλημάτων πολέμου,
απερρίφθηκε διότι αυτή η εξαίρεση δεν έχει καταστεί ακόμη εθιμικό δίκαιο
σε διεθνές επίπεδο.<br /> Η Διεθνής Αμνηστία κριτικάρει την παραπάνω
απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, λέγοντας ότι προτάσσει τα
συμφέροντα των κρατών πάνω από τα ανθρωπινα δικαιώματα. Η απόφαση αυτή
είχε ως πρακτικό αποτέλεσμα , τα θύματα του Διστόμου να μην μπορούν
πλέον να διεκδικήσουν το ιστορικό δίκιο τους δικαστικώς ενώπιον
οποιουδήποτε δικαστηρίου. Τουλάχιστον όχι ως φυσικά πρόσωπα. Η μόνη τους
ελπίδα θα είναι μια συνεννόηση, ένας συμβιβασμός σε άλλη βάση. Μεταξύ
των δυο κρατών.<br /> Ως συνήθως οι αποζημιώσεις διαπραγματεύονται και
εκπληρώνονται από το υπόχρεο κράτος κατά κανόνα σε διμερές επίπεδο. Η
ίδια η Χάγη , αναγνωρίζοντας το βάσιμο του αιτήματος των θυμάτων,
παραπέμπει αυτά στον δρόμο της διπλωματικής διευθέτησης μεταξύ των δυο
εμπλεκομένων κρατών. Παρόμοια χειρίστηκε το Δικαστήριο την υπόθεση
μεταξύ Κροατίας κατά Σερβίας, όπου με απόφαση του προέτρεψε τα
εμπλεκόμενα μέρη να τα «βρούνε μεταξύ τους».<br /> Τίθεται λοιπόν εδώ το
ερώτημα, γιατί από το 1945 έως σήμερα, δεν διευθετήθηκε το εν λόγω θέμα
μεταξύ της Ελλάδας και Γερμανίας σε διμερές επίπεδο κρατών.</span></span><br />
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"> Ως
γνωστόν, το συνέδριο αποζημιώσεων του Λονδίνου κατέληξε με την από
27.02.1953 συμφωνία , σύμφωνα με την οποία, ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ η όποια συζήτηση
και διευθέτηση των αποζημιώσεων , γενικά, έως τη σύναψη μιας τελικής
«συμφωνίας ειρήνης» δηλαδή, την επανένωση της Γερμανίας.<br /> Όταν μετά
από 37 χρόνια πραγματοποιούνταν η επανένωση της Γερμανίας, η γερμανική
κυβέρνηση υπό του Κόλ , έκανε τα πάντα ώστε να αποκρύψει και να ξεχάσει
την υποχρέωση της αυτή, που είχε συμφωνηθεί στο Λονδίνο το 1953.<br /> Η
επανένωση της Γερμανίας πραγματοποιήθηκε με τη «συμφωνία 2+4» αντί του
«συμφώνου Ειρήνης» που είχε προαποφασιστεί να ονομαστεί. Σύμφωνα με τα
τότε δημοσιεύματα το 1990, προκρίθηκε η εν λόγω ονομασία από τη
γερμανική κυβέρνηση ακριβώς για αυτόν το λόγο. Να μην ενεργοποιηθούν οι
αξιώσεις των υπό την ναζιστική κατοχή καθημαγμένων χωρών. Έτσι ,
επίσημα, η Γερμανία δεν υπέγραψε ποτέ ένα τέτοιο σύμφωνο ειρήνης . Ο
τότε υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας Γκένσερ επισήμανε σε τότε
δημοσιεύματα ότι , το «σύμφωνο 2+4» υπεγράφη από τις 4 μεγάλες δυνάμεις
και τα λοιπά κράτη μέλη δεσμεύονται από τη συμφωνία αυτή αφού δεν
προέβαλαν αντιρρήσεις, με αποτέλεσμα να πάνε περίπατο και οι αξιώσεις
τους, αφού δεν υπεγράφη ποτέ κανένα σύμφωνο ειρήνης με όλα τα κατεχόμενα
κράτη όπως είχε συμφωνηθεί να γίνει στο Λονδίνο το 1953.<br /> Ακριβώς σε
αυτό το σημείο, επεμβαίνει η Ελλάδα και υποστηρίζει ότι δεν παραιτήθήκε
ποτέ σιωπηρώς το 1990 (όταν έγινε η επανένωση και υπογράφηκε άλλο
σύμφωνο αντί του προβλεπόμενου) από τις αξιώσεις της , μη προβάλλοντας
ένσταση κατά του συμφώνου 2+4. <br /> Η Γερμανική κυβέρνηση υποστηρίζει
ότι η Ελλάδα, λαμβάνοντας γνώση του νέου συμφώνου 2+4, αναγνώρισε τις
νομικές επιδράσεις του νέου συμφώνου, εις αντικατάσταση του άλλου, με
αποτέλεσμα να δεσμεύεται και αυτή από αυτό το σύμφωνο. Ήτοι, να
παραιτήθηκε σιωπηρώς από τις όποιες αξιώσεις πολέμου της που θα λύνονταν
με το σύμφωνο Ειρήνης, μιας και το νέο σύμφωνο αυτό, διευθετεί και
επιλύει όλες τα εκ του πολέμου προκύψαντα ζητήματα.<br /> Με λίγα λόγια, η
Γερμανία απέφυγε τότε το 1990 επίτηδες να ονομάσει το σύμφωνο που
υπεγράφη ως σύμφωνο ειρήνης, και προτίμησε την ονομασία « σύμφωνο 2+4»,
ακριβώς για να αποφύγει τις αποζημιώσεις που έπρεπε να καταβάλει στα
κράτη που υπέστησαν τη ναζιστική θηριωδία. <br /> 25 χρόνια μετά, το 2015,
η γερμανική κυβέρνηση υποστηρίζει σθεναρά ότι το παραπάνω σύμφωνο
επέχει θέση συμφώνου Ειρήνης, και μιας και η Ελλάδα τότε δεν προέβαλλε
καμία αντίρρηση, κατέπεσε και η αξίωση της .<br /> Κάτι άλλο ισχύει όμως
όσον αφορά το κατοχικό δάνειο που έλαβε η γερμανική κατοχική δύναμη από
την τράπεζα της Ελλάδας. Το εν λόγω δάνειο φοβίζει ιδιαίτερα τη
γερμανική κυβέρνηση μιας και η δικαστική του επιδίωξη έχει βάσιμες
πιθανότητες επιτυχίας. Ως εκ τούτου, προσπαθεί λυσσασμένα να κατατάξει
και αυτήν την υποχρέωση της ως αποζημίωση, ώστε να μην είναι και αυτό το
αίτημα δικαστικό επιδιώξιμο όπως οι λοιπές αποζημιώσεις. <br /> Η λεπτή
διαφορά όμως έγκειται στο ότι το κατοχικό δάνειο συνήφθη όχι για έξοδα
κατοχής της ναζιστικής διοίκησης στην Ελλάδα, αλλά για να
χρηματοδοτηθούν τα Afrikakorps του Ρόμελ. <br /> Επίσης το κατοχικό δάνειο
που υπεγράφη τον Μαρτιο 1942, άρχισε ήδη αν αποπληρώνεται ακόμα όταν η
Ελλάδα ήταν υπό ναζιστική κατοχή, αφού, όταν αποχώρησαν τον Οκτώβριο του
1944 τα γερμανικά στρατεύματα από την Ελλάδα, από το αρχικό κεφάλαιο
των 568 εκατομμυριών Μάρκων του ράιχ, απέμειναν για αποπληρωμή μόνο τα
476 εκ μάρκα.<br /> Το παραπάνω ποσό των 476 εκ μάρκων εκτιμάται σήμερα από οικονομολόγους στα 11 δις εκ ευρώ. <br />
Ωστόσο, παρά τις αποδείξεις περί σύναψης του εν λόγου κατοχικού
δανείου, η σημερινή γερμανική κυβέρνηση αρνείται την ύπαρξη του, ήτοι,
την θεώρηση του ως δάνειο και το κατατάσσει ως αποζημίωση. Η ίδια
επιστημονική επιτροπή της γερμανικής Βουλής σε ανεπίσημο έγγραφό της
προς την καγκελάριο αναφέρει ότι το εν λόγω δάνειο δεν συγκαταλέγεται
υποχρεωτικά στις αποζημιώσεις. <br /> Εδώ και δεκαετίες λοιπόν η γερμανική
πλευρά δικαιολογείται και υπεκφεύγει αναίσχυντα την παραπάνω συζήτηση
περί αποζημιώσεων και δανείων. Από τη μια συμψηφίζουν τις απαιτήσεις των
ελλήνων με χρήματα που δόθηκαν μέσω της ΕΕ, λες και τα χρήματα προήλθαν
κατευθείαν από τα γερμανικά ταμεία, από την άλλη δικαιολογούνται με το
ήδη υψηλό κόστος της επανένωσης της Γερμανίας, πράγμα απαγορευτικό για
όποια συζήτηση περί πληρωμής χρημάτων και σε άλλες χώρες."</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><a class="UFILikeLink" data-ft="{"tn":">"}" data-reactid=".0" href="https://www.facebook.com/groups/greeklawyerscommunity/permalink/10152680705189290/#" role="button" title="Δηλώστε ότι σας αρέσει"><span data-reactid=".0.1"></span></a></span></span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-92049792543881012932015-01-17T01:17:00.003-08:002015-01-17T01:57:45.890-08:00Ο γιος του πατέρα μου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS5N3b9MoDwfDk7UkAetpjiGbPD0DjhP8TctEF53awrPRtoOTFPrlKcl8mAmfnfDYnsVFgpcopAJrivGGqCk0SlIoP69H2esdQvM2VUEWufeUcAm4qHwfZhJ42_HMvuSLyG9fG5dmEACw/s1600/imageskkk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS5N3b9MoDwfDk7UkAetpjiGbPD0DjhP8TctEF53awrPRtoOTFPrlKcl8mAmfnfDYnsVFgpcopAJrivGGqCk0SlIoP69H2esdQvM2VUEWufeUcAm4qHwfZhJ42_HMvuSLyG9fG5dmEACw/s1600/imageskkk.jpg" height="336" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Πατρώνυμο στον δυτικό κόσμο δεν υπάρχει. Ή τουλάχιστον δεν χρησιμοποιείται
για να ταυτίσει ένα άτομο. Πέραν του ονοματεπωνύμου, ο κάθε Βορειοευρωπαίος έχει
και χρησιμοποιεί σαν περαιτέρω προσδιοριστικό στοιχείο του ατόμου την ημερομηνία γέννησης του. Έτσι ο Ζαν είναι ο Ζαν Μορίς, γεννηθείς
την 02.03.1983 και ο Χάνς είναι ο Χάνς Φίσερ , γεννηθείς την 02.01.1959. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται κατά κόρον το πατρώνυμο αντί της
ημερομηνίας γέννησης. Δηλαδή ο Βασίλης είναι του γιος Γεωργίου , ο
Δημήτρης είναι του Παντελή και η ημερομηνία γέννησης του δεν είναι επαρκές
στοιχείο ή τέλος πάντων δευτερεύον και αδιάφορο στην ταυτοποίηση του</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Ιστορικοί οι λόγοι μεταξύ άλλων, σίγουρα. Όταν τα κράτη
είχαν μητρώα των πολιτών τους, (ΓΙΑΤΙ είχαν τόσο εσπευσμένα μητρώα των
πολιτών τους τα κράτη , δεν ενδιαφέρει εδώ), εμείς όχι κράτος, αλλά ζούσαμε
στα βουνά και τα λαγκάδια. Ούτε πόλεις δεν υπήρχαν. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Αλλά δεν είναι μόνο ζήτημα ιστορικό αναγόμενο σε αδυναμίες ύπαρξης
και τήρησης καταλόγων πολιτών δηλαδή στην έλλειψη κρατικής , οργανωμένης οντότητας..
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Είναι και πολιτιστικό το θέμα. Βαθειά πολιτιστικό. Που για
να υπάρξει όμως πολιτισμός, χρειάζεται τις ........πόλεις. Πολιτισμός σοβαρός έξω
από την πόλη ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει ποτέ στο μέλλον. Τα όσα σημαντικά
΄η ασήμαντα ιδιάζοντα σε πολιτισμό που δημιουργήθηκαν
ή καλλιεργήθηκαν στα χωριά , δεν έχουν σχέση με σοβαρό πολιτισμό αλλά είναι
φολκλορικές επιταγές, δημιουργούμενα από την ανάγκη ύπαρξης συνεκτικής ουσίας
μεταξύ των χωριατών. Για να αναγνωρίζονται και να μην σφάζονται μεταξύ τους .</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Λέγαμε λοιπόν ότι το πατρώνυμο δεν χρησιμοποιείται στην
εσπερία σε αντίθεση στην καθ΄ ημάς ανατολή. Και είναι πολιτιστική επιλογή ή
επιταγή. Διότι στην Δύση δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε ή έννοια του ατόμου.
Της αυθύπαρκτης , ανεξάρτητης ελάχιστης μονάδας εντός ενός κοινωνικού συνόλου. Το
άτομο, με νομική υπόσταση, δεν προσδιορίζεται
ως ο υιός κάποιου άλλου. Δεν είναι συνέχειά του, δεν είναι η περιουσία του (το
κτητικό άρθρο «του» που χρησιμεύει μετά το επώνυμο για το πατρώνυμο, αυτό ακριβώς
δηλώνει εν τέλει).</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Δεν νοείται να πεις δηλαδή στη Γερμανία τον Χάνς γιο «του» Μίχαελ.
Θα σε πάρει και θα σε σηκώσει. Θα σου πει ότι δεν είναι ούτε ιδιοκτησία, ούτε
παρακολούθημα του πατέρα του και θα σε διαολοστείλει. Και με το δίκιο του ως ένα βαθμό. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Σε μας η δήλωση «ο υιός
του τάδε ή του δείνα» ήταν επαρκές στοιχείο προσδιορισμού κάποιου. Διότι, κυρίως
στα χωριά, που ήταν όλη η Ελλάδα στη νεότερη ιστορία της και συνεχίζει να είναι
μέχρι σήμερα εν πολλοίς, ο τρίτος δεν χρειάζεται να σε ξέρει προσωπικά για να
βγάλει συμπεράσματα για σένα αν ξέρει τον πατέρα σου. Η περαιτέρω γνωριμία δηλαδή
η δικιά σου με τον τρίτο, ξεκινά από μια συγκεκριμένη αφετηρία κι όχι από το
μηδέν αφού γνωρίζει τον πατέρα σου. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Κατάπτυστος πολιτισμικός αταβισμός θα έλεγε κάποιος ευρωπαίος.
Ίσως. Ίσως όμως κι όχι . Διότι η πατρωνυμική ταυτοποίηση χρησιμεύει τα μάλα στο
να γνωρίζει ο ένας τον άλλον, ακόμα και τις ρίζες του, εξαρχής. Κατά ακολουθία μπορεί
να υπάρξει κοινωνικός έλεγχος του ενός από τον άλλον. Κάποιον ουρανοκατέβατο λίγο
δύσκολα τον ελέγχεις, έμμεσα ή άμεσα, αφού δεν γνωρίζεις από πού κρατά η σκούφια
του και τι καπνό φουμάρει. Είναι δηλαδή εν τέλει θέμα κοινωνικού ελέγχου, θέμα
βουκολικής συνήθειας, αγόμενη στην προστασία του χωριάτη. Γι’ αυτό αρμόζει και
περισσότερο στα χωριά με τις κλειστές κοινωνίες τους. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Επιπλέον, έχει και κάποια λογική βάση. Κάθε συνήθεια εφόσον
επικράτησε επί γενεές γενεών για χιλιάδες χρόνια, έχει κάποια χρησιμότητα (βλέπε πάνω) και συνεπώς λογική. Διότι,
πόσοι από μας διαφέρουν τελικά πραγματικά από τους άμεσα προγόνους τους; Ένα απειροελάχιστο
ποσοστό. Οι λοιποί είναι αντιγραφή των γονέων τους που διαφέρουν μόνο στα πολύ
επιμέρους χαρακτηρολογικά στοιχεία απ’ αυτούς.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Συνεπώς ο γιος του τάδε, ή η κόρη της δείνα ......σίγουρα
ομοιάζει σε μεγάλο ποσοστό στον πατέρα του ή στην μητέρα της. Σε σπάνιες μόνο περιπτώσεις,
και μόνο κατόπιν συστηματικής καλλιέργειας του ατόμου, υπάρχει σαφής διάκριση με τα χρόνια με ους πλάστες
μας. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Και μην μου πει τώρα κανένας ότι κάθε άνθρωπος είναι
ξεχωριστός με δικό του χαρακτήρα και άλλα φαιδρά, αφού αφενός μιλάμε αφαιρετικά
και αφετέρου θα φωνάξω κανέναν Βορειοευρωπαίο
να κρίνει τα άτομα , και τα πρόσωπα εδώ στην Ελλάδα και γενικά όλο το σόι.</span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-54194536140768520142014-12-22T00:25:00.004-08:002017-03-03T08:17:36.853-08:00Περί μεγαλοφυών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgllziAGTX20n5D4hxRpAFKo-5y2Ye_gfVWCgaNSQH5HvYLJrzWQCd2yIT2zRP6FcieTjuTnT5jwUH41_YlNPNwjNzzdL5XwQyArP_-HEVLTLUzpqUrKAyb8L-KLCo1sklBd6jm_wClWtU/s1600/brando.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgllziAGTX20n5D4hxRpAFKo-5y2Ye_gfVWCgaNSQH5HvYLJrzWQCd2yIT2zRP6FcieTjuTnT5jwUH41_YlNPNwjNzzdL5XwQyArP_-HEVLTLUzpqUrKAyb8L-KLCo1sklBd6jm_wClWtU/s1600/brando.jpg" width="400" /></a></span></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Έχουμε ανάγκη από ιδιοφυίες; Ναι, αλλά μόνο για να σημαδεύουμε τις
καμπές και για να προσδιορίζουμε με μεγαλύτερη ευκολία τους πόθους καιι
προσδοκίες μιας εποχής. Άρα τον μεγαλοφυή , φερ ειπείν τον μεγαλοφυή
καλλιτέχνη, τον αναμένουμε όταν τα πραγματα απο αισθητικής άποψης έχουν
ωριμάσει τόσο πολύ, όταν οι καλοί καλλιτέχνες είναι τόσοι πολλοί, που
δεν μπορεί παρά μέσα από τους πολλούς καλούς καλλιτέχνες, να ξεπεταχτούν μερικοί
άριστοι και μέσα από τους άριστους ένας ή περισσότεροι ιδιοφυ<span class="text_exposed_show">είς.
Ενώ ανάμεσα στους ιδιοφυείς είναι πολύ πιθανό να υπάρξει μια
μεγαλοφυΐα, δηλαδή ένας ηγέτης, ένας καθοδηγητής που θα έρθει να
εκπληρώσει κάποιες προσδοκίες. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show">Και σε τι συνίστανται αυτές οι
προσδοκίες; Αφενός σε μια αναμφισβήτητη κορύφωση του δοκιμασμένου.
Ταυτόχρονα όμως πέρα από την κορύφωση, ο μεγαλοφυής προτείνει,
παρουσιάζει, αποκαλύπτει το νέο, το καινούργιο, το άγνωστο. Αποτελεί τη
γέφυρα από το παλιό στο νέο. Γνωρίζει το παλιό καλά, αλλά το αντιμετωπίζει άφοβα, έτοιμος να το καταβαραθρώσει. Το χρησιμοποιεί για δικά του σχέδια, βαστάζει πάνω στο δοκιμασμένο απλώς για να κάνει τη δουλεία του που έχει κατά νου.
Αποκαλύπτει τα αφανέρωτα. Ανοίγει το δρόμο που θα περπατήσουν οι
υπόλοιποι. Είναι ο δημιουργός που υποδεικνύει μια διέξοδο από μια εποχή, στην οποία έχουν πλέον εξαντληθεί τα εκφραστικά της μέσα και βαδίζει προς
το τέλος της. </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span class="text_exposed_show"><br /></span></span></div>
<div class="text_exposed_show" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Στην ιστορία της ανθρωπότητας υπήρχαν λίγες μεγαλοφυΐες. Τόσο στις επιστήμες, όσο και στις τέχνες.
Παραδείγματος χάριν στον χώρο της υποκριτικής. Η δεκαετία του 50' ήταν η εποχή
που είχε το προνόμιο να φιλοξενεί ξακουστά ταλέντα υποκριτικής, το ένα
πιο δυνατό από το άλλο, όλα αναντίρρητα ιδιοφυΐες. Λώρενς Ολιβιές,
Τσάρλς Λόουτον, Κλάρκ Γκέιμπλ, Ερολ Φλίν, Τζείμς Μείσον, Κάρι Γκραντ κ.α., ήταν η
Αβανγκάρντ του χώρου. Η έκφραση των συναισθημάτων των σκιωδών χαρακτήρων
γινόταν κυρίως με λόγια. Αυτό ήταν το κυρίαρχο μέσο έκφρασης της εποχής στο πανί της μεγάλης οθόνης.
Και κάπου εκεί, εκ του πουθενά, ανάμεσα στην κυρίαρχη αγγλική σχολή υποκριτικής, ξεπετάγεται ένας ανώνυμος 23χρονος Αμερικανός,
που δεν παίζει απλώς κάποιον ρόλο, δεν "γεμίζει" έναν σκιώδη χαρακτήρα, όπως έκαναν τα μεγαθήρια πάνω,
αλλά, τον ζει. Με το σώμα του. Με την ψυχή του. Χάνεται μέσα στο ρόλο
και δεν υπάρχει πλέον κανένας ηθοποιός. Υπάρχει μόνο ο χαρακτήρας που
υποδύεται. Ηθοποιός και σκιώδης χαρακτήρας έσμιξαν αξεδιάλυτα σε ένα και το αυτό. Σίγουρα
κατά την επιθυμία του Στανισλάβσκι. Και ταράζει ο 23χρονος συθέμελα το
σύμπαν με το πρωτοφανέρωτο ταλέντο του. Δεν είναι ότι σε πείθει για τον ρόλο που υποδύεται. Δεν είναι ότι σου προκαλεί τα συναισθήματα που περιμένεις να σου προκαλέσει ο ρόλος που υποδύεται. Είναι κυρίως ότι σου προκαλεί συναισθήματα που σου ήταν ως τώρα άγνωστα σε σένα τον ίδιο τον θεατή, καθώς τον βλέπεις στην οθόνη.<br />Εκεί έγκειται η μεγαλοφυΐα του. Δεν ξέρεις πώς θα είναι στο επόμενο δευτερόλεπτο η επόμενη αντίδρασή του, δεν έχει ιδέα ποια στάση σώματος θα πάρει καθώς θα μιλήσει στην Μπλάνσετ, δεν φαντάζεσαι πώς θα πει αυτά που του επιτάσσει να πει το σενάριο.<br />Απλώς κάθεσαι και τον παρακολουθείς αποχαυνωμένος, παρασυρμένος από κάτι το μαγνητικό που εκπέμπει που δεν προσδιορίζεται και δεν μπορείς να το διαχειριστείς.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Είχε γεννηθεί μια μεγαλοφυΐα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Έκτοτε κάθε ηθοποιός του σινεμά θα αναμετριέται με αυτόν και με το εκτόπισμα του επί της σκηνής. Αποτελεί πλέον μέτρο σύγκρισης για όλους, η λυδία λίθος του ίδιου τους του παιξίματος. Από τον Ντε Νίρο, τον Πατσίνο, Ντυβάλ, κ.ο.κ.<br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Το όνομα αυτού,
Μάρλον Μπράντο.</span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-23400416365793684192014-08-31T11:20:00.000-07:002014-08-31T11:42:45.548-07:00Οδηγίες πλεύσης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4BmYFyMZd8F8-NIlHb11hsKDZ5N3JsJgRH7EGAgm0KNvDTMZLhCA-lncuEV9vnahYP2HxangeFPM0VYSDJFKpvTMyF97kSDuVPxS5-jbDHVFpqoal8mENxuasTlqk-O7Zi-KD_HkUC8U/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4BmYFyMZd8F8-NIlHb11hsKDZ5N3JsJgRH7EGAgm0KNvDTMZLhCA-lncuEV9vnahYP2HxangeFPM0VYSDJFKpvTMyF97kSDuVPxS5-jbDHVFpqoal8mENxuasTlqk-O7Zi-KD_HkUC8U/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpeg" height="400" width="299" /></a></div>
<span style="font-family: Arial; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Ο Μπρεχτ μέσα από τα έργα του
έθεσε τα μεγάλα διλήμματα του πολιτικού ανθρώπου, της Ιστορίας και της
πολιτικής ηθικής. Θα ήταν λοιπόν χρήσιμο να ανθολογήσουμε τις ιδεολογικές
θέσεις του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Κατά καιρούς, όπως επιστρέφουμε
στους αρχαίους, στους ευρωπαϊκούς κλασικούς, καλό είναι να ξαναγυρίζουμε και
στους πιο κοντινούς μας συγγραφείς , που εκτός των άλλων ΄εχουν και την
εμπειρία γεγονότων, καταστάσεων και ιδεολογικών συνδρόμων, σύμφυτων με τις
δικές μας συχνά αιματηρές και οδυνηρές πληγές.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Έτσι βρίσκω διδακτικό (με την
έννοια που πήρε αυτός ο όρος στη θεατρική ιστορία του Μεσοπολέμου) να καταφύγω
στα από σκηνής μαθήματα που μας έδωσε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Στη «Μάνα κουράγιο και τα παιδιά
της», η κεντρική θέση που υπερασπίζεται σκηνικά είναι πως στις μεγάλες κρίσεις
και όχι μόνο στου πολέμους, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί
φτωχότεροι. Το πρόβλημα της επιβίωσης για έναν φτωχό είναι να εκμεταλλευτεί,
πέρα από τα όρια όποιας ηθικής, τις συνθήκες. Έτσι εξηγεί την αλλοτριωτική
μηχανή που καθιστά συχνά τον άνθρωπο μέσα από την κρίση θηρίο ανελέητο,
αναίσθητο και ηθικά κυνικό. Μια μάνα που ζει πουλώντας τα αναγκαία στον στρατό,
όταν της φέρνουν νεκρό το γιο της που έχει γίνει μισθοφόρος του εχθρού,
αρνείται ότι τον γνωρίζει για να διασώσει την πραμάτειά της και το ψωμί των
άλλων παιδιών της.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν»
ο Μπρεχτ θέτει το άτεγκτο ερώτημα στο κοινό, όλων των εποχών: «Μπορεί μέσα σε
μια κοινωνία διαφθοράς, διαπλοκής, ασυδοσίας, ανομίας, κλοπής,
εγκληματικότητας, ένας άνθρωπος να είναι καλός, άμεμπτος, αγνός, αδωροδόκητος,
έντιμος;» Πηγαίνοντας πιο πέρα από τον
Ντοστογιέφσκι του «Ηλιθίου», ο Μπρεχτ θεωρεί πως ο υποτιθέμενος καλός άνθρωπος
μέσα στην κοινωνία των λύκων , μετατρέπεται σε λεία, θύμα και άθυρμα. Για να
στηριχτεί η μαρξιστική διατύπωση πως για να αλλάξει ο άνθρωπος πρέπει να
αλλάξει η κοινωνία ολόκληρη. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Στο έργο του Μπρεχτ « Ο άνδρας είναι άνδρας» ένας
παρίας, ένας περιθωριακός, ένας άνεργος
από αφέλεια ή από απόλυτη ανάγκη εντάσσεται σε μια δομή εξουσίας και από
ρακένδυτος, αποσυνάγωγος, φορώντας στολή μεταστοιχειώνεται σε γρανάζι του
εξουσιαστικού μηχανισμού για να καταστεί τελικά τύρρανος ,α αφοσιωμένος
υπηρέτης του συστήματος. Γνωρίζουμε εξάλλου και στον τόπο μας πως οι βασανιστές Αστυνομίας και ΕΣΑ αλιεύονταν
από λαϊκές τάξεις, αγράμματα παιδιά , άνεργα, που ασκώντας εξουσία
μεταποιούνταν σε τυφλά όργανα, φανατικά στελέχη της τυραννίας. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Στο «Βίο του Γαλιλαίου»,
ο Μπρεχτ ασχολείται με τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των διανοουμένων, των
επιστημόνων κ.τ.λ. Σε μια κοινωνία εμπορευματική, κερδοσκοπική και τοκογλυφική,
ένας επιστήμονας ή ένας στοχαστής θα μείνει στο περιθώριο, θα πεθάνει από την
πείνα, αν δεν αποφασίσει να γίνει χρήσιμος στο σύστημα προσφέροντας πρακτικές
εφαρμογές που θα βελτιώνουν τις παραγωγικές μηχανές, την ασφάλεια και τη
χρηστική διάρκεια των εργαλείων. Από τη ν άλλη, αν ενταχθεί σε ιδεολογικές
ομάδες, ακόμα και εχθρικές προς το κυρίαρχο κοινωνικό σύστημα, οι ιδέες και
θεωρίες του οφείλουν να προσαρμόζονται στο πολιτικό, θρησκευτική ή ηθικό δόγμα
που διέπει την ομάδα ή τη φράξια.
Αλλιώς, στην καλύτερη περίπτωση, απορρίπτεται ή εξορίζεται και στη χειρότερη,
ανεβαίνει στο ικρίωμα ή στην πυρά. Θυμηθείτε τον Σωκράτη, τον Τζορντάνο
Μπρούνο, τον Ζαχάροφ.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Στην «Όπερα της δεκάρας» ο Μπρεχτ,
πέρα από τη σκηνική απόδειξη του προσοσιαλιστικού στοχασμού «το τραπεζικό
σύστημα είναι νόμιμη κλοπή», θεμελιώνει σκηνικά την άποψη πως,
«η κλοπή μιας τράπεζας είναι πταίσμα μπροστά στην ίδρυση της τράπεζας» .
Σε αυτήν την ανελέητη σάτιρα του αστικού συστήματος Ο Μπρεχτ διαπιστώνει πως το
παράνομο εμπόριο, η πορνείας, η διακίνηση ναρκωτικών ευδοκιμούν χάρη στην
υποστήριξη της αστυνομίας και πως η σύγκρουση συμφερόντων ωθεί ανθρώπινες
ομάδες στην οργανωμένη επαιτεία , στην εκμετάλλευση της μικροαστικής υποκρισίας
για φιλανθρωπία και το κουκούλωμα από την ανώτατη εξουσία του εγκλήματος αλλά
και στον συμβιβασμό της Δικαιοσύνης με την παρανομία. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Στον «κύκλο με την κιμωλία»
θέτει το καίριο ερώτημα σε ποιόν ανήκουν τα παραγωγικά εργαλεία ή η εκμετάλλευση
των πλουτοπαραγωγικών φυσικών πηγών. Και η απάντηση που δίνει είναι πως τα
παραγωγικά εργαλεία, οι μηχανές , οι μέθοδοι, οι διαδικασίες ανήκουν σε αυτούς
που τα εργάζονται και όχι σ αυτούς που τα άρπαξαν και πλουτίζουν με την
υπεραξία του εργατικού μόχθου.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Αυτά . Και αν τα αξιολογήσει
κανείς , ίσως φανούν χρήσιμα στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial; font-size: large;">Κώστας Γεωργουσόπουλος </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><i><span style="font-family: Arial;">(Το παραπάνω άρθρο
γράφηκε στις 16 Ιουλίου 2011 στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας «Τα Νέα».)</span></i></span></div>
<br />
<div id="__if72ru4ruh7fewui_once" style="display: none;">
</div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-44341147868014102262014-07-28T09:28:00.006-07:002014-07-28T09:48:41.887-07:00Albert Camus<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc2mSCir-YPv1eREHVPdyRsT0coIpvokCr4afT7PlNJVIM5QnfbS7dcC98sTmfOZ1BbgQx_HBynuBJR4SHRWtdZx-Z5-oD9dEbcRfDQjAEDNia-s5S6vz5_eWMXp4wFZSYjnanpiAdoUM/s1600/indexmmmmmm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc2mSCir-YPv1eREHVPdyRsT0coIpvokCr4afT7PlNJVIM5QnfbS7dcC98sTmfOZ1BbgQx_HBynuBJR4SHRWtdZx-Z5-oD9dEbcRfDQjAEDNia-s5S6vz5_eWMXp4wFZSYjnanpiAdoUM/s1600/indexmmmmmm.jpg" height="272" width="400" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><br /></span></span>
<span style="font-size: large;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Μερικές
φορές, ο μαθητής Albert Camus ελπίζει κρυφά να μην περάσει τις
εισαγωγικές εξετάσεις για το Γυμνάσιο. Από την μια ονειρεύεται να
τελειώσει το σχολείο και να μπει στο Πανεπιστήμιο, να διεισδύσει στον
κόσμο των βιβλίων και της γνώσης. Όμως αν διαλέξει αυτόν το δρόμο, το
διαισθάνεται, θα αφήσει για πάντα πίσω την οικογένειά του. Και πράγματι:
Με κάθε λέξη που θα γράφει αργότερα ως συγγραφέας <span class="text_exposed_show">,
προς το δρόμο για το νόμπελ λογοτεχνίας, θα απομακρύνεται όλο και
περισσότερο από την πατρίδα του και από την οικογένεια του. Που δεν
γνωρίζει τίποτα περί λογοτεχνίας. «Δεν μπορούσα να ζήσω την ζωή τους,
που ήταν μέσα στην άγνοια» δήλωσε χρόνια αργότερα στην αυτοβιογραφία
του. Νιώθει γι' αυτό του το αίσθημα ένα είδος ενοχής.<br /> <br /> Ο Albert
Camus γεννήθηκε στις 7. Νοεμβρίου 1913 σε μια μικρή πόλη στην
Αλγερία, που ήταν τότε γαλλική αποικία. Ο πατέρας του ήταν εργάτης. Λίγο
μετά τη γέννησή του , ο πατέρας του στρατολογείται στον πρώτο παγκόσμιο
πόλεμο, όπου και σκοτώνεται σε μάχη κοντά στη Μάρνη. Ο Camus δεν θα τον
γνωρίσει ποτέ. Μεγαλώνει μαζί με την μητέρα , τη γιαγιά και το θείο
του. Και οι τέσσερεις μοιράζονται ένα μικρό διαμερισμάκι σε μια
φτωχογειτονιά στο Αλγέρι. Η μητέρα του έχει πρόβλημα ακοής και ομιλίας.
Το λεξιλόγιό της είναι αυτό ενός μικρού παιδιού. Ο θείος είναι
κωφάλαλος.<br /> <br /> Είναι οι δάσκαλοί του που θα του αποκαλύψουν έναν
κόσμο περά αυτόν της σιωπής που είχε συνηθίσει : τη λογοτεχνία. Ο Camus
αποξενώνεται όλο και περισσότερο από την οικογένειά του. Η λέξη
«βιβλιοθήκη» είναι άγνωστη στη μάνα του. Αυτά που μαθαίνει στο σχολείο,
δεν μπορεί να της τα εξηγήσει. Ούτε στη γιαγιά του. Νιώθει εντελώς
μόνος. Σε κάθε σχολική εκδήλωση που συνοδεύεται από τη μαμά του,
ντρέπεται για τα φτωχικά της ρούχα και την ανεπιτήδευτη συμπεριφορά της.
Αμέσως μετά μετανιώνει οικτρά που ντράπηκε. <br /> Μετά το σχολείο ξεκινά
τις σπουδές του στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου στο Αλγέρι. Στο
πρώτο κιόλας εξάμηνο, «κλέβει» από τον κολλητό του τη φίλη του και την
αρραβωνιάζεται. <br /> <br /> Η Simone Hié είναι εξωστρεφής, όμορφη . Είναι
ένα κορίτσι από καλό σπίτι, φοράει καπέλα, μοντέρνα μεταξωτά φουλάρια
και ψηλοτάκουνα. Ο Camus αρχίζει κι αυτός να καλλωπίζεται. Βάζει ζελέ
στα μαλλιά του , φορά σακάκι και παπιόν. Μαζί με φίλους ιδρύει μια
θεατρική ομάδα, γράφει άρθρα σε εφημερίδες και γίνεται μέλος του
κουμουνιστικού κόμματος. Είναι το «Must» της εποχής για κάθε διανοούμενο
το να εγγράφεται στο ΚΚ. Αν και λίγο αργότερα θα αποχωρήσει από το
κόμμα, την εποχή εκείνη γράφει ασταμάτητα άρθρα και δίνει διαλέξεις για
το φασισμό που εξαπλώνεται στην Ευρώπη και για το χρεοκοπημένο
καπιταλιστικό τραπεζικό σύστημα. Σε κάθε του ομιλία, παρίσταται ενας
τουλάχιστον αστυνομικός. <br /> Το Πανεπιστήμιο του απέχει μόλις μια ώρα
από το σπίτι του. Αυτό όμως απέχει μια ζωή από τον ίδιο. Την μάνα του
την επισκέπτεται όλο και πιο αραιά. <br /> <br /> Παιδί όταν ήταν ,
αρρωσταίνει από πολιομυελίτιδα. Στα 16 του νοσηλεύεται για μήνες
ολόκληρους σε κρίσιμη φάση σε σανατόριο. Θα αναρρώσει τελικά αλλά δεν θα
γιατρευτεί ποτέ πλήρως. Αρχίζει και παίζει ποδόσφαιρο. « Ότι έμαθα στη
ζωή μου για την ηθική και για τις ανθρώπινες υποχρεώσεις, το έχω μάθει
στο ποδόσφαιρο», θα πει αργότερα . Παράλληλα με τις σπουδές του δουλεύει
σε περιστασιακές δουλειές από όπου αποκερδίζει αρκετά χρήματα , για να
κάνει ταξίδια. Γερμανία Αυστρία, Τσεχοσλοβακία είναι οι πρώτοι τους
σταθμοί. Στα ταξίδια του μαθαίνει ότι η γυναίκα του τον απατά. Είναι
εθισμένη στους άντρες και στη μορφίνη. Πλαγιάζει με το ιατρό της και ως
αντάλλαγμα έχει απροσμέτρητες ποσότητες μορφίνης. Όταν χωρίζει τελικά
από τη γυναίκα του, είναι μόλις 23 ετών. Στο βιογραφικό του
καταγράφονται ήδη μια σοβαρή ασθένεια, οι σπουδές του και ένα διαζύγιο.
Ήρθε πλέον ο καιρός για ένα μυθιστόρημα. <br /> Το πρώτο του έργο «Ο
ευτυχισμένος θάνατος» δεν θα δημοσιευτεί ποτέ εν ζωή. Χρησιμεύει πιο
πολύ ως εφαλτήριο για το επόμενο μυθιστόρημά του, «Ο ξένος». Αυτό θα τον
εκτοξεύσει μονοκονδυλιάς στους ελιτικούς , λογοτεχνικούς κύκλους του
Παρισιού. <br /> <br /> Φιλονικεί συνέχεια με το πνευματικό του alter -ego-
Jean-Paul Sartre για τον κομμουνισμό και καπνίζει με την Simone de
Beauvoir τσιγάρα στο περιβόητο Café de Flore. Το 1957 του απονέμεται το
βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας . Συγκαταλέγεται πλέον στην creme de la crème
της λογοτεχνίας. Λίγα χρόνια αργότερα , στις 04.01.1960, θα υποκύψει
στα τραύματα του από τροχαίο δυστύχημα. Δίπλα των συντριμμιών βρίσκουν
ένα μη τελειωμένο Manuskript, ένα απόσπασμα αυτοβιογραφίας. Ήθελε να
γράψει για τον εαυτό του. Για τη ζωή του. Να καταγράψει την παιδική του
ηλικία και να αφιερώσει το έργο στη μητέρα του. Στο σημείωμα που
βρέθηκε δίπλα του έγραψε : « Είμαι ανίκανος να γράψω ακόμα και με χίλιες
λέξεις , αυτό που μπορούσε να πει εκείνη με μια της μόνο σιωπή».<br /> Ο
Jean-Paul Sartre, ο φιλόσοφος της μεγαλοαστικής τάξης, χαρακτήρισε
κάποτε τον Camus ως «αλγερινό τσογλάνι». Ο Camus θα το εκλάμβανε αυτό
σίγουρα ως κομπλιμέντο. .<br /> <br /> (Το παραπάνω αποτελεί μετάφραση άρθρου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Zeit Campus» τεύχος 04/2014)</span></span></span></div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-15521204278082573052014-02-25T07:01:00.001-08:002014-03-08T23:22:15.244-08:00Η κουτσομπόλα γυναίκα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikyBSWaVjWxNjX9JYLvxCaicvd7xU6Z-9Q63O0A5lViXFi8yxFH55ovXrrQDWleziTjwyHzSYfkUrnUkbxyCPPSDhRkdMjU-bMJYFgwi6G-zJDYxGPxpYLdJRH4CFx3-htQU-TnTMum3I/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikyBSWaVjWxNjX9JYLvxCaicvd7xU6Z-9Q63O0A5lViXFi8yxFH55ovXrrQDWleziTjwyHzSYfkUrnUkbxyCPPSDhRkdMjU-bMJYFgwi6G-zJDYxGPxpYLdJRH4CFx3-htQU-TnTMum3I/s1600/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82.jpeg" height="296" width="400" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Η κουτσομπόλα γυναίκα</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Τελικά η γυναίκα είναι
από τη φύση της κουτσομπόλα; Υπάρχει καταρχήν αυτή η φυσική ιδιότητα ;
Παρατηρείται και είναι γνώρισμα μόνο της γυναίκας ή μήπως και του αντρός; Η
μήπως είναι μόνο σημείο των καιρών , δηλαδή κάποιο πολιτιστικό γνώρισμα που
αφορά μόνο τις γυναίκες;</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Την απάντηση την δίνει ο
Ουμπέρτο Εκο. Το πολιτιστικό περιβάλλον καθορίζει τη φύση των ανθρώπων σε
τέτοιο σημείο, που να μην είμαστε πια σε
θέση να το διακρίνουμε ακόμη κι όταν αποκρούομε ρατσιστικές γνώμες όσων αποδίδουν
σε σταθερή φυσική ιδιότητα τη συμπεριφορά κάποιου , δηλαδή όταν κάνουν φυλετικές
διακρίσεις.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Η τελευταία οικουμενική Σύνοδος
τελείωσε χωρίς να παραχωρήσει στις γυναίκες την ιερατεία, λόγω του φόβου να εμπιστευτεί
τη διακονία της εξομολόγησης στις γυναίκες διότι «όπως ξέρουμε είναι κουτσομπόλες
και δε θα καταφέρουν να διαφυλάξουν το μυστικό της εξομολόγησης»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Ρατσισμός θα πούνε οι
περισσότεροι αφού κατά τη γνώμη τους δεν υπάρχει φυσικό , ήτοι φυλετικό
χαρακτηριστικό σαν γενικευμένο, σταθερό αιώνιο. Όμως το πρόβλημα δεν είναι να αρνιόμαστε
ένα δεδομένο φαινομενικά φυσικό χαρακτηριστικό αλλά να το αναγάγουμε στην
πολιτιστική του μήτρα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Και φυσικά και είναι αλήθεια
ότι οι γυναίκες κλίνουν προς αυτό που χαρακτηρίζουμε «κουτσομπολιό» ακόμα και
εις βαρος της εχεμύθειας. Ως κουτσομπολιό μπορεί να ορισθεί ένα μεγάλο ενδιαφέρον
για τις ιδιωτικές υποθέσεις των άλλων με μια τάση διάδοσης των πληροφοριών συνοδεύοντας
τες με μια προσωπική αξιολόγηση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Η ανάγκη όμως της γνώσης
των πράξεων των όμοιων μας και η συζήτηση γύρω από αυτές είναι χαρακτηριστικό
του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος. Ο άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται για όσα συμβαίνουν
στους άλλους και δε νιώθει την ανάγκη να τα κρίνει δημόσια είναι άρρωστος.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Μόνο που εξαιτίας της εκπαίδευσης
και της αιώνιας διαίρεσης των καθηκόντων μεταξύ των φύλων, στον άντρα ανατίθεται
η διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων και στη γυναίκα ανατίθεται η διαχείριση των
ιδιωτικών υποθέσεων, δηλαδή της οικογενείας. Τα δημόσια πράγμα εκτείνονται σε αχτίδα
πόλης, κράτους ενώ η οικογένεια έχει αχτίνα δράσης που ενδιαφέρει μόνο την πολυκατοικία,
τη συνοικία το χωριό. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Ενώ λοιπόν όταν ο άντρας
«κουτσομπολεύει» συνέχεια για τα δημόσια πράγματα, δηλαδή για την πολιτική και
διοικητική μηχανή και ενδιαφέρεται πάντα γι αυτό που κάνουν δημοσίως οι άλλοι,
τα διαδίδει και τα κρίνει, θεωρείται γι αυτό δραστήριος και θαρραλέος. Με άλλα
λόγια σε δημόσιο επίπεδο το κουτσομπολιό είναι αρετή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Η καταπιεστική κατάσταση
στην οποία βρέθηκε η γυναίκα επί χιλιετηρίδες την ανάγκασε να ταυτίσει τη σφαίρα
του ιδιωτικού με τη μοναδική σφαίρα του δημοσίου στην οποία μπορούσε να δράσει.
Επειδή κάθε υγιής άνθρωπος κάνει κουτσομπολιό για να υπακούσει στο ένστιχτο
κριτικής και κοινωνικής γνώσης, η γυναίκα αναγκαστικά έκανε κουτσομπολιό στο
μοναδικό χώρο που της ήταν ελεύθερος από την κυριαρχία του αντρος. Δηλαδή στο
χώρο της πολυκατοικίας, της συνοικίας, του χωριού. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Το κουτσομπολιό που κάνουν
οι γυναίκες σε στυλ κυρά Κατίνας, δεν είναι τίποτε άλλο από κριτική των άλλων
γυναικών για το πώς διαχειρίζονται τα ιδιωτικά του πράγματα, τις ιδιωτικές τους
υποθέσεις.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Το κουτσομπολιό της
καθορίζει τα όρια της κοινωνικότητας της μέσα στα οποία η γυναίκα είναι υποχρεωμένη
να ζει.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Τώρα , θα πει κάποιος ότι
τα πράγματα έχουν εξελιχτεί, η διάκριση των ρόλων βάσει του φύλου δεν είναι πλέον
τόσο ευκρινής κλπ. Άρα στη ημερών εποχή δεν μπορεί να ισχύουν τα παραπάνω. Η
απάντηση είναι ότι μπορούν και παραμπορούν. Διότι ο επί χιλιάδες χρόνια
καθορισμός των ρόλων, καθηκόντων και δικαιωμάτων μεταξύ των φύλων δεν μπορεί να
καταλυθεί σε μόλις μια γενιά ας πούμε. Η διάκριση και η συνακόλουθη φύση
λειτουργούν ακόμη αταβιστικά. Γι αυτό και έχουμε δικηγορίνες φερ ειπείν, που το
πρωί είναι πέρα για πέρα χειραφετημένες, δραστήριες, ψυχροί και ικανοί
επαγγελματίες , αλλά το βράδυ ρωτάνε να μάθουν για τη γειτόνισσα από την άλλη
γειτόνισσα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Η φύση του ανθρώπου
αλλάζει μόνο αλλάζοντας τις πολιτιστικές συνθήκες. Και η γυναίκα δεν θα μπορέσει
ποτέ να γίνει ιερέας όσο θα τη θέλουμε μόνο άγγελο της οικογενειακής εστίας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-50474554889598984352013-11-04T02:40:00.000-08:002016-11-19T02:40:47.939-08:00Η ελευθερία είναι ουτοπία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="line-height: 150%; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 18pt;">Ελευθερία και Ηθική<o:p></o:p></span></div>
<br /><br />Ποιός μπορεί να δώσει έναν ορισμό που να περιχαρακώνει τον πυρήνα της; Είναι η δυνατότητα της ανεμπόδιστης επιδίωξης των επιθυμιών μας;<br /><br /><br />Είναι η δυνατότητα να επιδιώκουμε τους στόχους που θέτουμε κάθε φορά; Ή μήπως, αποφατικά οριζόμενη, είναι η έλλειψη οποιουδήποτε περιορισμού στις επιλογές μας;<br /><br /><br />Ένας παντοδύναμος αυτοκράτορας, που στέκεται στην κορυφή της εξουσίας και δεν λογοδοτεί πουθενά, είναι ελεύθερος;<br /><br /><br />Η μήπως η ελευθερία είναι κάτι το εσωτερικό, κάτι που απαντάται μόνο στα όνειρά; Ανάλογα με τα όνειρα, θα έλεγε κανείς, δηλαδή ανάλογα με το ασυνείδητο του καθενός. <br /><br /><br />Μήπως τελικά είναι μόνο ένα ιδανικό; Μια ιδανική κατάσταση ή ένας ορίζοντας που συμβολίζει το άφταστο και όσο τον προσεγγίζουμε τόσο απομακρύνεται; Ίσως μια μακρινή ανάμνηση καταχωνιασμένη στα άδυτα του μυαλού και δεν μπορούμε να την ανασύρουμε επειδή δεν ξέρουμε πού ακριβώς βρίσκεται.<br /><br /><br />Ελευθερία θα έλεγε κανείς δεν υπάρχει. Είναι έννοια αντίθετη με τη φύση του ανθρώπου. Απ’ τη στιγμή που αναγνωρίζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, απ' τη στιγμή που αποκτάς συνείδηση της μοναδικότητας σου, χάνεται και η όποια αίσθηση ελευθερίας. <br /><br /><br />Η ελευθερία είναι αίσθηση. Καθαρά υποκειμενική. Ο,τι είναι για σένα ελευθέρια, είναι για μένα σκλαβιά μεγάλη. Δεν υπάρχει έξω από εμάς. Αυτό λέει τουλάχιστον η λογική και το εργαλείο της, η αιτιοκρατία. Ιδού το γιατί.<br /><br /><br />Ελευθερία να κάνουμε τις επιλογές μόνοι μας και να τις πραγματοποιούμε ανεμπόδιστοι. Να ενεργούμε δηλαδή καθαρά από προσωπικά κίνητρα και προτιμήσεις. Να μην μας εξαναγκάζει τίποτα και κανένας. Ωραία. Κι αυτές οι προτιμήσεις και οι επιλογές που κάνουμε είναι στα αλήθεια δικές μας; Πώς δημιουργούνται δηλαδή αν όχι από το χαρακτήρα μας; Αλλά ο χαρακτήρας μας πως δημιουργείται; Είναι καθαρά δικό μας κτήμα που διαμορφώθηκε βάσει ελεύθερων επιδράσεων και εσωτερικών διεργασιών;<br /><br /><br />Μάλλον όχι. Ο χαρακτήρας είναι το σημείο τομής του γονότυπου και του φαινοτύπου, δηλαδή των κληρονομικών και των επίκτητων στοιχείων. Τα κληρονομικά στοιχεία δεν μπορούμε να τα επιλέξουμε εμείς. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μας δίνονται από τη φύση, από τους γονείς μας από τους παππούδες μας. Σ' αυτό το σκέλος δεν υπάρχει καμία απολύτως ελευθερία. Κατά το ήμισυ ήδη ο χαρακτήρας δεν είναι δικός μας.<br /><br /><br />Άρα μένει να εξετάσουμε τα επίκτητα στοιχεία, αυτά δηλαδή που συνδιαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας και αποκτώνται στο διάβα της ζωής μας.<br /><br /><br />Όμως, το ποιά θα είναι αυτά τα στοιχεία που θα "επιλέξουμε", ποια θα επιδράσουν πάνω μας και ποια θα μας αφήσουν παγερά αδιάφορους, γίνεται πάνω στη βάση ενός προϋπάρχοντος καμβά που δεν δημιουργήθηκε από μας. Δεν ξεπετιούνται δηλαδή οι επιλογές μας από το τίποτα. Κάνουμε επιλογές πάνω σε επιδράσεις του εξωτερικού. Η επίδραση που έχει όμως ένα χ ερέθισμα σε μένα και θα το «επιλέξω», θα δώσω δηλαδή σ' αυτό μια σημασία, θα το νοηματοδοτήσω με μια βαρύτητα, δεν έχει την ίδια απήχηση σε σένα. Και γι αυτό θα αδιαφορήσεις εσύ ίσως. Γιατί; Μα γιατί σε μένα υπάρχουν άλλοι υποδοχείς ερεθισμάτων, άλλα «κουμπιά» πάνω στα οποία θα έρθει να δέσει το ερέθισμα. Αυτά τα «κουμπιά» δεν τα επέλεξα εγώ. Διαμορφώθηκαν από τη βρεφικό, εμβρυακό, από το οικογενειακό περιβάλλον σε πολύ πρώιμη ηλικία. Δηλαδή σε υπαρξιακό χρόνο μου που δεν θα μπορούσα να έχω καν Λόγο.<br /><br /><br />Τούτων δοθέντων καθίσταται δύσκολο το εγχείρημα ορισμού της ελευθερίας.<br /><br />Μπορεί όταν σηκώνομαι το βράδυ από τον ύπνο για να σβήσω τη δίψα μου να έχω στο ψυγείο χυμό και νερό. Και να είμαι ελεύθερος να διαλέξω ένα από τα δυο. Η επιλογή μου όμως αυτή είναι ελεύθερη;<br /><br />Κατά τους επιστήμονες δεν είναι. Η επιλογή μου αν θα πιω πχ. χυμό εδράζεται σε λειτουργίες του εγκεφάλου που ενεργούν εκείνη ακριβώς τη στιγμή της επιλογής και ενεργοποιούν διάφορα τμήμα του εγκεφάλου. Φυσικά όλα αυτά ασυνείδητα και σε χρόνο μη συνειδητό. Μπορεί πχ. στη θέα του χυμού να ενεργοποιηθεί μια ανάμνηση όπου ήπια χυμό και ένιωσα καλά. Για αυτό και τώρα θα προτιμήσω τον χυμό έναντι του νερού. Ασυνείδητα ο εγκέφαλος θέλει να επαναλάβει το ευχάριστο συναίσθημα που καταχωνιάστηκε στη μνήμη μου. Όμως τούτο σημαίνει ότι η επιλογή μου δεν ήταν τελικά ελεύθερη stricto sensu, αλλά υποδείχτηκε από εξωτερικούς παράγοντες (από μια ανάμνηση).<br /><br />Η ίδια συλλογιστική διατρέχει και τη σκέψη πολλών φιλοσόφων , κυρίως του Καντ που προσπαθώντας να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα πότε είμαστε ηθικοί, ασχολήθηκε επισταμένως με την έννοια της ελευθερίας ως προϋπόθεση των ηθικών μας πράξεων.<br /><br /><br />Σύμφωνα με τον Καντ, για να είμαστε ηθικοί, θα πρέπει πρώτα να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι.<br />Περπατάμε φερ’ ειπείν στο δρόμο μαζί με την κοπέλα μας και ο προπορευόμενος χάνει από τη τσέπη του ένα χαρτονόμισμα. Το βλέπω, και του φωνάζω να του το δώσω πίσω, αντί να το βάλω στην τσέπη μου. Αυτή η πράξη, κατά τον Καντ, δεν είναι μια ηθική πράξη αν ειδοποίησα τον μπροστινό μου έχοντας ως (συν-) κίνητρο να εντυπωσιάσω την κοπέλα μου. Μπορεί να είναι μια αξιέπαινη πράξη, ηθική όμως δεν είναι. Το ίδιο ισχύει και αν σε ένα αυτοκινητιστικό δεν εγκαταλείψω στον τόπο του ατυχήματος τον τραυματία αλλά σταματήσω για να τον βοηθήσω, έχοντας υπόψη μου ότι η εγκατάλειψη του θύματος τιμωρείται ποινικά.<br />Βλέπουμε σε αυτά τα δυο απλά παραδείγματα ότι και στις δυο περιπτώσεις τα κίνητρα μου ήταν (κύρια ή επικουρικά, αδιάφορα) εξωτερικά. Δηλαδή ετερόνομα κι όχι αυτόνομα. Δεν επέλεξα στην πραγματικότητα εγώ ο ίδιος. Την μια επέλεξα για να εντυπωσιάσω την κοπέλα μου, την άλλη για να αποφύγω τη φυλακή. Επίσης και στο πρώτο παράδειγμα (της δίψας) η επιλογή μου βασίστηκε σε ετερόνομη αιτία, στη δίψα μου. <br /><br />Κατά τον Καντ ελεύθεροι δεν είμαστε σε αυτές τις περιπτώσεις. Οτιδήποτε δεν ριζώνει σε αυτόνομη επιλογή είναι ετερόνομο και μας στερεί την ελευθερία. Κατά συνέπεια, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να είμαστε ούτε και ηθικοί, αφού η ηθική θέτει ως προϋπόθεση την ελευθερία.<br /><br /><br />Όμως πότε τελικά είμαστε ελεύθεροι κατά τον Καντ για να μπορέσουμε να είμαστε και ηθικοί;<br />Όταν διαφοροποιούμαστε από τον φυσικό κόσμο, λέει ο Καντ, όταν αφήνουμε απ’ έξω τις ορμήσεις, τις επιθυμίες τις φοβίες μας (που έχουν εξάλλου και τα ζώα) και πράττουμε καθαρά βάσει αυτού που μόνο το δικό μας είδος το χαρακτηρίζει: Του Λόγου.<br />Μόνο όταν ενεργούμε από καθαρό Λόγο, είμαστε ελεύθεροι και μπορούμε να γίνουμε ηθικοί.<br /><br />Και πώς νομοθετεί ο Λόγος;<br />Κατά τον Καντ, με την «κατηγορική προστακτική».<br />Θέτοντας δηλαδή έναν νόμο στον εαυτό μας απαρέγκλιτο, χωρίς προϋποθέσεις, όρους και αιρέσεις, εφαρμοζόμενο καθολικά έχοντας τον άνθρωπο καθ’ εαυτόν ως στόχο και ποτέ ως στόχο για επιδίωξη άλλων σκοπών. <br />Η κατηγορική προστακτική δυσκολεύει.<br />Αντιδιαστέλλεται από την υποθετική προστακτική. Αυτή λέει «κάνε το Χ αν θες να πετύχεις το Ψ». «Βοήθησε τον Α επειδή έκανε το Β» <br />Όχι , λέει ο Καντ. Η κατηγορική προστακτική πρέπει να είναι απόλυτη. <br />Απαιτεί ο αυτόνομος νόμος να εφαρμόζεται σε όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως που τους θέλει ως στόχους των πράξεων μας καθ’ εαυτούς. Και θα πρέπει να γίνουν στόχοι όχι επειδή είμαστε φιλάνθρωποι, συμπονετικοί, κοινωνικοί, ευαίσθητοί, αλλά επειδή ο άνθρωπος καθ’ εαυτός έχει αξιοπρέπεια. Είναι το μόνο ον που του δόθηκε η ικανότητα του Λόγου. Γι αυτό και έχει εγγενώς αξιοπρέπεια. Για αυτό και πρέπει να τεθεί ως στόχος των πράξεων μας για να είναι αυτές ηθικές.<br /><br />Κατά τον Καντ και ένας μισάνθρωπος μπορεί να είναι ηθικός. Αντιθέτως πολλοί φιλάνθρωποι τη σήμερον μάλλον δεν θα περνούσαν το τεστ ηθικότητας του.<br /><br />Στο πρόσωπό του ο κάθε άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίζει όλη την ανθρωπότητα. Και να ενεργεί έχοντας αυτήν ως στόχο.<br /><br />Η ηθική προϋποθέτει ελευθερία. Η ελευθερία βασίζεται μόνο στον Λόγο. Και ο Λόγος/αυτόνομος κανόνας επιβάλλει ο άνθρωπος να είναι το κέντρο, ο σκοπός των πράξεων μας γιατί έχει εγγενή αξιοπρέπεια. Ποτέ το μέσο.<br /><br />Μόνο τότε μπορούμε να μιλάμε για ηθικότητα και ελευθερία.<br /><br />Από την παραπάνω συλλογιστική του Καντ για την ηθική και τις απαιτήσεις που θέτει καταδεικνύεται ότι κάθε άλλο παρα εύκολη είναι εφαρμογή της στην πράξη. Πόσοι είναι οι άνθρωποι δεν ενεργούν έστω και για ένα προσωπικό όφελος. Ο καλύτερος Χριστιανός παραδείγματος χάριν, ενεργεί για να εξασφαλίσει μια θέση στον παράδεισο. Κατά τον Καντ δεν είναι ηθικός. <br />Ίσως τελικά το να γίνει κανείς πραγματικά ηθικός είναι μια ουτοπία. Ίσως το ξέρει ο άνθρωπος αυτό και κάνει ότι μπορεί. Όπως μπορεί. Κυνηγά ένα ιδανικό που δεν θα μπορέσει ποτέ να κατακτήσει. <br /><br />Γι' αυτό και θα είναι πάντα τραγικός στην προσπάθειά του να γίνει ηθικός. <br />Γι' αυτό και το κυνήγι της ελευθερίας θα είναι πάντα τόσο γοητευτικό. <br />Θα είναι ένας απέραντος ορίζοντας που θα οριοθετεί πάντα το άφταστο.<br /><br /><br /><br /><br /></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-53839128537774143622013-10-01T06:45:00.001-07:002013-10-01T06:45:34.780-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="http://img.youtube.com/vi/gGamsZS_ll4/0.jpg"><param name="movie" value="http://youtube.googleapis.com/v/gGamsZS_ll4&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://youtube.googleapis.com/v/gGamsZS_ll4&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Ραφαηλίδης κατα Σαββόπουλου Reloaded.....περί πουριτανισμού ο λόγος!</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-38835645215129054892013-10-01T06:28:00.003-07:002013-10-01T06:34:24.413-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ZITp7QO4n5Y?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<span class="userContent">Ειμαι σιγουρς οτι, ο κομιλφω Σαββοπουλος , aka
κλουζο των μικροαστικων αξιων και ηθων, θα θυμαται ακομα το παλουκι που
ειχε φαει εκεινο το βραδυ απο τον Τιτανα Βασιλη Ραφαηλιδη.</span></div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-34678217817346769972013-09-23T06:31:00.000-07:002013-10-11T08:34:55.149-07:00Σύνοψη της «Φαινομενολογίας του Πνεύματος» του Χέγκελ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBFuiyUkIhIFOb-PLdc_7orvNmYT4P18mCDcXbUwbIBPnNLpRP-vyC00s_7mzomfSgVfHx4lPMQwEbX_NN2ShUrcZvQgV-2ER2uc5JwMA8DpLSkoXnT-9Zs5cTdc0PnfVa1dniqydb9t0/s1600/index.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBFuiyUkIhIFOb-PLdc_7orvNmYT4P18mCDcXbUwbIBPnNLpRP-vyC00s_7mzomfSgVfHx4lPMQwEbX_NN2ShUrcZvQgV-2ER2uc5JwMA8DpLSkoXnT-9Zs5cTdc0PnfVa1dniqydb9t0/s400/index.jpg" width="309" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
</w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156">
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:#0400;
mso-fareast-language:#0400;
mso-bidi-language:#0400;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Φεβρουάριος 1790. Στο ευαγγελικό Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν Γερμανίας συγκατοικούν στην
ίδια φοιτητική εστία τρεις ασυνήθιστοι φοιτητές: </span><b>Γκέοργκ Βίλχελμ
Φρήντριχ </b><b><span style="font-family: Cambria;">Χέγκελ, </span><span class="st">Φρήντριχ Βίλχελμ Γιόζεφ φον </span></b><b><span style="font-family: Cambria;">Σέλλινγκ,
και Φρήντριχ Χοελντερλίνγκ. </span></b><span style="font-family: Cambria;"> Έκαστος θα αναγνωριστεί αργότερα ως κορυφή της ευρωπαϊκής διανόησης και της
παγκόσμιας φιλοσοφίας.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Οι τρεις φίλοι συζητάνε ένθερμα μεταξύ τους για επίκαιρα θέματα της εποχής τους όπως
η γαλλική επανάσταση και προπάντων για τη
φιλοσοφία του Καντ από την οποία περιμένουν να λειτουργήσει ως σπίθα
μιας πνευματικής επανάστασης στην Γερμανία ενάντια των κρατουσών θρησκειολογικών αντιλήψεων της εποχής και την πανίσχυρη θέση της εκκλησίας.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Στην ανατροπή αυτών των αντιλήψεων προσανατολίζεται πρωτίστως ο Χέγκελ που αυτοπροσδιορίζεται ακόμα ως θεολόγος κι όχι ως φιλόσοφος. Κύριο μέλημα του είναι να
μετατρέψει την αποστειρωμένη χριστιανική διδασκαλία που κοινωνείται
δια της εκκλησίας, σε μια νέα διδασκαλία
περί ελευθερίας σύμφωνα με το πνεύμα του άρτι ανακαλυφθέντος διαφωτισμού.
Σκοπός του είναι να παρακάμψει τον αρτιοσκληρωμένο θεσμό και τις αντιλήψεις της
εκκλησίας και να τον φέρει στα μέτρα του διαφωτισμού. Υπό αυτήν την πρόθεση, ο
Χέγκελ διατυπώνει ένα κοινό και για τους
τρεις φίλους του, όραμα: « Ελθέτω η
Βασιλεία του Κυρίου αλλά τα χέρια μας
δεν θα μείνουν σταυρωμένα. Η Ελευθερία και ο Λόγος είναι ο δικός μας κλήρος και
το ενωτικό μας σημείο είναι η αόρατη εκκλησία».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Στην πραγματικότητα όμως ωθούσε κάτι βαθύτερο τον
Χέγκελ. Κάτι πιο θεμελιώδες: Ήθελε να κατανοήσει την Καινή Διαθήκη και ειδικά
το μεγαλύτερο μυστήριο που αυτή περικλείει:
Αυτό την Αγίας Τριάδας. Η αναζήτηση επίλυσης αυτού του μυστηρίου, έμελλε να τον ακολουθήσει για την υπόλοιπη ζωή
του . Ακριβώς αυτή η προσπάθεια , αυτή η αναζήτηση θα τον μετέτρεπε συνάμα με
τα χρόνια σε φιλόσοφο. Και μάλιστα σε συστημικό φιλόσοφο. Με τη βοήθεια της φιλοσοφίας
θα επιχειρίσει να μετατρέψει τις εικόνες και
τις παραβολές της Καινής Διαθήκης σε ορισμούς. Σε έννοιες. Σε φιλοσοφικά
αξιώματα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Σύμφωνα με τον ίδιο, η φιλοσοφία δεν είναι τίποτε
άλλο παρά η συνειδητή Θρησκεία. Και τα δυο αναζητούν, από διαφορετικό δρόμο το
καθένα , το ίδιο πράγμα: το Θεό.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Καθοδόν αυτής της αναζήτησης, θα δημιουργηθεί ένα
από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά έργα της παγκόσμιας διανόησης, η « Φαινομενολογία
του Πνεύματος». Ο Χέγκελ τελειοποιεί μ
αυτό το έργο το γερμανικό ιδεαλισμό, ενός φιλοσοφικού ρεύματος του ύστερου
18αι αιώνα. Ο Χέγκελ προλογίζει για τον
τίτλο του έργου, οτι πρόκειται για την επιστήμη της συνείδησης που αποκαλύπτεται. (</span><span lang="DE" style="font-family: Cambria;">Wissenschaft</span><span lang="DE" style="font-family: Cambria;"> </span><span lang="DE" style="font-family: Cambria;">vom</span><span style="font-family: Cambria;"> </span><span lang="DE" style="font-family: Cambria;">erscheinenden</span><span lang="DE" style="font-family: Cambria;"> </span><span lang="DE" style="font-family: Cambria;">Bewusstsein</span><span style="font-family: Cambria;">). Ο τίτλος εμπεριέχει
στον πυρήνα του, όλη τη φιλοσοφία του Χέγκελ.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Σημείο εκκίνησης του έργου είναι η παρατήρηση ότι η
φύση παρουσιάζει μια δομή που ομοιάζει μ 'αυτήν της Αγίας Τριάδας στην Καινή
Διαθήκη. Έτσι όπως ο Θεός είναι Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα σ' ένα, έτσι είναι
παραδείγματος χάριν και ένα φυτό. Στην
αρχή είναι σπόρος, στη συνέχεια άνθος και τέλος καρπός. Παρουσιάζεται το φυτό σε
διαφορετικές μορφές ενώ όλες είναι μαζί
ταυτόχρονα στοιχεία και κομμάτια του ίδιου του φυτού. Ο σπόρος αναιρείται από το άνθος ενώ περιέχεται σ'
αυτόν και εν συνεχεία ο καρπός αναιρεί το άνθος περιέχοντας το όμως και
ανυψώνοντας το ταυτόχρονα σ ένα άλλο επίπεδο, σ ένα ανώτερο. Όλα τα κομμάτια της διαδικασίας είναι αφ’ εαυτά μόνο στιγμιότυπα μιας
διαδικασίας. Και η διαδικασία στην ολότητα της, δηλαδή από τον σπόρο, στο
άνθος έως τον καρπό, είναι στην πραγματικότητα το πραγματικό φυτό, η οργανική
μονάδα. Η διαδικασία, το προτσές που διανύει το φυτό ως ύπαρξη, είναι το
πραγματικό φυτό. Όχι τα επιμέρους στάδια εξέλιξης του. Μόνο το όλον είναι το
πραγματικό.Η διαδικασία είναι το αληθές.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Αυτή η δυναμική στην οποία το «γίγνεσθαι» και οι
«εναλλαγές εν τω χρόνω» δεν είναι παρά στιγμιότυπα μιας όλης διαδικασίας η
οποία στην ολότητα της μόνο είναι το μοναδικό αληθινό, χαρακτηρίζει κατά τον
Χέγκελ όλη την πραγματικότητα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Τα πάντα ρέουν, βρίσκονται σε συνεχή κίνηση για να
φτάσουν στην αντίθεση τους κι εν συνεχεία να επιστρέψουν και πάλι στην προτέρα
τους κατάσταση , αυτή τη φορά όμως, σε άλλο επίπεδο. Ακριβώς όπως ο καρπός του
φυτού, ο οποίος εμπεριέχει μέσα του τον ανθό και το σπόρο απ' όπου προήλθε ,
έτσι και τώρα ο ίδιος ο καρπός φέρει πλέον το σπόρο για το επόμενο προτσές (σπόρος-άνθος-καρπός). </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Το ίδιο ισχύει κατά τον Χέγκελ και για τον άνθρωπο.
Στην αρχή ως παιδί, μετά ως ενήλικας και τέλος ως υπερήλικας. Κάθε στάδιο της
διαδικασίας, εξέλιξης, αναιρεί το προηγούμενο στάδιο ενώ παράλληλα το
εμπεριέχει. Έτσι ο γέρος εμπεριέχει μέσα του τόσο τον ενήλικα όσο και το βρέφος. Το όλο προτσές, από τη γέννηση έως το θάνατο, είναι ο πραγματικός
άνθρωπος, αφού τα επιμέρους στάδια της ανθρώπινης ύπαρξης δεν είναι παρά
κομμάτια ενός όλου. Του μόνου πραγματικού. Ο άνθρωπος κατά τον Χέγκελ είναι όλη
η διαδικασία. Από τη γέννησή του ως το θάνατο.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Αυτή η τρισδικότητα, ο κύκλος,
όπως την ονομάζει, είναι η δομή
όλης της ζώσας φύσης. Τα πάντα στη φύση μετατρέπονται στο αντίθετό τους, και
επιστρέφουν με τη σειρά τους σε υψηλότερο επίπεδο εκεί απ' όπου ξεκίνησαν για να
τεθεί σε λειτουργία εκ νέου το ίδιο προτσές. Αυτή τη φορά όμως με διαφορετικό
αφετηριακό επίπεδο ύψους. Όπως σ ένα
σπιράλ.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Για να κατανοηθεί με επάρκεια αυτή η δυναμική της
φύσης θα πρέπει σύμφωνα με τον Χέγκελ να προσαρμοστεί και να γίνει πιο
ευμετάβλητη η ανθρώπινη σκέψη. Προς τούτο χρησιμοποιεί τη διαλεκτική σκέψη
(Θέση-αντίθεση-σύνθεση). </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Η σκέψη αυτή φέρει κάτι το πρωτοποριακό και
ανατρεπτικό εκείνη την εποχή, αφού
προσκρούει και ακυρώνει τρόπον τινά ένα θεμελιώδες αξίωμα της λογικής, αυτό
της αντίθεσης, της αντίφασης. Σύμφωνα με τη νέα σκέψη, η αντίφαση δεν είναι
σύμπτωμα λανθασμένου τρόπου σκέψης, όπως υποστηριζόταν έως τότε ή όπως ισχύει στις θετικές επιστήμες, αλλά είναι στιγμιότυπο του αληθινού και συνεπώς
μέρος, κομμάτι του όλου, μέρος του πραγματικού. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Έτσι, στο έργο του Χέγκελ δεν «διαπιστώνεται» κάτι
ως σωστό ή λάθος. Δεν υπάρχει ένα στέρεο και ακλόνητο αξίωμα που θα μπορούσε
να λειτουργήσει ως στήριγμα στον ίλιγγο της σκέψης. Στη σκέψη του Χέγκελ τα πάντα
βρίσκονται σε κίνηση. Σε μια κίνηση που έχει τη δομή και την φορά κίνησης της «θέσης-αντίθεσης-σύνθεσης»
.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι σύμφωνα με τον Χέγκελ ο
μόνος αληθινός τρόπος σκέψης. Μόνο έτσι ο άνθρωπος θα μπορέσει να κατανοήσει
τον τρόπο λειτουργίας της φύσης. Μόνο με έναν ρευστό τρόπο σκέψης ο άνθρωπος θα
μπορέσει να έρθει πιο κοντά στο Αληθινό, στο Θεό.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Ο Χέγκελ επεκτείνει τη σκέψη του: </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Αν η πραγματικότητα και η έκφρασή της ως σκέψη
ταυτίζονται, τότε δεν μπορεί παρά και τα δυο να είναι το ένα και το αυτό,
δηλαδή το ίδιο. Δηλαδή τόσο η φύση, όσο και η σκέψη να είναι Λόγος (</span><span lang="DE" style="font-family: Cambria;">Vernunft</span><span style="font-family: Cambria;">). </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Η σκέψη για τη φύση, δεν προκύπτει έξωθεν, αλλά από
την ίδια τη φύση. Κι εδώ είναι ο πυρήνας της χεγκελιανής σκέψης: Η ίδια η φύση
είναι ο Λόγος. Η ίδια η φύση είναι πνεύμα. Ο άνθρωπος μ' αυτά που πράττει και σκέφτεται
(επιστήμες, φιλοσοφία), δεν κάνει τίποτα άλλο από το να αποκαλύπτει το Λόγο της
φύσης. Ο άνθρωπος συνειδητοποιεί το Λόγο.
Η φύση αποκτά τη συνείδηση του εαυτού της.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Με τη βοήθεια αυτής της σκέψης, ότι η φύση είναι
Λόγος, άρα πνεύμα και η σκέψη είναι ταυτόσημη
με τη φύση, αφού είναι η φύση , ο Χέγκελ επανέρχεται διαλεκτικά στον αφετηριακό
του προβληματισμό για να εξηγήσει τώρα από ανώτερη διαλεκτική θέση την
Τριαδικότητα:</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Στον Χριστιανισμό ο Θεός είναι πνεύμα. απόλυτο,
αφαιρετικό , μια δύναμη απεριόριστη, γενική
και παντοτινή. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Εν συνεχεία μετατρέπεται ως Υιός σε αντικείμενο ,
σε ύλη, σε κάτι δηλ. διαφορετικό από το ίδιο, ενώ ταυτόχρονα όμως είναι ο
ίδιος, αφού τον περιέχει κι έτσι αναγνωρίζει το πνευμα στον Υιό δηλ. στην ύλη. Αυτή η
αναγνώριση του Εαυτού του στον Υιό (πνεύμα αναγνωρίζει εαυτόν μέσα στην ύλη), είναι το Άγιο Πνεύμα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Ο Χέγκελ χρησιμοποίησε τη σκέψη αυτή που
καταγράφηκε στη «Φαινομενολογία του Πνεύματος» για να γράψει το τρίτο και
τελειότερο έργο του: «Η εγκυκλοπαίδεια των φιλοσοφικών επιστήμων»</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Σ’ αυτό το έργο ο Χέγκελ μετατρέπει και μετουσιώνει
αυτά που έγραψε στη «Φαινομενολογία του Πνεύματος» μαζί με τους στοχασμούς του από το δεύτερο έργο του «Η
επιστήμη της λογικής», σε μια νέα
κοσμοθεωρία δημιουργώντας ένα νέο
φιλοσοφικό σύστημα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Εκεί αναφέρει:</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Ο κόσμος είναι πνεύμα, όπως είχε διατυπώσει στο
πρώτο του έργο. Το ίδιο το πνεύμα βρίσκεται εν μέσω ενός διαλεκτικού προτσές. Από
το απόλυτο πνεύμα που είναι , μετατρέπεται σε «αντίθεση» ήτοι στην ύλη. Όλη η ύλη στην οποία μετουσιώθηκε το Πνεύμα είναι η ιστορία του υπαρχτού κόσμου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Σύμφωνα με τον Χέγκελ, η ιστορία του κόσμου είναι η
ιστορία της διαλεκτικής αποκάλυψης του απόλυτου πνεύματος. Η έκφραση γίνεται
στην ύλη. Και η ύλη, δηλ ο κόσμος , προχωρά σε διαλεκτικές ενότητες
(θέση-αντίθεση-σύνθεση). Από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη διαλεκτική
ενότητα. Από τον άνθρωπο, στα κράτη , στον κόσμο όλο.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Πρώτο επίπεδο της διαλεκτικής σχέσης είναι η «θέση»
που είναι το απόλυτο πνεύμα. Στο δεύτερο επίπεδο το πνεύμα μετατρέπεται στο διαλεκτικό
του δίπολο στην «αντίθεση» που είναι η ύλη.
Ο Λόγος γίνεται ύλη. Με την εμφάνιση του ανθρώπου στην ιστορία του κόσμου,
πραγματοποιείται το τρίτο διαλεκτικό στάδιο.: «η σύνθεση». Εδώ η φύση αποκτά συνείδηση του εαυτού της,
δηλαδή πνεύμα. Και το πνεύμα αναγνωρίζει, βλέπει κατάματα τον εαυτό του, το
παγκόσμιο πνεύμα. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Η ιστορία του κόσμου δεν είναι σύμφωνα με το Χέγκελ
αποτέλεσμα δράσης των ανθρώπων (Βασιλάδων, Τυράνων και Πολιτικών), αλλά του ίδιου του Πνεύματος που εκφράζεται
απλώς στην ύλη. Το πνεύμα μετέρχεται απλώς
των ανθρώπων για να εκδηλωθεί, να ξεδιπλωθεί, για να ακολουθήσει το δικό
του σκοπό. Τον σκοπό όμως ο άνθρωπος δεν μπορεί να το δει. Δεν αποκαλύπτεται στον άνθρωπο.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Από τα παραπάνω ο Χέγκελ καταλήγει στο εξής
συμπέρασμα: </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Αφού το Πνεύμα είναι Λόγος, και ο κόσμος δεν είναι
τίποτε άλλο από την διαλεκτική έκφραση του πνεύματος, θα πρέπει
συνεπώς και ο ίδιος ο κόσμος , και συγκεκριμένα η ιστορία του κόσμου , να είναι
Λόγος, λογική. Γιατί αν το Πνευμα ειναι Λόγος, πρέπει και η έκφραή του να είναι Λόγος.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Αυτή η αναγνώριση του Λόγου σ’ όλη την ιστορία του κόσμου, ξενίζει σε
πρώτη ανάγνωση. Προκαλεί αποτροπιασμό αν σκεφτεί κανείς το πόσο αιματοβαμμένη
είναι η ιστορία του κόσμου. Προκαλεί φρίκη όταν σκεφτεί κανείς τα φρικώδη του
Άουσβιτς και του τρίτου Ράιχ που έγιναν στο διάβα της ιστορίας. Είναι δυνατόν
να είναι όλα αυτά Λόγος όπως λέει ο Χέγκελ;</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Την ερώτηση αυτή , του την έκαναν μετά θάνατον. Η
απάντηση του θα ήταν μάλλον η εξής: "Ναι , όλα ήταν Λόγος Ακόμη κι αυτά τα φρικώδη που έγιναν στο Αουσβιτς ήταν Λόγος.
ΑΛΛΑ, Λόγος , μόνο σε διαλεκτική σχέση
με το όλον, με το απόλυτο Πνεύμα. Λόγος επειδή δεν μπορούμε να κατανοήσουμε
ακόμα το μεγάλο σχέδιο, το μεγάλο σκοπό του Πνεύματος. ΟΧΙ από μόνα τους. Όχι
σε σχέση με τον εαυτόν τους!"</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Το τελευταίο μέσο στο οποίο αποκαλύπτεται το πνεύμα
κατά τον Χέγκελ είναι ο χώρος της κουλτούρας. Στη τέχνη, στη θρησκεία, και κυρίως στη
φιλοσοφία. Στη φιλοσοφία ιδιαιτέρως, δηλαδή στην ανώτερη σκέψη, το Πνεύμα αναγνωρίζει τον εαυτό του
και το δρόμο που διήνυσε δια του υπαρκτού κόσμου, στην αρχή ως λογική, μετά ως
φύση, εν συνεχεία ως ιστορία του ανθρώπου και τέλος ως φιλοσοφική σκέψη. Όλη
αυτή η διαδικασία είναι το παγκόσμιο πνεύμα όπως ξεδιπλώθηκε στο διάβα της
ιστορίας του κόσμου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Άξιος συνεχιστής της σκέψης και κοσμοθεωρίας του Χέγκελ υπήρξε ένας άλλος γερμανός
διανοητής , ο μέγιστος Κάρλ Μάρξ. Ο Μάρξ ερμηνεύει την ιστορία του κόσμου
ακριβώς με τη χεγκελιανή διαλεκτική δομή. Μόνο που ως αφετηριακό σημείο των πάντων, βγάζει το απόλυτο παγκόσμιο πνεύμα από τη
«θέση» και τοποθετεί εκεί την ύλη ως αρχή των πάντων. Έτσι ο Μάρξ προτάσσει την
«αντίθεση» του Χέγκελ ως «Θεση» , δηλαδή δημιουργεί τον
διαλεκτικό υλισμό ως παραλλαγή της Χεγκελιανής Φιλοσοφίας. Το 1989 «αναιρέθηκε» σύμφωνα με τη διαλεκτική διαδικασία
τρόπον τινά, η «αντίθεση» του Μάρξ. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Cambria;">Ίσως να έφτασε πλέον ο καιρός για μια νέα «σύνθεση» . Από
τη «θέση» του Χέγκελ και την «αντίθεση» του Μαρξ. Αναμένουμε!</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2104663057391854860.post-70729826719464262452013-09-12T13:01:00.001-07:002015-02-01T02:21:30.367-08:00Τα τοτεμ (μας)!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPjEZWZk4KwT1E2iYcQv3UZr6jEGvccXu8m7HIpcpgA4YAhrw2aCjbZCOEWAtS2d0XLE-S5gikXVygUUlOqZfUhMiKvYF0XINIxnTrK9p8j6wZNpOEWhoxYd-Y65XxEYeCOLqAewuIKlU/s1600/images676.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPjEZWZk4KwT1E2iYcQv3UZr6jEGvccXu8m7HIpcpgA4YAhrw2aCjbZCOEWAtS2d0XLE-S5gikXVygUUlOqZfUhMiKvYF0XINIxnTrK9p8j6wZNpOEWhoxYd-Y65XxEYeCOLqAewuIKlU/s400/images676.jpg" height="400" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}">Ο
τοτεμισμός δεν είναι μόνο μια μορφή θρησκείας που έχει σχέση με τη
λατρεία των προγόνων, όπως είναι ο σιντοϊσμός των Ιαπώνων, αλλά και ένας
τρόπος για να διατηρείται η κοινωνική συνοχή. Η νεοελληνική
προγονολατρεία, μπορεί να είναι αναχρονισμός, μπορεί να είναι τοτεμισμός
ή σιντοϊσμός, έχει όμως τη σημασία της. Αν έλειπε τούτος ο αταβισμός,
νεοελληνική κοινωνία ίσως να μην υπήρχε με τη σημερινή μορφή. Μας συνέχουν <span class="text_exposed_show">τα
σύμβολα όπως τα τοτέμ τους ερυθρόδερμους. ¨Όντας ανίκανοι να κάνουμε
αφαιρέσεις οποιουδήποτε είδους ώστε να φτάσουμε σε μια μετωνυμική
κατανόηση του συμβόλου, το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι ιερό καθεαυτό.<br /> </span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show">Έτσι η ελληνική σημαία, η γλώσσα, η ορθοδοξία έγιναν τοτέμ. Και τα τοτέμ
πάρα πολύ εύκολα γίνονται ταμπού. Όλα έχουν την καταγωγή τους στο
λανθάνον φόβο μην τυχόν και αλλοιωθούμε ως έθνος. <br />
Η ιστορική αιτιολόγηση είναι απλή: Σε περιοχές που βρέθηκαν αιώνες
ολόκληρους υπό τουρκική κατοχή, (και ακόμα πιο πριν αποτέλεσαν κομμάτι
ενός μεγαλύτερου συνόλου, βλ. βυζαντινή Αυτοκρατορία), δεν μπόρεσε να
δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί αβίαστα η κοινωνική συνοχή που να
στηρίζεται σε συνεκτικά στοιχεία πέραν αυτών της θρησκείας. Η γλώσσα δεν
ήταν συνεκτικό στοιχείο αφού τα ελληνικά , αρβανίτικα, αλβανικά,
τουρκικά μιλιόνταν τότε ανάκατα απ όλους. Γκιαούρηδες ήταν μόνο όμως οι
χριστιανοί υπήκοοι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Έτσι και σε μας εδώ, η
ορθοδοξία λειτούργησε και λειτουργεί ακόμη και σήμερα ως ένα
τοτέμ-ταμπού.<br /> Την στιγμή που άλλοι λαοί έπλεκαν ελεύθερα τον
κοινωνικό ιστό που τους συνέχει, δημιουργώντας με το διάβα των ετών
συλλογικές συνήθειες και δοξασίες (έθιμα) σε μας επιβλήθηκε με το ζόρι,
έξωθεν και υπό χρονική πίεση η ανάγκη συσπείρωσης. Εξ’ ου και οι
σημερινές υστερίες . Λειτουργούν ακόμη ως αταβιστικά κατάλοιπα άλλης
εποχής. Υστερίες που απλώνονται όχι μόνο σε θέματα εκκλησίας αλλά και σε θέματα ιστορίας.<br /> </span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span class="userContent" data-ft="{"tn":"K"}"><span class="text_exposed_show"><br /></span></span></span></span></div>
</div>
Anwalt in Orestiadahttp://www.blogger.com/profile/11969404444460054150noreply@blogger.com0